شصت سال کاوش انسان در ماه، حدود ۲۰۰ تن خرت و پرت و زباله در قمر زمین جای داده است. فضانورد «باز آلدرین» از آن به عنوان «ویرانی باشکوه» و «بی‌رحمانه» توصیف کرده، زباله‌هایی شامل ربات‌های خراب، قطعات فضاپیما، ماه‌نورد و تجهیزات فنی و …
چیزهای دیگری نیز در سایت‌های فرود آپولو پخش شده که هرگز قرار نبود به خانه برگردند: پَر شاهین، نیزه، کیسه‌‌های حاوی زباله‌های انسانی، یک عکس خانوادگی و یک پیکره آلومینیومی و مجسمه فضانورد سقوط کرده که در کنار آن یک پلاک حاوی اسامی ۱۴ مردی که در اکتشافات فضایی جان خود را از دست داده‌اند، وجود دارد.
به طور کلی، این زباله‌ها حاوی تقریباً ۲۰۰ تن اشیاء انسانی است. بقایای غبارآلود پنج طبقه موشک سترن ۵ از مأموریت‌های آپولو سنگین‌ترین اشیاء هستند. همچنین بقایای فضاپیمای سقوط کرده یا فضاپیماهایی که عمداً پس از پایان مأموریتشان متلاشی شدند، در سطح ماه وجود دارد. ده‌ها کاوشگر لونا شوروی مربوط به دهه ۶۰ وجود دارد که تقریباً دو برابر تعداد تکاورهای ایالات متحده، مدارگردهای قمری، کاوشگرها و رصدخانه‌های جدیدتر می‌باشد. بقایای اولین مأموریت خصوصی ماه، تحت عنوان کاوشگر برشیت صنایع هوافضای اسرائیل و بقایای موشک سنگین چین، آخرین زباله‌هایی بودند که روی ماه سقوط کردند.
بقایای چشمگیرتر پایان ملایم‌تری داشتند. علاوه بر تمام خرابه‌های پراکنده شده در سطح ماه، فرودگرها و ماه‌نوردهای رباتیکی هستند که فقط خاموش شده‌اند، باتری‌هایشان تمام شده یا سخت‌افزارشان فرسوده شده است. لونا 9، اولین فضاپیمایی که به فرود نرم دست یافت، در لبه غربیِ سمت نزدیک ماه قرار دارد. لونوخود۱ هشت چرخ شوروی، اولین ماه‌نورد کنترل از راه دوری بود که در سال 1970 به ماه ارسال شد. Surveyor 1، اولین کاوشگر از میان چند کاوشگر آمریکایی بود که به آرامی روی سطح فرود آمد و سه ماه‌نورد که توسط آپولو 15، 16 و 17 در سطح ماه دور انداخته شده‌اند. “جیمز ایروین” فضانورد آپولو 15، یک کتاب مقدس را روی داشبوردِ ماه‌نورد جا گذاشت. جدیدترین ماه‌نوردی که روی ماه خاموش شد، یوتو چین بود که از سال 2015 خبری از آن نبود.
در اطراف محل فرود، قطعاتی از تجهیزات و وسایل شخصی قرار دارد که فضانوردان آپولو به جا گذاشته‌اند. ۹۶ کیسه برای مدفوع، ادرار و استفراغ نیز جزو بدترین چیزهای بجا مانده است که دانشمندان مایلند در صورت پیدا کردنِ فرصت، آنها را به دست آورند. پیدا کردن دو توپ گلف که آلن شپرد فضانورد آپولو ۱۴ جا گذاشت و همچنین میله فلزی که ناسا به آن «نیزه» می‌گوید و “ادگار میچل” ششمین انسان روی ماه، آن را پرتاب کرد، کار دشوارتری است.
خدمه آپولو ۱۵ یک مجسمه آلومینیومی به ارتفاع ۸.۵ سانتیمتر را با خود به ماه بردند. در کنار مجسمه‌ی فضانورد سقوط کرده که توسط هنرمند بلژیکی پل ون هویدونک خلق شده بود، پلاکی حاوی اسامی فضانوردان و کیهان‌نوردان که در طول مسابقه فضایی جان باختند قرار دارد. در پایان آخرین ماه‌نورد آپولو ۱۵، “دیوید اسکات” پر شاهین و یک چکش را بیرون آورد و نظریه گالیله را ثابت کرد که در غیاب مقاومت هوا، اجسام مختلف با سرعت یکسانی سقوط می‌کنند.
این وسایل به همراه ۱۲ جفت چکمه هنوز بر روی ماه وجود دارند. صد اسکناس ۲ دلاری به عنوان طلسم خوش‌شانسی به فضا برده شدند. “نیل آرمسترانگ” یک شاخه کوچک طلایی زیتون را به عنوان نماد صلح بر روی ماه به جا گذاشت. و “چارلز دوک” فضانورد آپولو ۱۶ که در سال ۱۹۷۲ دهمین و جوان‌ترین فردی بود که روی ماه قدم می‌زد، یک عکس خانوادگی را روی ماه جا گذاشت.
حجم زیادی از زباله‌های فنی نیز بر روی ماه وجود دارد. سایت‌های فرود آپولو سرشار از دوربین، دستگاه تنظیم برق، دریل، حوله، برس، چنگک و ابزار نمونه‌برداری و آزمایشات علمی هستند که غبار، ارتعاشات لرزه‌ای ماه و بادهای خورشیدی را اندازه‌گیری می‌کردند. برخی از این ابزار هنوز برای اهداف علمی به کار می‌روند. بازتاب‌دهنده‌هایی که فضانوردان بر روی ماه نصب کردند و مأموریت‌های لونوخود۱ و ۲ طی ۵۰ سال گذشته برای اندازه‌گیری فاصله‌ی زمین تا ماه با پرتوهای لیزر بکار گرفته شده‌اند. قطعات بجا مانده بر روی سطح ماه فقط فیزیکی‌ترین بقایای مواجهه‌ی نزدیک انسان با ماه هستند. ردپاهای روی سطح ماه که برای اولین‌بار ۵۰ سال پیش ایجاد شدند، ماندگاری کمتری دارند.
