به گفته ناسا، مسیر سیارک “دیمورفوس” که فضاپیمای دارت عمداً به آن برخورد کرد، با موفقیت تغییر کرده است.
به گزارش بیگ بنگ، آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه ناسا روز ۲۶ سپتامبر(۴ مهر) پس از ۱۰ ماه پرواز در فضا، با موفقیت به هدف سیارکی خود برخورد کرد. فضاپیمای دارت با سرعت ۲۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت به سیارک دیمورفوس که ۱۱.۳ میلیون کیلومتر با زمین فاصله داشت، برخورد کرد. این اولین نمایش فناوری دفاع سیاره‌ای در جهان و اولین تلاش ناسا برای تغییر مدار یک سیارک در فضا بود.
برخورد کاوشگر دارت با سیارک “دیمورفوس” باعث ایجاد یک حفره در این سیارک شد و سنگ و خاک را به فضا پراکنده کرد. رصد این عملیات مشخص کرد که این برخورد توانسته مسیر سیارک ۱۶۰ متری را تغییر دهد. سیارک “دیمورفوس” هر ۱۱ ساعت و ۵۵ دقیقه یک بار به دور یک سیارک بسیار بزرگ‌تر به نام “دیدیموس” می‌چرخد که با این برخورد دوره مداری دیمورفوس ۳۲ دقیقه کمتر شد و این سیارک اکنون هر ۱۱ ساعت و ۲۳ دقیقه، یک بار چرخش خود را کامل می‌کند.
از آنجایی که دو سیارک “دیمورفوس” و “دیدیموس” سال‌ها بدون آنکه خطری برای زمین داشته باشند به دور خورشید می‌چرخند، آن‌ها را به عنوان گزینه‌ای ایده‌آل برای آزمایش نجات زمین انتخاب کردند. هدف دانشمندان ناسا از انجام این آزمایش این بود که آن‌ها می‌خواستند دریابند اگر زمین در خطر برخورد اجرام آسمانی باشد آیا می‌توان مسیر آن را تغییر داد یا خیر.
در آخرین لحظات قبل از برخورد و محو شدن فضاپیما، دوربین شناسایی دیدیموس و سیارک برای ناوبری نوری(DRACO) آن، عکس‌هایی گرفت که نزدیک شدن فضاپیما به هدف سیارکی دیمورفوس را نشان می‌دهد.
دارت آزمایش علمی خود را به تنهایی اجرا نکرد. این فضاپیما در روز ۲۰ آبان سال گذشته یک ماهواره مکعبی کوچک یا تاسواره به نام “LICACube” را که توسط آژانس فضایی ایتالیا ساخته شده است، آزاد کرد. این تاسواره لحظه برخورد را ثبت و به زمین ارسال کرد. در سال ۲۰۲۴ یک فضاپیما تحت ماموریت “هرا”که توسط آژانس فضایی اروپا برنامه‌ریزی شده، قرار است به نقشه‌برداری از سطح این سیارک و بررسی دهانه ایجاد شده در اثر برخورد بپردازد.
فضاپیمای دارت قرار نبود سیارک مورد نظر را منفجر یا نابود کند، بلکه قرار بود تنها مدار آن را مقداری تغییر دهد. فرآیندی که روزی ممکن است بتوان با استفاده از آن مسیر حرکت سیارک‌های خطرناکی که به سمت زمین می‌آیند را منحرف کرد. اصابت دادن یک فضاپیما به یک سیارک شاید ساده به نظر برسد، اما به گفته ناسا، برای رسیدن به هدف مورد نظر همه‌چیز از زاویه برخورد تا سرعت باید به دقت محاسبه و مهندسی شود. اگر سرعت فضاپیما بیش از اندازه باشد امکان نابودی سیارک نیز وجود دارد.
تصور می‌شود که این روش می‌تواند در یک خطر احتمالی با مأموریت آزمایش فناوری دفاعی در برابر خطرات احتمالی سیارک یا دنباله‌دار به زمین عمل کند. دفاع سیاره‌ای علمی است که برای جلوگیری از خطرات احتمالی ناشی از سیارک‌ها ایجاد شده است و ناسا با نگرانی این موضوع را دنبال می‌کند.
