آیا بین چاکرا و کارما ارتباطی وجود دارد ؟

در سیستم اعتقادی تبتی مفهومی به نام کارما وجود دارد.

به صورت اختصاری در این مفهوم بیان میشود که انسان هر عملی انجام میدهد انعکاس آن در زندگی به خودش بر میگردد.

در فرهنگ فارسی مثل هایی با همین مضمون وجود دارد  :

• هرچی توی آشت بریزی همون به قاشقت میاد
• از هر دست بگیری از همون دست پس میگیری
• این جهان کوه است و فعل ما ندا – سوی ما آید نداها را صدا

اما مفهوم کارما به طور کامل بیان نشده و قوانین و ساختارهای آن کالبد شکافی نگردیده است.

از آنجائی که این مفهوم ، یک قانون جهان شمول است اسلام نیز به این مفهوم یا قانون خلقت اشاره نمود اما به صورت گسترده آن را شرح و توضیح داد.

کارما ۲ شکل است :

• “کارمای مثبت” به اعمال خیر مانند : نیکی ، شکر گذاری ، صدقه دادن ، روزی حلال و …

• “کارمای منفی” به اعمال  شر مانند  : بد اخلاقی ، ناشکری ، سرزنش کردن خود یا دیگران ، کم کاری ، دزدی و …

  
  

در دین اسلام قانون کارما ، جزای عمل نامیده میشود. (  چه عمل خیر و چه منفی )

خداوند در قران در جاهای مختلف می فرماید که بعنوان مثال اگر انسان از رفتار گناه خود توبه کند و دست از رفتار زشت بردارد و عمل نیک انجام دهد کارمای منفی و گناهان ان شخص را به اعمال خیر تبدیل میکند.

یادمان باشد قانون کارما مربوط به صفت عدل خداوندی است 

وعده ( پاداش) حتمی ولی وعید (مجازات) آن قابل بخشش میباشد

در حالت کلی گناه و یا کارما باعث ایجاد تغییرات رد ساختار انرژیانی فرد میشود که این عمل به معنی اختلال در چاکراهای بدن غیر فیزیکی انسان است و هنگامی که چاکراها به واسطه گناهی الوده شدند گاها بلافاصله در رفتار و زندگی و اعمال انسان اشتباهات و ضرر و زیانهای خود را بروز میدهند.

هر چند این گونه نیست که این کارها و یا گناه بر اساس اعتقاد بعضیها هیچ وقت قابل جبران نباشد.

گرچه ممکن است در شرایط خاصی جبران آنها بسیار سخت و یا در حد غیر ممکن باشد اما در هر حال اگر امکان جبران نبود خداوند یکی از بزرگترین گناهان را نا امیدی از رحمت خدا در قران نمیشمرد.

پس بد ترین گناهان و سخت ترین کار ماها نیز امکان پاک شدن دارند و حتی گاهی اوقات بدون انکه حتی رنج زیادی بکشیم نیز کارما از بین میرود.

خداوند بسیار متعال تر و منزه تر از آن است که ماموران امنیتی و انتظامی و پلیس و غیره را از لشکر فرشتگان و ملانک بگمارد تا مانع از ورود ما به جهانهای متعالی تر و بهشت و غیره شوند.

خداوند بخیل نیست و جهانهایش محدودیت نکارمدارند حتی اگر تمامی خلقت بخواهند وارد بهشت شوند باز تنها گوشه کوچکی از بهشت را اشغال میکنند.

مدارکی داریم که نشان میدهد در ادیان مختلف به سیستم انرژیکی موجودات و بخصوص انسان اشارات مستقیم و غیر مستقیمی شده ، منتها بدلیل عدم ظرفیت و خیانت ها و تحاریفی که شده در دید ما کمرنگ جلوگر شده اند.

 علت عدم امکان ورود به بهشت این است که ما ابزار ورود به بهشت را تخریب میکنیم .

وقتی ابزار ترخیب شد در جهانهای پائین تر مجبوریم بمانیم و نام این حالت را جهنم گذاشته اند

افرادی که گناه نکرده و حاکراهای سالم و کالبد فیزیکی و غیر فیزیکی سالم و قوی داشته اند و یا با انجام اعمال دینی و مذهبی (تحریف نشده) انرژی چاکراهای خود را تقویت کرده و توان ورود به جهانهای متعالی تر را به دست می آوردند افرادی نام گذاشته اند که لیاقت ورود به بهشت را دارند

اعتقاد به اصول دین ( توحید ، معاد ، نبوت ، عدل ، امامت ) اصلی ترین مسئله برای در جریان قرارگیری سیستم انرژیکی انسان میباشد.

ادامه دارد …