در این پست قصد داریم تا فلسفه تعیین ارباع فلک و ارتباط آن با دوره های مختلف عمر مولود را از منظر نجوم احکامی ایرانی برای شما آشکار سازیم. اگر به نجوم ایرانی و فلسفه های زیبای آن علاقه مند هستید، این مطلب را تا انتها بخوانید.
در نجوم ایرانی فلسفه بسیار زیبا و جذابی در تعیین و تبیین اصول نجوم احکامی به چشم میخورد که نشان از فرزانگی و درایت حکمای نجومی این سبک دارد. در نجوم ایرانی مفاهیم و مباحث مهمی همچون تسویه البیوت و تسییرات به زیبایی هر چه تمام تر از اصول علم هیات و هندسه نجومی اقتباس شده است که موجب شده تا این سبک از دیگر سبک ها و علی الخصوص سبک ودیک تا حد زیادی متمایز گردد.
ارتباط میان ارباع فلک در زایچه و سنین عمر موالید از حالات شمس و حرکت و چرخش روزانه آن در فلک البروج اقتباس شده است. نقطه طالع را نشانه تولد و آغاز زندگی مولود در نظر گرفته اند زیرا که شمس با رسیدن به این نقطه از نیمه تحت الارض و زیرین فلک به نیمه فوق الارض و روشن فلک می رسد که به انتقال و مهاجرت جنین از محیط تاریک و مخفی درون رحم به دنیای بیرون و تولد مولود تشبیه شده است.
وتد عاشر را همانگونه که شمس با رسیدن به این نقطه به اوج گرما و تابندگی و حرارت خود می رسد به نقطه شروع دوره جوانی و شور و حرارت این دوران تشبیه کرده اند.
وتد غارب را به دلیل اینکه شمس با رسیدن به این نقطه غروب میکند و حرارت و نورش به تدریج رو به خاموشی می نهد به آغاز دوره کهولت تشبیه کرده اند.
وتد رابع را به دلیل اینکه شمس در این نقطه دارای کمترین حرارت و انرژی است به نقطه آغاز سن شیخوخیت (پیری) تشبیه کرده اند.
اجتماع کواکب در هر کدام از ارباع فلک فوق نشان دهنده وقوع اتفاقات مهم زندگی در سن مربوطه است.
