بنظر می‌رسد که ما چیزهای زیادی را بخاطر وضعیت سلامتی نامساعدی که داریم، مقصر می‌دانیم. ما ژنتیک نه چندان جالب، سن تقویمی و سایر عوامل ناشناخته را در این امر دخیل می‌دانیم. با این حال اینها دلایل اصلی بدتر شدن سلامتی ما نیستند. وقت آن است که مقصران اصلی را بشناسیم.
کمبود آنزیم‌ها
آنزیم‌ها یکی از ضروری‌ترین عناصر در بدن هستند. شما بدون آنها قادر به نفس کشیدن، بلعیدن، نوشیدن، خوردن یا هضم غذایتان نخواهید بود. آنزیم‌ها برای کمک به اجرای این وظایف، موردنیاز هستند و بنابراین یکی از ضرورت‌های زندگی محسوب می‌شوند.
هشتاد درصد از انرژی ما از طریق فرایند گوارشی مصرف می‌شود. اگر خسته و بی‌حال یا مضطرب هستید، در یک آب و هوای بسیار گرم یا سرد زندگی می‌کنید، باردارید یا دائما به مسافرت‌های هوایی می‌روید، آنگاه بدن شما به مقدار زیادی آنزیم‌های اضافه نیاز دارد.
متأسفانه با بالا رفتن سن ما ارگان‌هایی در بدن که مسئول تولید آنزیم‌های گوارشی هستند، کارایی‌شان را ازدست می‌دهند. این را با علاقه‌ی ما به مصرف غذاهای اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی و مانده که باعث آسیب رادیکال‌های آزاد می‌شوند، ترکیب کنید و آنگاه متوجه می‌شوید که چگونه توانایی بدن ما برای تولید آنزیم‌ها کاهش می‌یابد.
بسیاری از دانشمندان در حال حاضر، فرایند پیری و مرگ را چیزی بیش از ته کشیدن سطوح آنزیم‌ها نمی‌دانند. این کاهش شدید می‌تواند به نقطه‌ای برسد که بدن دیگر نتواند در محیط فعلی‌اش ترمیم و نگهداری شود.
پروبیوتیک‌های ناکافی
بدن ما ۱۰ برابر سلول‌هایمان باکتری دارد. این کشف نشان می‌دهد که چرا مصرف پروبیوتیک های مفید برای حفظ یک بدن سالم اینقدر مهم است.
پروبیوتیک‌ها به معنای واقعی کلمه یعنی «برای زندگی» و به سلول‌های ایمنی بدن کمک می‌کنند با بیماری مبارزه کند، به هضم کمک می‌نمایند و مواد مغذی موردنیاز برای ساخت خون را فراهم می‌کنند. همچنین آنها به پاکسازی کبد که مکانیسم اصلی شما برای حذف سموم از بدن است نیز کمک می‌نمایند.
رژیم غذایی ما بعلت شیوه‌های کشاورزی (مواد شیمیایی، خاک‌ورزی صفر)، غذاهای فراوری‌شده و کمبود کیفیت مواد غذایی بطور جدی دچار کمبود شده است. درنتیجه ما از رشد بیش‌ازحد باکتری‌های مضر رنج می‌بریم که سیستم ایمنی و توانایی ما برای مبارزه با هرگونه عفونت یا مهاجم خارجی را بشدت به خطر می‌اندازد.
کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی
در یک مطالعه از دانشگاه تگزاس که در مجله منتشر شد، داده‌های تغذیه‌ای در سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۹۹ مربوط به ۴۳ میوه و سبزی مختلف مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که در حال حاضر، کاهش‌های قابل ملاحظه‌ای در مقدار پروتئین، کلسیم، فسفر، آهن، ریبوفلاوین و ویتامین C وجود دارد.
همچنین انجمن مصرف‌کنندگان ارگانیک به داده‌هایی اشاره می‌کند که مواد مغذی را از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۷ بررسی کرد و دریافت که سطوح کلسیم در ۱۲ سبزی تازه ۲۷ درصد، سطوح آهن ۳۷ درصد، سطوح ویتامین آ ۲۱ درصد و سطوح ویتامین سی ۳۰ درصد کاهش یافته است.
کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی باعث بروز انواع بیماری‌ها می‌شود چون بدون آنها، بدن ما مواد مغذی کافی برای ساخت و ترمیم خون، بافت‌ها، عضلات و استخوان‌ها را در اختیار ندارد.
گذاشتن بار سنگین مواد سمی روی کبد
غذا، آب و هوای ما توسط مواد شیمیایی و فرایندهای مختلف مورد حمله قرار گرفته است و درنتیجه ما در هر سطحی مجبوریم یک بار سمی را تحمل کنیم. علاوه بر این، محصولات مراقبت از خود و روش ها و محصولات پزشکی (اشعه‌های ایکس، مواد پرکننده‌ی دندان و داروهای نسخه‌ای) نیز به این بار اضافه شده‌اند.
در یک دنیای کامل، کبد ما قادر خواهد بود سمومی که مصرف می‌کنیم را کنترل کند و آنها را از بدن حذف نماید تا در بدن جمع نشوند. با این حال کبد ما بسیار ضعیف شده است و درنتیجه نمی‌تواند وظایفش را بخوبی انجام دهد.
بنابراین از بار سمی ما بخوبی کاسته نمی‌شود یا بدتر از آن اگر شیوه‌ی غذا خوردن پاک را درپیش نگیریم و از موادی استفاده نکنیم که بدن ما را به‌طور طبیعی و بصورت روزانه سم زدایی می‌کنند، روز به روز سموم بیشتری در بدن ما جمع می‌شود.
به همین دلایل، وضعیت سلامتی شما در حال بدتر شدن است اما اگر روی بهبود بخشیدن به این نواحی تمرکز کنید، وضعیت سلامتیتان روز به روز بهتر خواهد شد.
