دانلود فیلم ایرانی دوئت با لینک مستقیم و کیفیت عالی در رسانه فیلم باز
فیلم “دوئت”، فیلمی به نویسندگی کارگردانی نوید دانش و تهیه‌کنندگی احسان رسول اف است. این فیلم در ژانر اجتماعی در سال ۹۴ ساخته شد. این فیلم جنجالی بعد از چهار سال انتظار، در سال ۹۸ پروانه نمایش گرفت و با شیوع کرونا اکران شد. حالا گمانه زنی می شود که برای اولین بار به صورت مجازی و آنلاین اکران شود. ”دوئت” فیلمی متفاوت و خاص است که در آن چندین بازیگر نام آشنا هنرنمایی می کنند. این فیلم برای اولین بار در جشنواره فیلم شب‌های سیاه تالین نمایش درآمد و جایزه گرفت.
دانلود فیلم ایرانی دوئت
ژانر: خانوادگی، درام، عاشقانه
فرمت:MP4
کیفیت: WEB-DL
مدت زمان: 98 دقیقه
محصول کشور: ایران
سال ساخت: 1394
کارگردان: نوید دانش
بازیگران فیلم دوئت:
هدیه تهرانی، علی مصفا، نگار جواهریان، پانته‌آ پناهی‌ها، علیرضا آقاخانی، مرتضی فرشباف، کاوه کاتب، مهسا طهماسبی و…
خلاصه داستان فیلم دوئت:
مینو، همسرش حامد را به دیدار زنی به نام سپیده می برد که حامد با سپیده گذشته مشترکی داشته است. این ملاقات باعث یادآوری خاطرات گذشته آنها می شود. خاطراتی که دوباره رنگ می گیرند اما زخمی کهنه را تازه میکند…
فیلم درباره دامن زدن به گذشته و تبعات آن است. آدم‌هایی که در گذشته روابطی با هم داشته‌اند که مدت‌هاست از آن می‌گذرد. در طول این بازه زمانی آنقدر به آن فکر کرده‌اند که در یک مواجهه حضوری با یکدیگر، پس از دو سال، گویی آتشی در خرمن گذشته‌شان می‌افتد و در تمام وجودشان شعله می‌کشد.
باکس دانلود
دانلود قانونی فیلم سینمایی دوئت
دانلود با کیفیت 480p
دانلود با کیفیت 720p
دانلود با کیفیت 1080p
دانلود با کیفیت 1080hq
دانلود با کیفیت bluray
دیگر عوامل
مدیر فیلمبرداری: حسین جعفریان، تدوین: هایده صفی‌یاری، موسیقی: پیمان یزدانیان، طراح صحنه: کیوان مقدم، طراحی و ترکیب صدا: امیرحسین قاسمی، صدابردار: وحید مقدسی، طراح چهره‌پردازی: مهرداد میرکیانی، جلوه‌های ویژه بصری: جواد مطوری، طراح لباس: سارا سمیعی، مجری طرح و مدیر تولید: پیمان جعفری، مشاور رسانه‌ای: آیدا اورنگ.
مطالب ویژه پیشنهادی:
پربازدیدترین ها :
نقد فیلم « دوئت »:
فیلم کوتاه « دوئت » سالها پیش توسط نوید دانش ساخته شد. فیلمی که در فستیوال های جهانی حضور یافت و می توان از آن به عنوان اثری موفق یاد کرد. در آن فیلم پژمان بازغی، پانته آ پناهی ها و آناهیتا افشار به ایفای نقش پرداخته بودند. حال نسخه بلند و سینمایی « دوئت » با بازیگران متفاوت ساخته شده است ( به جز پانته آ پناهی که در این فیلم حضور دارد و نقش فرد دیگری را ایفا کرده ). فیلمی که هیچ شباهتی به یک اثر بلند سینمایی ندارد و بهترین ظرفیت برای آن همان فیلم کوتاهی بود که اثری ستایش برانگیز بود.
زمانی که فیلمساز قصد ساخت یک اثر درام را دارد، می بایست پیش از هرچیز به روابط شخصیت ها با یکدیگر در کنار شخصیت پردازی اصولی بیندیشد. رویکردی که در فیلم « دوئت » به چشم نمی خورد و فیلم با انبوهی از علامت سوال های نابجا آغاز می شود که باعث شده ضرباهنگ فیلم به شدت کُند و خسته کننده باشد. ما در طول قصه با چیزی بیشتر از آنچه که در فیلم 24 دقیقه ای نوید دانش ساخته شده بود مواجه نیستیم. در اینجا هم بهانه دیدار دو یار قدیمی است که حالا هر دو ازدواج کرده اند و دیدار مجددشان منجر به زنده شدن خاطراتی می شود که برای هر دوی آنها و بالطبع، همسرانشان آزار دهنده است.
اما مشکل « دوئت » اینجاست که در فیلم شخصیتی ساخته نمی شود. سپیده با سکوت های بلند مدت و نگاه خیره به اطرافش، نه توان زنده نگه داشتن تعلیق را دارد و نه می تواند حرف مفیدی به تماشاگر بزند. مخاطب در طول تماشای فیلم متوجه نمی شود که رابطه او با حامد چگونه بوده؟ اینکه حامد از او به دلیل گذشته عذرخواهی می کند آیا دلیل مهمی داشته؟ چه چیز عامل جدایی این دو شده؟ آیا سپیده کماکان به حامد علاقه مند است؟ اگر نه، چرا با همسر خود صادق نیست؟ مجموعه رفتارهای عجیب سپیده نمی تواند این شخصیت را به درستی برای مخاطب تعریف کند و از این حیث، شخصیت سپیده برای تماشاگر گنگ است. ماجرای همسر سپیده نیز در نسخه بلند سینمایی به داستان اضافه شده است. همسری که به دنبال کشف حقیقت درباره سپیده است.
وضعیت همسر سپیده در فیلم به مراتب بغرنج تر است. همانطور که در طول قصه بیان می شود، سپیده در طول زندگی مشترک با همسرش رفتارهایی داشته که باعث شک و تردید مسعود به خوشحالی سپیده در طول زندگی مشترکشان شده است. با اینحال مسعود گویی به تازگی و به یکباره پس از سکوت سپیده در ماشین متوجه گذشته و احتمالا وجود فردی در زندگی اش شده است! حاصل این شک، رفت و آمدهای بی ثمر و مخفیانه به فروشگاه فرهنگی و محل کار حامد است بی آنکه دستاورد مهمی داشته باشد. در واقع می توان گفت بخش میانی فیلم کاملاً هدر رفته است و حضور خرده روایت های کاملا زائد، میانه داستان را به بدترین بخش فیلم تبدیل کرده است.
« دوئت » در فصل نهایی سعی می کند تا کمی موتور محرکه اش را به کار انداخته و جزئیات بیشتری در اختیار تماشاگر قرار دهد اما بلافاصله پس از شروع، به پایان می رسد! در سکانس پایانی ( خطر لو رفتن داستان ) زمانی که حامد به دنبال همسرش به منزل می رود، خانه ای را می بیند که آب در آن از دیوارهای پوسیده به داخل ریخته و خرابی به بار آورده است. کنایه از گذشته ای که به پایان نرسیده و حالا به زندگی کنونی افراد نیز صدمه وارد کرده است. شاید حضور حامد در کنار همسرش در سکانس پایانی نشان از شروعی دوباره برای آنها داشته باشد اما کارگردان قصه مسعود و سپیده را به حال خود رها می کند و هیچ نقطه پایانی برای آن در نظر نمی گیرد. قصه ای پر از حفره که حتی پایانی هم برای آن تصور نشده است!
« دوئت » در بخش بازیگری هم به توفیقی نرسیده است. از ظرفیت های حضور هدیه تهرانی در فیلم استفاده ای به عمل نیامده و او در فیلم ایفاگر نقشی بوده که برخلاف اغلب نقش آفرینی هایش، کوچکترین چالشی برای او به همراه نداشته است. بازی نگار جواهریان نیز معمولی است و فیلمنامه فرصتی برای درخشش در اختیار این بازیگر قرار نداده است. مرتضی فرشباف هم در « دوئت » اولین تجربه بازیگری اش را پشت سر گذاشته که باید گفت این تجربه تا حد زیادی ناامید کننده است. علی مصفا هم همان همیشگی است!
« دوئت » کماکان به عنوان فیلم کوتاه اثری ارزشمند محسوب می شد اما نسخه بلند سینمایی هیچ مزیتی نسبت به فیلم کوتاه ندارد. فیلمنامه نسخه سینمایی پتانسیل بالایی برای کشش داستان ندارد و کماکان ظرفیت قصه همانی است که در فیلم کوتاه شاهد بودیم. به همین دلیل است که فیلم پس از دقایق ابتدایی از حرکت می ایستد و نمی تواند قصه طولانی تری را روایت کند چراکه فیلمسازش نمی دانسته که باید چه چیزی به قصه کوتاهش اضافه کند که توجه مخاطب سینما را هم به خود جلب نماید. باعث تعجب است اما حتی نسخه بلند سینمایی « دوئت » هم با حذف خرده روایت ها و سکوت های طولانی مدت و بی دلیل شخصیت ها، زمان مفیدش در حد و اندازه های همان فیلم کوتاه خواهد بود!
