چند سال پیش خبری منتشر شد که مجموعه‌ای در چین تاسیس شده که در آن مشتری‌ها می‌توانند وارد اتاق‌هایی شوند و ظرف و ظروف و دیگر لوازمی که در اتاق قرار دارند را بشکنند و نابود کنند و به این ترتیب هیجان خود را تخلیه کنند. وجود چنین مراکزی احتمالا برای خیلی‌ها عجیب و جذاب است. اما بنظرم برای ما گیمرها چیز چندان جدید و شوکه کننده‌ای نیست. گیمرها معمولا همیشه در حال ماجراجویی در دنیاهای مختلف هستند. از کشف ناشناخته‌ها در کنار نیتن دریک گرفته تا سلاخی خدایان یونان و نورس.
جدای از این عناوین، بازی‌های زیادی وجود دارند که سعی کردند با رها شدن از قید داستان سرایی و فرمول‌های منطقی، تجربه‌ای تماما هیجان‌انگیز و کمتر جدی برای مخاطب خود بسازند. بازی‌هایی که مخاطب در آن‌ها معمولا نقش شخصیت قدرتمندی را بر عهده می‌گیرد که پا به دنیایی وسیع گذاشته و هدفی جز نابودی و ایجاد هرج و مرج ندارد. Destroy All Humans! 2: Reprobed جزو همین دسته بازی‌هایی است که قرار نیست در آن داستان خاصی بشنوید. قرار نیست حتی گرافیک و جلوه‌های بصری چندان چشم گیری ببینید. تنها هدف این بازی درست مثل آن اتاق‌ها، تخلیه هیجان شماست.
Destroy All Humans! 2: Reprobed در حقیقت بازسازی عنوان Destroy All Humans! 2 محصول سال 2006 و یکی از آخرین ساخته‌های استودیو Pandemic است که به واسطه ساخت سری Mercenaries شهرت دارد. در این بازی شما در نقش یک آدم فضایی در دهه 1960 قرار می‌گیرید که باید با سازمان جاسوسی KGB مبارزه کند. نه تنها از سلاح‌های پیشرفته فضای و قدرت‌های ذهنی بهره می‌برید بلکه سفینه فضایی‌تان هم در اختیارتان است تا با استفاده از آن از بالا شروع به تخریب شهرها و ساختمان‌ها کنید. گشت و گذار و خراب کاری در مناطق پنج گانه بازی از جمله آمریکا، انگلیس و ژاپن با استفاده از قابلیت‌های این آدم فضایی واقعا می‌تواند تجربه هیجان انگیز و فراموش نشدنی باشد. اما آیا نسخه بازسازی Destroy All Humans! 2 (به اختصار DAH) در سال 2022 همان عنوانی است که بتواند تمام تجربیات بالا را ارئه دهد؟ پاسخ یک «نه» است! در واقع DAH نقطه مقابل تمام آن چیزهایی است که می‌توانست باشد؛ عنوانی کسل کننده که تقریبا هیچ چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد و تمام مکانیزم‌های گیم‌پلی اش به شدت کم رمق و متاسفانه خواب آور از آب درآمده‌اند.
همانطور که اشاره شد بازی داستان چندان خاصی ندارد و هدف اصلی به مبارزه با ماموران ک گ ب خلاصه می‌شود. بازی 10 سال بعد از حوادث نسخه اول و در سال 1969 روایت می‌شود و بازی سعی کرده به صورت طنزآمیز اتفاقات جنگ سرد را روایت کند و کریپتو حالا باید جلوی نقشه‌های شوروی را بگیرد. در طول بازی به مرور سلاح‌های جدیدی برایتان باز می‌شود. سلاح‌هایی که طبق توضیحات راهنمای بازی تفاوت‌های زیادی با هم دارند اما آنچه که خودتان در بازی تجربه می‌کنید این است که تفاوت چندانی میان اولین سلاح و آخرین سلاح معرفی شده نیست. برای مثال درست قبل از شروع مبارزه با یکی از باس‌ها سلاح جدیدی در اختیارم قرار گرفت. تنها چند دقیقه از مبارزه گذشته بود که متوجه شدم در حال استفاده از سلاح دیگری هستم. چون برای مبارزه با باس‌ها اصلا استراتژی و برنامه خاصی لازم نیست. اصلا بیایید موضوع تفاوت سلاح‌ها را کنار بگذاریم. در بازی اساسا نیازی به استفاده از سلاح ندارید. تقریبا نود درصد دشمنان را می‌توانید با قابلیت psychokinesis از روی زمین بلند کنید و به آسمان پرتاب کنید. به این ترتیب با یک ضربه دشمنان را نابود می‌کنید درحالی که با استفاده از سلاح‌های مختلف باید وقت بیشتری برای کشتن یک دشمن بگذارید. ویژگی psychokinesis قاعدتا باید جذاب باشد اما متاسفانه در Destroy All Humans! 2: Reprobed به طرز عجیبی این ویژگی اصلا در طولانی مدت سرگرم کننده نیست و بعد از یک ساعت به ورطه تکرار می‌افتد.
کنترل سفینه و سلاح‌های آن هم چندان روان نیست و معمولا نمی‌توان به راحتی هدف گیری کرد و علاوه بر این هیچ حسی از تخریب ساختمان‌ها و ماشین‌ها نمی‌گیرید و متاسفانه تخریب پذیری بازی هم خیلی زود تکراری می‌شود هرچند شاید در ابتدا این میزان تخریب پذیری برایتان مهیج باشد.
مهم‌ترین نقطه ضعف بازی طراحی مراحل آن است که به هیچ وجه مناسب یک بازی در سال 2022 نیست. موضوعی که شاید مستقیما تقصیر تیم Black Forest Games نباشد. نسخه ریمیک شماره اول هم در نوع خودش یک ریمیک به شدت وفادار به قسمت اول بود ، موضوعی که در مورد قسمت دوم هم صدق می‌کند. متاسفانه همین وفادار بودن باعث شده تا ضعف طراحی مراحل آن به شدت توی ذوق زند. اغلب ماموریت‌ها شامل ذهن‌خوانی از افراد یا محافظت از آن‌ها می‌شود. در برخی از مراحل هم باید ساختمان‌هایی را نابود کنید یا چیزهایی را در محیط بازی جمع‌آوری کنید. عملا تمام کاری که باید بکنید زدن چند دکمه و رفت و آمد در نقشه است. ماموریت‌های اصلی بازی چیزی در حد ماموریت‌های فرعی بازی‌های سال‌ها یا حتی دهه گذشته هستند که تنها هدفشان پر کردن ساعات بازی بود. شاید به طور کلی یک طرفدار مجموعه Destroy All Humans! از این موضوع شکایتی نداشته باشد اما قطعا گیمری که تجربه این بازی را ندارد نمی‌تواند چشمانش را روی این مشکلات ببندد.
با اینکه Destroy All Humans! 2: Reprobed یک بازی کاملا نسل نهمی است یعنی تنها برای پلی استیشن 5 و Xbox Series X S در کنار PC منتشر شده اما از نظر گرافیکی همه چیز در معمولی‌ترین حالت ممکن است. نه طراحی هنری چشم نوازی وجود دارد و نه افکت‌های چشم‌گیری. البته از نظر فنی همه چیز در معمولی‌ترین حالت نیست بلکه در بدترین حالت است. کافی است کمی صحنه‌ها شلوغ شوند تا با افت فریم شدید مواجه شوید به طوری که در برخی لحظات حس می‌کنید بازی متوقف شده است. مخصوصا در یکی از باس فایت‌ها در منطقه ژاپن، افت نرخ فریم به شدید ترین حالت خود می‌رسد. متوسط مدت زمان لودینگ بیست ثانیه‌ای برای عنوانی با این سطح گرافیکی و روی حافظه SSD چندان قابل قبول نیست. فراموش نکنید ما عناوینی با گرافیک کامل نسل جدید تجربه کرده‌ایم که زیر پنج ثانیه لود می‌شوند. علاوه بر این‌ها بارها اتفاق افتاد که باگ‌های پرتعداد بازی باعث شدند بازی را دوباره لود کنم. برای مثال چند باری پیش آمد که یکی از شخصیت‌هایی که باید نابودش می‌کردیم پشت دیوار گیر کرده بود. یا بعضا فراخواندن سفینه ممکن نبود و با لود دوباره این مشکل حل می‌شد. البته امیدواریم این مشکلات طی آپدیت‌های بعدی رفع شوند.
در طول بازی محیط‌های مختلفی را تجربه می‌کنید که عمده تفاوتشان در همان نامشان است. برخی از این محیط‌ها حتی در نگاه اول هم تفاوت خاصی با هم ندارند و صرفا در حد رنگ بندی، متفاوت از هم هستند. این محیط‌ها وسعت چندانی هم ندارند. البته شاید بتوان کوچک بودن نقشه را یک نقطه مثبت دانست. آخر چه کسی دوست دارد در نقشه های بزرگ کسل کننده بگردد و ماموریت‌های اصلی و جانبی تماما تکراری را تجربه کند.
در نهایت باید گفت نویسندگان بازی تلاش زیادی برای خلق دیالوگ‌ها و صحنه‌های بامزه کردند. اما در اینجا هم شکست خوردند و بعید است بجز یکی دو مورد، دیالوگ‌های بازی بتوانند لبخند بر لبتان بیاورند. در نهایت باید گفت به نظر می‌رسد ذهنیت سازندگان این عنوان هم همانند داستان بازی که در دهه 1960 می‌گذرد متعلق به چند دهه قبل بوده باشد. Destroy All Humans! 2: Reprobed یک عنوان بازسازی شده محسوب می‌شود اما هیچ یک از مکانیزم‌ها و عناصر آن برای حال حاضر بازسازی نشدند و احتمالا تنها افرادی که از این عنوان لذت می‌برند طرفداران پر و پا قرص نسخه اصلی هستند.
نقاط قوت:
مناسب برای نوستالژی بازها
تخریب پذیری در ساعات نخست
نقاط ضعف:
مشکلات فنی زیاد
طراحی مراحل یکنواخت و قدیمی
مکانیزم های گیم پلی کسل کننده
محیط‌های تکراری
این بازی بر اساس نسخه ارسالی سازنده بر روی پلتفرم PS5 بررسی شده است
