سری Need for Speed را میتوان به عنوان یکی از محبوبترین عناوین ژانر ریسینگ نام برد. عنوانی که در سال ۱۹۹۴ متولد شد و تا به امروز ۲۵ شماره مختلف از آن منتشر شده است. در طول این سال ها مدام شاهد تغییرات گوناگون این سری بوده ایم. از تغییر استودیو سازنده گرفته تا تغییر ژانر بازی از یک آرکید به یک عنوان شبیه سازی و بالعکس. اما جدای از تمام این موارد میتوان با قاطعیت گفت که در چند سال اخیر سری NFS بدترین روز های حیات خودش را سپری کرده‌است. شماره های اخیر به شدت دچار افت شده اند و دیگر بازی جایی در برنامه عرضه سالیانه شرکت EA ندارد. با این حال بعد از گذشت سه سال از عرضه آخرین شماره از بازی، نوبت به یک شماره جدید با نام Need for Speed: Unbound رسیده است. عنوانی که توسط استودیو خوش نام Criterion توسعه یافته و به صورت انحصاری برای کنسول های نسل نهمی پلی استیشن ۵ و ایکس باکس سری ایکس|اس در کنار PC منتشر شده است. در ادامه قصد داریم به نقد و بررسی این عنوان بپردازیم
باید از همین ابتدا گفت NFS unbound با یک شروع به شدت خسته کننده و شاید حتی ناامید کننده آغاز می شود. داستان کلیشه‌ای خیانت در دوستی همراه با دیالوگ‌های به شدت به اصطلاح کرینج و مصنوعی و تلاش مضاعف سازندگان برای شرح داستان یک شروع به شدت بد را برای بازی رقم می‌زند. در کنار این موارد، بالانس نبودن مسابقات اولیه و محدودیت های مختلف همانند محدودیت در تکرار مسابقات از جمله دیگر مواردی هستند که اوضاع را بدتر هم می کند. این موارد به حدی برای من آزار دهنده بودند که برای لحظه ای قصد داشتم کلا تجربه بازی را به دست فراموشی سپرده و به سراغ تجربه عنوان دیگری بروم، اما در نهایت تصمیم گرفتم تا شانس دوباره ای به unbound بدهم و باید بگویم نتیجه با این چیزی که در شروع تجربه کرده بودم به شدت متفاوت است.
بعد از پایان دو ساعت اولیه بازی و تلاش مضاعف برای شرح یک داستان، unbound بالاخره فرصت پیدا می کنند تا کمی از حواشی خودش خارج شده و به همان اصول اولیه یک عنوان ریسینگ کلاسیک و یا در این مورد یک NFS کلاسیک باز گردد. با این تفاسیر کار خود را به عنوان یک راننده که تمام اتومبیل‌های خود را از دست داده و حالا باید برای انتقام و بازپسگیری اتومبیلش در مسابقات مختلف شبانه حضور پیدا کند، شروع می کنیم. در حالی که در شروع دوز کات سین و داستان به شدت در بازی زیاد است، در ادامه این موارد به شدت کم رنگ شده و تنها در قالب تماس های تلفنی در طول گشت و گذار در شهر دنبال می شوند. موردی که به عنوان یک حرکت مثبت می توان از آن نام برد و تمرکز بازی بیشتر به سمت گیم پلی و پیشروی در مسابقات پیش می رود تا این که بخواهد داستان را به زور به خورد مخاطب دهد.
یکی از مواردی که در این سال ها با شماره‌های مختلف NFS تجربه کرده بودیم، نبود عمق کافی در گیم پلی یا به اصطلاح نبود یک هویت مجزا برای این عناوین بود. هر کدام از NFS های نسل هشتمی و یا حتی نسل هفتم از rivals تا heat و از the run تا pro street گرفته عناوین نسبتاً متوسطی بودند که به سرعت از ذهن ها فراموش شدند. این در حالی است که بازی های قدیمی تر سری مثل سری آندرگروند و یا موست وانتد همچنان در ذهن علاقمندان به این سری به عنوان نقطه اوج سری قرار دارند. حال باید پرسید آنبند در کدام دسته قرار میگیرد؟ برای پاسخ به این سوال باید گفت استودیو Criterion موفق شده تا روح تازه ای به پیکر بی‌جان NFS دهد و سری را تا حدودی از آن مسیر خسته کننده و نابودی نجات دهد و هویت مجزایی به این عنوان ببخشد.
اولین مورد به نقش پر رنگ مسابقات خیابانی در این شماره بازمیگردد. حال همه چیز به مسابقات غیر قانونی خیابانی، فرار از دست پلیس‌ها و حتی شرط بندی در این مسابقات خلاصه می‌شود. بازی از همان ابتدا مسیر خودش را مشخص می کند تا تکلیف مخاطب با آن مشخص باشد. در قدم بعدی این بار به ما اجازه داده می شود تا شخصیت خود را بسازیم. در این بخش هم با این که تنوع خوبی دیده می شود، اما باز هم تمرکز زیادی به تیپ و استایل هیپ و هاپ با همان مهر مسابقات خیابانی دیده می شود. حتی دیگر شخصیت ها و رقبا هم از همین الگو پیروی می کنند و لیست ترک های بازی هم عملا خلاصه شده به آهنگ هایی در سبک هیپ هاپ و ترنس تا بیشتر از گذشته حس و حال مسابقات غیر قانونی خیابانی در این شماره حس شود. در کنار تمام این موارد آرت استایل جدید و به شدت متفاوت بازی که ترکیبی از گرافیک واقع گرایانه برای طراحی اتومبیل ها و محیط و گرافیک سلشید برای شخصیت ها و افکت ها است، هویت متفاوتی را به آنبند داده است. تمام موارد دست در دست هم داده اند تا زمینه مناسبی برای ساخت یک عنوان ریسینگ آرکید فراهم شود. حال با طرح یک سوال دیگر، به بررسی گیم پلی و یا همان بخش ریسینگ بازی خواهیم پرداخت. استودیو Criterion تا چه حد توانسته از بستر مناسب ساخته شده در آنبند برای بخش گیم پلی استفاده کند؟
به صورت کلی میتوان گفت در زمینه گیم پلی، آنبند یک نسخه پیشرفته از عنوان NFS Heat است که در سال 2019 منتشر شد. از هندلینگ اتومبیل ها گرفته تا روند جمع آوری امتیاز heat و بخش های تعقیب و گریز شباهت فراوانی به عنوان هیت دارند. حتی بخش های شخصی سازی اتومبیل ها هم عیناً از هیت به اینجا منتقل شده‌اند و البته تنوع نسبتا زیادی را هم دارا هستند و دست و بال بازیکن را به خوبی باز میگذارند. از آپگرید بخش های مختلف موتور، تایر ها، نیترو و … گرفته تا افکت دود، اندازه سپر ها و دیگر بخش های اتومبیل ها را میتوان به دلخواه شخصی سازی کرد. روند داستانی بازی به صورت هفتگی پیش می رود و ما باید در طول هر هفته به میزان کافی پول به دست آورده و ماشین مناسبی برای انجام مسابقه آخر هفته داشته باشیم تا با پیروزی در آن داستان پیش برود.
در بخش هندلینگ اتومبیل ها هم آنبند مسیر هیت را در پیش گرفته و بازی تمرکز زیادی به دریفت و افزایش سرعت به وسیله استفاده از نیتروژن را دارد و با یک عنوان کاملا آرکید طرف هستیم. هر چند آنبند را می توان با فرمون هم تجربه کرد، اما به نظر می‌رسد بازی بیشتر برای تجربه با کنترلر های معمول کنسول ها طراحی شده است. استودیو Criterion موفق شده تا در بخش طراحی اتومبیل‌ها، فیزیک مناسبی را با توجه به نمونه‌های واقعی هر اتومبیل برای آن‌ها تعریف کند. با آن که با یک عنوان کاملا آرکید طرف هستیم، اما تفاوت در قدرت و هندلینگ هر اتومبیل نسبت به دیگری کاملا قابل حس بوده و نکات قدرت و ضعف هر اتومبیل با توجه به نمونه واقعی آن‌ها در بازی پیاده شده‌است.
در شروع بازی کار خود را با یک اتومبیل از کلاس B آغاز خواهیم کرد و با پیشروی در بازی اتومبیل های کلاس های بالاتر در اختیار ما برای خرید قرار خواهند گرفت. از منظر کمی و کیفی با لیست نسبتا خوبی طرف هستیم. در بین اتومبیل ها میتوان نام ها و اتومبیل های مطرح مختلفی از جمله لامبورگینی اونتادور، لامبورگینی کونتاش مدل ۲۰۱، فراری la Ferrari و یا حتی اتومبیل نوستالژیک bmw M3 gtr را نام برد. هر چند نبود اتومبیل های شرکت تویوتا کمی ناامید کننده به نظر می رسد، اما با توجه به قراداد لایسنس این شرکت، نمی توان از سازندگان آنبند در این خصوص انتقاد کرد. در مجموع 143 اتومبیل مختلف در عنوان آنبند در دسترس قرار دارد که نکته قابل توجه وجود اتومبیل های نسبتا مدرن از سال های اخیر تا نمونه‌های قدیمی در لیست اتومبیل‌ها است.
همان طور که نکات مثبت هیت به آنبند منتقل شده، نکات منفی آن هم در اینجا حضور دارند. مشکلات هوش مصنوعی یکی از مواردی است که در اکثر مسابقات میتواند تا حد زیادی آزار دهنده عمل کند. رقبای ما در آنبند هر چند همانند ربات عمل نمی کنند و شاهد اشتباهات انسانی و تصادفات آن ها هستیم، اما بعضاً این اشتباهات و تصادفات تعدادشان به شدت زیاد شده و در طول هر مسابقه ممکن است از جانب یکی از رقبا از مسیر مسابقه خارج و یا با اتومبیل های داخل شهر تصادف کنید. مورد بعدی که باز هم در طول بازی میتواند آزار دهنده عمل کند مربوط به محدودیت در تکرار مسابقات می شود. در عمل ما در طول شبانه روز تنها به صورت محدودی می توانیم هر مسابقه را تکرار کنیم و به بیان دیگر اگر در یکی از مسابقات به دلیل تصادف یا اشتباهات هوش مصنوعی مجبور به شروع دوباره آن مسابقه شوید، تنها چند شانس محدود برای انجام کل مسابقات آن روز در اختیار شما قرار می گیرد. بخش های تعقیب و گریز یکی دیگر از مواردی است که می تواند بعضاً به شدت اعصاب خورد کن عمل کند. در حالی که عنوانی مثل موست وانتد به بازیکن اجازه میداد تا با استفاده از تله های محیطی، ماشین های پلیس را نابود کند، اما در آنبند خبری از تله یا کمک محیطی نیست. همین موضوع باعث می شود بعضی از تعقیب و گریز ها برای دقایق فراوانی به طول انجامد و به شدت باعث خسته کردن مخاطب می شود. تنها یک حرکت جا به جایی کوتاه در محیط شهر ممکن است باعث شناسایی ما توسط پلیس شده و در نهایت ۴۵ دقیقه بعدی زندگی خود را در حال فرار از گروه های بزرگ پلیس ها باشیم که با هلیکوپتر و اتومبیل های مختلف به سمت ما هجوم می آورند.
در کنار مسابقات معمول بازی، شاهد مسابقات دریفت، انتقال ماشین ها و فعالیت های جانبی در سطح شهر همانند تخریب تابلو ها هستیم. در کنار این ها هم تعدادی مسابقه با حضور A$AP Rocky رپر معروف در دسترس است که در آن ها باید به وسیله دریفت و جمع آوری پوینت پیروز شوید. هر چند راکی نقش خاصی در بازی ایفا نمی‌کند، اما همان حضور کم رنگش هم تنوع خوبی به روند مسابقات داده است. بخش آنلاین هم در کنار بخش تک نفره در دسترس است. این بخش به صورت کلی از بخش تک نفره جداست و برای دسترسی به این بخش باید شخصیت جدیدی ساخته و همه چیز را به صورت مجزا پیش ببریم و حتی به ماشین های بخش تک نفره هم دسترسی نداریم. در کل بخش آنلاین هم به خوبی به تنوع بازی کمک کرده است.
به لطف عرضه Unbound تنها برای کنسول های نسل نهمی و PC با عنوان قدرتمندی از لحاظ بصری در بعد فنی و هنری طرف هستیم. آنبند به خوبی در تمام کنسول ها از تکنولوژی ری تریسینگ در طول گیم پلی بهره می برد و در طول تک تک لحظات می توان بازتاب ساختمان ها و دیگر اتومبیل ها را در سطح بدنه اتومبیل و یا گودال های آب تماشا کرد. به خصوص زمانی که در طول روز و هوای بارانی به انجام مسابقات و گشته و گذار در شهر بپردازید و این مورد به شدت چشم نوازی می کند. همچنین به لطف اجرای بازی با نرخ فریم ۶۰ باز هم بر روی تمام کنسول ها، به خوبی حس انتقال سرعت به بازیکن منتقل شده و هیجان را به اوج خودش می رساند. همان طور که در بالاتر هم اشاره کردم، شخصیت ها و افکت های دود و باقی افکت ها طراحی سل شید دارند و به شدت از لحاظ هنری عنوان آنبند را نسبت به سایر رقبا متمایز کرده است. در کل میتوان نمره قابل قبولی را به گرافیک آنبند داد. هر چند در مواردی مانند طراحی اتومبیل‌ها و توجه به جزئیات آن‌ها، آنبند پیشرفت خاصی نسبت به نسخه قبل نکرده، اما از لحاظ نورپردازی و استفاده از تکنولوژی ری تریسینگ با یکی از بهترین عناوین موجود در ژانر ریسینگ طرف هستیم.
نتیجه گیری:
بازی Need for Speed Unbound را می توان به عنوان یکی از بهترین شماره های سری از زمان عرضه آندرگروند و موست وانتد نام برد. عنوانی که به لطف تغییرات مثبت ایجاد شده توسط استودیو Criterion، روح تازه ای در آن دمیده شده و هویت منحصر به فرد خودش را به دست آورده است. تمرکز فراوان برای مسابقات خیابانی، استفاده از افکت های سل شید، لیست کاملی از اتومبیل ها در کنار گیم پلی جذاب و آرکید از جمله دیگر مواردی هستند که به خوبی در آنبند می درخشند. البته مواردی مانند هوش مصنوعی، محدودیت در تکرار مسابقات، تجربه بد چند ساعت اول بازی و بخش های تعقیب و گریز از تبدیل عنوان آنبند به یک عنوان بی نقص جلوگیری کرده اند، اما در مجموع با عنوان به شدت سرگرم کننده ای طرف هستیم که به خوبی مسیر مناسبی را برای آینده سری مشخص می‌کند.
نقاط قوت:
لیست کامل اتومبیل‌ها
گیم‌پلی به شدت جذاب و اعتیادآور
افکت بصری متفاوت و جذاب
هویت منحصر به فرد بعد از مدت ها برای NFS
نقاط ضعف:
ساعات اولیه بازی
محدودیت در تکرار مسابقات
بخش‌های تعقیب و گریز
هوش مصنوعی غیر قابل پیش بینی
