به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این تحقیق نشان دهنده نتایج ایمنی بلند مدت یک تحقیق بالینی است که طی آن در بدن ۴ بیمار مبتلا به فلج شدید نخستین نسل از ایمپلنت های «استنت رود»(Stentrode)را دریافت کردند. استنت رود در حقیقت یک پروتز عصبی است و به بیمار کمک می کند تا رایانه ای را کنترل کند.

نتایج پژوهش حاکی از آن است که استفاده از پروتز مذکور سیگنال های عصبی از داخل یک رگ خونی در مغز را برای مدتی طولانی و بدون هیچ گونه عوارض جانبی جدی منتقل کرده است. فرایند پژوهش مذکور ۱۲ ماه طول کشیده است.

طی این بازه زمانی هیچ لخته خونی ظاهر نشد و دستگاه از نقطه ای که در آن نصب شده بود، جابه جانشد. علاوه بر آن کیفیت سیگنال ثابت ماند و هیچ تغییری نکرد.

نکته مهم تر آنکه هر ۴ شرکت کننده تحقیق توانستند با کمک یک رابط مغز-رایانه، دستگاه رایانشی را کنترل کنند و فعالیت هایی مانند ارسال پیام، ایمیل، امور مالی شخصی، خرید آنلاین و ابزار نیازهای مراقبتی را انجام دهند.

این فرایندها طی آنژیوگرافی مداخله ای عصبی انجام شد. پروفسور پیتر میشل مدیر بخش Neurointervantion در بیمارستان رویال ملبورن در این باره می گوید: ما این تحقیق بالینی را با دقت و تمرکز روی ایمنی انجام دادیم. بیماران توانستند فرایند را به خوبی تحمل کنند و حدود ۴۸ ساعت پس از عملیات به خانه بازگشتند. دسترسی گسترده به مجموعه آنژیوگرافی به معنای فراهم شدن ارتباط مغز-رایانه برای افراد فلج است.

رابط مغز-رایانه سینکرون طوری مهندسی شده تا قابلیت انتقال سیگنال موتور حرکتی را که همراه با فلج شدن بیمار از بین رفته، دوباره احیا کند. این دستگاه به وسیله جراحی روی کورتکس مغزی قرار می گیرد.

فرایند مذکور کم تهاجمی است و پس از نصب پروتز، دستگاه می تواند فرایندها را به طور بی سیم ردیابی و به موتور حرکتی منتقل کند.