دانشمندان معتقدند این بی‌توجهی یا به اصطلاح بی‌حواسی دلیل علمی دارد که به کارکرد مغز کودکان مربوط است.

به گفتهٔ دانشمندان کودکان عمدا (آگاهانه) ما را نادیده نمی‌گیرند، حقیقت این است که آنها دچار «کوری ناشی از بی‌توجهی» هستند.

منظور از این کوری‌‌ همان تفاوت بین دیدن و نگاه کردن است یا بین شنیدن و ثبت کردن آنچه گفته شده است و در هرحال نتیجه آن عدم آگاهی خارج از دایره توجه لحظه‌ای است.

ناتوانی در وادار کردن بچه‌ها به گوش دادن حتی به یک دستورالعمل ساده وقتی تلویزیون نگاه می‌کنند و یا سرگرم بازیهای دیجیتال هستند، تجربه‌ای مشترک است که خیلی اوقات بزرگتر‌ها را به شدت عصبی می‌کند. این حرف دل همه بزرگتر‌ها است؛ پدر و مادر‌ها و آموزگاران همه در این تجربه احساس اشتراک می‌کنند.

اما دانشمندان معتقدند این بی‌توجهی یا به اصطلاح بی‌حواسی دلیل علمی دارد که به کارکرد مغز کودکان مربوط است.

پروفسور نیلی ِلوی از دانشگاه کالج لندن (یو سی اِل) می‌گوید آگاهی کودکان از محیط اطراف بمراتب کمتر از بزرگسالان است.

والدین، مراقبان و یا آموزگاران باید بدانند که در مقایسه با بزرگسالان، تمرکز حتی روی یک مسئله کوچک و ساده توجه بچه‌ها به محیط اطراف را کاهش می‌دهد.

پروفسور نیلی ِلوی اضافه می‌کند: «میزان آگاهی از آنچه بیرون دایره تمرکز کودک است با رشد او ارتباط دارد و با افزایش سن کودک بیشتر می‌شود. در نتیجه کودکان کوچک‌تر بیشتر در معرض کوری ناشی از بی‌توجهی هستند.

مسلما تاخیر در کامل شدن این توانایی باعث نگرانی در مورد سلامت و ایمنی فرد می‌شود. به عنوان مثال، در صورت اختلال در این توانایی، یک کار ساده مانند ارسال پیامک با تلفن همراه موقع عبور از خیابان، یک کار خطرناک است.

محققان به دنبال روش‌هایی برای افزایش این آگاهی و جلوگیری از حواس پرتی کودکان هستند تا بتوانند از خطرات ثانویه و احتمالی جلوگیری کنند.