بهترین فیلم های بازیگر هالیوود جان تراولتا که باید تماشا کنید

تراولتا بدون شک یکی از شناخته شده ترین چهره‌های هالیوود در تمام دوران است. جان تراولتا حرفه‌ای طولانی و موفق در هالیوود داشته است؛ او از دهه 70 میلادی با بازی‌های خیره‌کننده خود تماشاگران را مجذوب کرده و این بازیگر توانا با بازی در بیش از 50 فیلم، در طول دوران حرفه‌ای خود نقش‌های نمادینی را ایفا کرده است. از یک پلیس ویژه در تغییر چهره تا آدمکش حرفه‌ای در داستان عامه پسند؛ فیلم‌های او در باکس آفیس جهانی 4 میلیارد دلار فروش داشته‌اند و تراولتا از یک عاشق دلباخته جوان گرفته تا یک ستاره اکشن سخت‌کوش را به زیبایی به نمایش گذاشته است.

به طور کلی او در طول سالیان دراز مدت فعالیت در هالیوود، مهارت‌های خود را به عنوان یک بازیگر ثابت کرده است. اکنون ما در این مطلب  قصد داریم بهترین فیلم های جان تراولتا را به شما معرفی کنیم.

«Ladder 49»

«نردبان 49» با بازی جان تراولتا بیش از 100 میلیون دلار در سراسر جهان به دست آورد. داستان حول محور یک آتش‌نشان مجروح (واکین فینیکس) است که پس از نجات موفق یک غیرنظامی در ساختمانی در حال سوختن و فروریختن به دام افتاده است. عملیات نجات او توسط کاپیتان این شخص با بازی جان تراولتا هدایت می‌شود. این فیلم فلش‌بک‌هایی به زندگی آتش‌نشان‌ها می‌دهد و بر فداکاری‌های این افراد در همه جا تأکید می‌کند. نردبان 49 با موفقیت موضوعات مختلف از غم از دست دادن نزدیکان، عشق، دوستی، ایمنی و فاجعه را برجسته کرده است. این فیلم علیرغم اینکه مفهوم خوبی دارد، اما تماشای نقدهای متفاوتی از جانب منتقدان دریافت کرده است.

«Lonely Hearts»

این فیلم بر اساس یک داستان جنایی واقعی ساخته شده است؛ جان تراولتا در کنار جیمز گاندولفینی به عنوان کارآگاهان ویژه یک قتل که به پرونده قاتلان قلب‌های تنها معروف بود، مسئول رسیدگی به چندین قتل وحشیانه در دهه 1940 میلادی هستند. فیلم از این نظر که داستانش حقیقت دارد وحشتناک است، اما از آنجایی که بازیگران عالی بازی کردند، قابل توجه است. فیلم Lonely Hearts یکی از برجسته ترین نقش آفرینی‌های تراولتا را به عنوان یک مرد غمگین و شخصی که از غریزه خود برای انجام انتقام پیروی می‌کند، به نمایش می‌گذارد. اگرچه خود فیلم نقدهای متفاوتی دریافت کرد و تنها بیش از 2 میلیون دلار فروخت، اما بازی تراولتا مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.

«Phenomenon»

این فیلم فانتزی جان تراولتا را به عنوان یک مکانیک خودرو نشان می‌دهد که در معرض نور بشقاب پرنده قرار می‌گیرد که زندگی او را برای همیشه تغییر می‌دهد. شخصیت تراولتا با افزایش ظرفیت ذهنی که منجر به افزایش هوش و تله‌کینزی می‌شود، سعی می‌کند چیزی را به جامعه بازگرداند. تراولتا با بازی در کنار تعداد کمی از بازیگران درجه یک در اوایل کار خود، بازی قابل توجهی را به عنوان مردی ارائه می‌کند که به دنبال پذیرش تغییراتی است که می‌دانست برای بهتر شدن هستند. این فیلم بیش از 152 میلیون دلار در سرتاسر جهان فروخت و نقدهای متفاوتی از منتقدان دریافت کرد و به تغییر روند زندگی حرفه‌ای تراولتا در دهه 1990 کمک کرد. تراولتا نامزد جایزه فیلم MTV شد و برنده جایزه بهترین بازیگر بلاک‌باستر سال شد.

«A Love Song for Bobby Long»

جان تراولتا با بازی در این فیلم بلند مستقل، نقش یک مدرس سابق را بازی می‌کند که مشروب‌خوار شده است و با شاگرد خود در ملک یک خواننده که اخیراً درگذشته زندگی می‌کند. اسکارلت جوهانسون در نقش دختر خواننده بازی می‌کند تا خاطرات مادر از دست رفته‌اش را کشف کند. با تبدیل شدن به یک خانواده ناکارآمد، این افراد درگیر چالش‌های متفاوتی می‌شوند. این فیلم درام که بر اساس رمان «خیابان خارج از مجله» نوشته رونالد اورت کپس ساخته شد، با نقدهای متفاوت منتقدان بیش از یک میلیون دلار فروخت. با وجود زمان طولانی و داشتن طرحی پرتنش، فیلم در نوع خود دارای طراوت است. بازی تیم بازیگران این فیلم از جمله تراولتا مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و جوهانسون نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن شد.

«A Civil Action»

جان تراولتا با بازی در مقابل رابرت دووال در این فیلم درام حقوقی، نقش یک وکیل آسیب‌های شخصی را بازی می‌کند و از بدبختی مشتریانش پول می‌گیرد. داستان این فیلم بر اساس کتابی به همین نام نوشته جاناتان هار در دهه 1980 در ووبرن، ماساچوست می‌گذرد. رسیدگی به پرونده 8 کودک مرده به دلیل آلودگی آب مسیر شغلی وکیل را تغییر می‌دهد. در مواجهه با بحران‌های مالی، شخصی، شغلی و اخلاقی، این فیلم رشد شخصی شخصیت را بررسی می‌کند و بر مضامین همدلی و امنیت تأکید می‌کند.

داستان بر اساس وقایع زندگی واقعی است و قصه پیچیده‌ای دارد که برای جذب مخاطب بسیار ساده شده است. اگرچه این فیلم نیز باکس آفیس موفقیت آمیزی را تجربه نکرد، اما مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. دووال نامزد جایزه اسکار شد، در حالی که تراولتا توسط جوایز فیلم بلاک باستر برای بازیگر مورد علاقه مخاطبان نامزد شد و همچنین جایزه آلن جی پاکولا را برای بازی خود دریافت کرد. خود فیلم نیز جوایز متعددی را از آن خود کرد.

«Primary Colors»

رنگ‌های اولیه یک فیلم کمدی-درام و اقتباسی سینمایی از رمان «رنگ‌های اولیه: رمانی از سیاست» نوشته روزنامه‌نگار جو کلین است. این فیلم که حول اولین مبارزات انتخاباتی بیل کلینتون در سال 1992 می‌چرخد، جان تراولتا را به عنوان نامزد ریاست جمهوری نشان می‌دهد که توسط همسر دوست داشتنی و جاه طلبش (با بازی اما تامپسون) حمایت می‌شود. این فیلم از طریق سقوط ایدئولوژی، شخصیت و فقدان شخصی کار می‌کند و مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. کتی بیتس نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و الین مِی برای بهترین فیلمنامه اقتباسی نامزد اسکار شد، در حالی که تراولتا دوباره نامزد جایزه گلدن گلوب شد. علی‌رغم استقبال شگفت‌انگیز منتقدان و تمجیدهای زیاد از بازی تراولتا در نقش کلینتون، این فیلم در باکس آفیس عملکرد خوبی نداشت.

«From Paris with Love»

این فیلم اکشن که توسط کارگردان فرانسوی پیر مورل ساخته شده است، جان تراولتا را در نقش یک مامور باتجربه سازمان سیا به نمایش می‌گذارد که برای تحقیق در مورد یک حلقه مواد مخدر مرتبط با تروریست ‌ای پاکستانی به پاریس فرستاده شده است. تراولتا با یک دستیار جوان سفیر ایالات متحده در فرانسه که با سیا نیز کار می‌کند، همراه می‌شود و نقش مربی او را بازی می‌کند. این فیلم با وجود جذابیت تراولتا در چارچوب شخصیتی جالب، یک شکست بزرگ تجاری بود که بال‌های کارگردان آن پیر مورل را که به تازگی مگا اکشن «Taken» را سال قبل از آن کارگردانی کرده بود، برید.

«Savages»

این فیلم به کارگردانی الیور استون در سال ۲۰۱۲ منتشر شد که بر اساس رمانی به همین نام نوشته دان وینسلو ساخته شده‌است. داستان درباره دو برادر قاچاقچی ماری‌جوآنا (تیلور کیچ و آرون تایلر-جانسون) است که با دختری با نام اوفلیا (بلیک لایولی) آشنا و هردو عاشق او می‌شوند تا اینکه تبهکاری اوفلیا را گروگان می‌گیرد و آن‌ها تلاش می‌کنند که اوفلیا را نجات دهند. این فیلم قابلیت آن را داشت که به یکی از بهترین فیلم‌ها در زمینه تجارت مواد مخدر تبدیل شود، اما پایان ضعیف این شانس را آن گرفت. اگرچه این فیلم نقدهای متفاوتی دریافت کرد، اما مدافعان قابل توجهی داشت، از جمله راجر ایبرت منتقد مشهور سینما که درگیری دو طرف این داستان را جادویی توصیف کرد.

«Basic»

در «پایگاه» جان تراولتا نقش یک تکاور سابق ارتش آمریکا را بازی می‌کند که برای تحقیق در مورد ناپدید شدن یک گروهبان وارد یک داستان پر از معما می‌شود. این فیلم چیزی شبیه به «چند مرد خوب» است که با پیچ و تاب‌هایی در سطح ام نایت شیامالان و مقدار زیادی از «قلب تاریکی» جوزف کنراد ترکیب شده است. متأسفانه، علیرغم بازی ماهرانه تراولتا، پیچش‌های فراوان این فیلم از چنگال کارگردان جان مک تیرنان خارج می‌شود. اما کماکان این اثر یکی از فیلم‌های تماشایی جان تراولتا در دوران حرفه‌ای پر فراز و نشیب این بازیگر است.

«Michael»

در درام کمدی مایکل در سال 1996، جان تراولتا نقش فرشته‌ای به نام مایکل را بازی می‌کند، زیرا او به زمین فرستاده می‌شود تا کارهای مختلفی را برای خالقش انجام دهد. تراولتا که توسط بازیگران برجسته‌ای شامل اندی مک داول، ویلیام هرت و باب هاسکینز احاطه شده است، در نقش اصلی می‌درخشد. این فیلم عجیب و خنده‌دار است، و بازی تراولتا یک عنصر مهم در جذب مخاطب عام به این اثر سینمایی است. به طور کلی مایکل یک کمدی منحصربه‌فرد در دهه 90 میلادی بود که هرگز آن‌قدر که شایسته آن است، عشق و مخاطبی دریافت نکرد.

«Broken Arrow»

جان تراولتا در یکی از نقش‌های نادر اکشن و شرور خود، نقش سرگرد ویک دیکینز را در فیلم پیکان شکسته بازی می‌کند. تراولتا برخلاف کریستین اسلیتر در نقشی بازی می‌کند که در آن کلاهک‌های هسته‌ای را به امید باج‌گیری از دولت ایالات متحده برای پول می‌دزدد، یا در غیر این صورت موشک‌ها را در مناطق پرجمعیت منفجر می‌کند. اگرچه تراولتا به اندازه نقش منفی دیگرش در دهه 90 میلادی (تغییر چهره) به یاد ماندنی نیست، اما مانند آن فیلم مهیج، با تجسم یک روان پریش باحال و جمع و جور، کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد. پیکان شکسته آنطور که باید مورد علاقه قرار نمی‌گیرد و بیشتر نکات مثبت آن از عملکرد عالی تراولتا ناشی می‌شود.

«The Taking of Pelham 123»

این اثر سینمایی به کارگردانی تونی اسکات یک اکشن هیجان‌انگیز سرراست است که با بازی جان تراولتا در نقش دنیس رایدر فورد (با نام مستعار آقای آبی) که رهبر یک گروه جنایتکار بود، ارتقا یافته است. در اینجا، تراولتا موهای پف کرده و با دقت حالت داده شده و صورت تراشیده شده خود را با سبیل‌های لبه دار عوض می‌کند. این ظاهر متفاوتی برای تراولتا است، اما ظاهری که بازیگر را به زیبایی پیر می‌کند. از برخی جهات، عملکرد او به عنوان یک جنایت‌کار خشونت‌آمیز، شبیه به نقشش در Pulp Fiction است، فقط در اینجا او بیشتر ترسناک است تا خنده‌دار. به طور کلی این یک بازی دراماتیک قوی است و تراولتا در آن عالی است.

جالب است بدانید این فیلم اقتباسی از رمانی به همین نام اثر جان گودی است و بازسازی فیلم اورجینال سال 1974 است که خود در سال 1998 نیز به عنوان یک فیلم تلویزیونی بازسازی شد. این فیلم همچنین به دلیل تفاوت‌هایی با داستان اصلی و از آنجایی که استانداردهای تعیین شده توسط فیلم 1974 را برآورده نمی‌کرد، از نظر تجاری یا انتقادی چندان موفق نبود.

«Hairspray»

اسپری موی بسیار پرانرژی و پر ستاره، یک موزیکال کمدی رمانتیک بر اساس یک تئاتر موزیکال از برادوی در سال 2002 است که خود بر اساس فیلم کمدی به همین نام در سال 1988 ساخته شده است. این فیلم حول محور دختری با سایز بزرگ در دهه 1960 می‌چرخد که رقاصی شگفت انگیز است و از ادغام نژادی و پذیرش برای همه حمایت می‌کند. این فیلم در میان تماشاگران و منتقدان موفقیت آمیز بود و جوایز متعددی را به دست آورد و بیش از 202 میلیون دلار در سراسر جهان فروخت.

در این فیلم جان تراولتا در نقش مادر شخصیت اصلی حضور دارد که او نیز از علاقه مندان به رقص است اما از چاقی خود نیز شرمنده است. داشتن مردی در قامت یک زن که این شخصیت را به تصویر می‌کشد، سنت‌شکنی برای نقش‌های جان تراولتا بوده است. تراولتا برای بازی خود نامزدهای متعددی از جمله گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد دریافت کرد و چندین جایزه دیگر را نیز برد.

«In a Valley of Violence»

جدیدترین فیلم این فهرست، در دره خشونت، یک وسترن هوشمندانه از Ti West (کارگردان آثار ترسناک X و Pearl) است. بخشی از آن کمدی سیاه و بخشی هیجان‌انگیز، چرخشی تازه‌ای به این ژانر می‌دهد و شامل بازی‌های ستاره‌ای از اتان هاک و جان تراولتا می‌شود. تراولتا نقش کلاید مارتین را بازی می‌کند، مارشالی که تلاش دارد شهر خود، دنتون را تحت کنترل داشته باشد و از دردسر دور کند. هنگامی که یک انسان تازه‌وارد و ناشناس به صحنه می‌آید، مشکل جدی با او به این شهر وارد می‌شود و آرامش شکننده دنتون به هم می‌خورد. تراولتا نقش مارتین را در قامت یک مارشال محترم بازی می‌کند که تمام تلاش خود را برای حفظ نظم در دنیایی خشن اطرافش انجام می‌دهد. این یک نقش در ژانری سرگرم‌کننده برای این بازیگر کهنه کار و یکی از بهترین فیلم‌های اخیر او است.

«Get Shorty»

پس از موفقیت فیلم داستان عامه پسند تارانتینو در سال 1994 (همچنین با بازی تراولتا)، شاهد بودیم که تعداد زیادی از فیلم‌های گانگستری ظاهر شدند. بیشتر آنها صرفاً کپی‌هایی بودند که سعی می‌کردند از موفقیت Pulp Fiction سود ببرند. در میان این مقلدان چند برنده وجود داشتند که در عین تأثیرپذیری از لحن کمدی سیاه، و دیالوگ‌های سنگین چند رشته‌ای و فوق خشونت آمیز پالپ فیکشن، چیز تازه‌ای را به روی میز بیاورند. «کوتوله را بگیرید» یکی از این موارد بود: به شدت طنز و ارائه ترکیبی عالی از کمدی و هیجان.

این فیلم که در سال 1995، یک سال پس از Pulp Fiction منتشر شد، جان تراولتا را در کنار جین هکمن و دنی دویتو قرار می‌دهد. داستان فیلم چیلی پالمر (تراولتا)، یک گانگستر کار راه‌انداز است که پس از سفر به لس آنجلس برای دریافت بدهی کازینو از یک کارگردان فیلم، ناخواسته درگیر تولید یک فیلم بلند می‌شود. در این فیلم نیز مانند اسپری مو، تراولتا لزوماً انتخاب اول همه نبود، به طوری که طبق گزارش‌ها، وارن بیتی، داستین هافمن و مایکل کیتون برای این نقش پیشنهاد شده بودند که نقش چیلی پالمر را رد کردند. با این اوصاف، جان تراولتا در اینجا در بهترین فرم قرار دارد، و علامت تجاری خود را همانطور که فقط خودش می‌تواند جذاب به ارمغان بیاورد، در حالی که وقتی فیلمنامه آن را خواستار باشد، تکرار می‌کند.

«Face/Off»

احتمالاً دیوانه‌کننده‌ترین فیلمنامه‌ای که تا به حال توسط هالیوود ساخته شده، همین کار است. Face/Off، یک فیلم هیجانی است که در آن صورت یک پلیس و گانگستر با هم عوض می‌شود، داستانی جذاب برای هر مخاطبی که آن را تماشا کند. جان تراولتا و نیک کیج اساساً باید نقش یکدیگر را بازی کنند، و دیدن اینکه چگونه ویژگی‌های خاص یکدیگر را تفسیر می‌کنند، جالب است. به طور خلاصه، Face/Off درباره این است که چگونه یک مامور FBI (جان تراولتا) تحت عمل جراحی پیوند صورت قرار می‌گیرد تا هویت مغز متفکر جنایتکار (نیکلاس کیج) را به‌منظور خنثی کردن یک توطئه تروریستی به دست آورد. با این حال، زمانی که مجرم پیش از موعد از خواب بیدار می‌شود و از همان رویه برای به دست آوردن هویت عامل استفاده می‌کند، همه چیز خراب می‌شود.

این اکشن هیجان‌انگیز به کارگردانی جان وو، یک سواری بسیار مفرح و با برخی از بهترین سکانس‌های اکشن سینمایی است که شما را محو تماشای خود می‌کند. این قطعاً یکی از کاریزماتیک‌ترین و جذاب‌ترین بازی‌های جان تراولتا تا به امروز است، که وقتی در نظر بگیرید که او در بیشتر فیلم قرار است شخصیت نیک کیج باشد، قابل درک است. تغییر چهره خلاصه‌ای باشکوه از مشغله‌های اصلی کارگردان جان وو است: درگیری‌های تفنگ با تفنگ، تبادلات احساسی و غریزه قاتل برای تعقیب و گریز با قایق‌های موتوری.

«Saturday Night Fever»

فیلمی که جان تراولتا را به یکی از بزرگترین ستاره‌های سینمایی روی زمین تبدیل کرد. این فیلم نه تنها یک موفقیت بزرگ انتقادی و تجاری بود؛ همچنین موسیقی دیسکو را دوباره در کانون توجه قرار داد و آن را در سرتاسر جهان رواج داد (که بسته به جایگاهی که در رابطه با ژانر دارید، می‌تواند خوب یا بد در نظر گرفته شود). این درام موزیکال جان تراولتا را به عنوان یک جوان طبقه کارگر نشان می‌دهد که سعی می‌کند از بدبختی‌های زندگی خود فرار کند. به دنبال پناه بردن به رقص، او به زودی خود را در دنیایی متفاوت مشاهده می‌کند. این فیلم با برجسته کردن مضامین بحث‌برانگیز و در عین حال محبوبیت عمده موسیقی دیسکو، موفقیت تجاری بزرگی داشت و بیش از 230 میلیون دلار در سراسر جهان فروخت.

تقریباً همه چیز در مورد این فیلم نمادین شده است، از حرکات رقص آن گرفته تا موسیقی متن و لباس‌های فوق‌العاده شخصیت‌های آن. تصویری هوشمندانه از زندگی طبقه کارگر در دهه 70 ایالات متحده که به موضوعات داغی از جمله مواد مخدر، مذهب، فقر، خودکشی، تجاوز جنسی و نژادپرستی می‌پردازد.

«Blow Out»

بعد از ماجرای قتل کندی رئیس جمهور آمریکا و سایر اتفاقات در سیاست آن کشور، فیلم‌هایی با مضامین سیاسی در آمریکا طرفدار پیدا کردند. یکی از این فیلم‌ها هم Blow Out ساخته برایان دیپالما در سال 1981 بود. این فیلم نتوانست در باکس آفیس موفقیتی کسب کند اما به عنوان یکی از فیلم‌های کلاسیک مهم شناخته می‌شود. جان تراولتای معروف در این فیلم نقش «جک تری» را که یک تکنسین صدا است بازی می‌کند. او وقتی در حال ضبط صدا برای پروژه خود بود، به صورت اتفاقی شاهد یک توطئه سیاسی و درگیر ماجراهای آن می‌شود. مفهومی منحصربه‌فرد که منجر به فیلمی شد که به عنوان یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های کوئنتین تارانتینو نام‌گذاری شد و به محبوبیت جهانی نزد منتقدان رسید.

جالب است بدانید: با وجود این که عملکرد تراولتا مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، اما با توجه به موضوع پیچیده و تاریک فیلم، خود اثر در گیشه شکست خورد. با این حال، پس از به دست آوردن محبوبیت تدریجی، وضعیت یک فیلم کالت را به دست آورد و در بین 150 فیلم برتر تمام دوران قرار گرفت.

«Grease»

اگر تب شنبه شب به دنیا نشان داد که جان تراولتا می‌تواند موزیکال بسازد، گریس او را به عنوان پادشاه موزیکال تثبیت کرد، به ویژه به این دلیل که در آن زمان به پردرآمدترین فیلم موزیکال تبدیل شد. گریس که به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های سال 1978 و یک فیلم موزیکال پرفروش در تمام دوران در نظر گرفته می‌شود، بچه‌های دبیرستانی را در ماجراجویی‌های دوستی و عشق تابستانی خود نشان می‌دهد. با لحظات موزیکال بی انتها و یک عاشقانه کلیشه‌ای بین تراولتا و اولیویا نیوتن جان، فیلم کاملاً سرگرم‌کننده است. این فیلم از نظر انتقادی و تجاری موفق بود و بیش از 395 میلیون دلار در مقابل بودجه 6 میلیون دلاری فروخت!

علی‌رغم چند بخش مشکل‌ساز که امروزه چندان خوب از آب در نمی‌آیند، فیلم همچنان نمونه‌ای عالی از چگونگی زنده‌کردن یک موزیکال برادوی بر روی پرده بزرگ بدون از دست دادن انرژی و جادویی است که از اجرای زنده انتظار می‌رود. باز هم در این اثر مانند «تب شنبه شب»، علی‌رغم موسیقی متن جذاب (و در عین حال فوق‌العاده) و لباس‌های تماشایی، زیرمتن فیلم چندین موضوع مهم را که امروزه هنوز هم با اجتماع مرتبط هستند، از جمله بارداری نوجوانان، فشار همسالان، و خشونت گروهی را مورد توجه قرار می‌دهد.

«Pulp Fiction»

پالپ فیکشن (Pulp Fiction) به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تمام دوران در نظر گرفته می‌شود و دلیل خوبی هم دارد. تقریباً تمام جنبه‌های فیلم به کمال رسیده است، از دیالوگ‌های تند مملو از ارجاعات به فرهنگ پاپ آمریکایی، که هنوز توسط علاقه‌مندان به سینما بیش از 28 سال بعد نقل می‌شود، تا داستان‌های پرپیچ و خم و درهم تنیده غیرخطی، تا ترکیب طنز آمیز طنز یک حادثه جنایی با خشونت شدید. اگرچه بیشتر اینها به نویسنده/کارگردان و دیدگاه منحصربه‌فرد او مربوط می‌شود، اما تمام این موارد نمی‌توانست بدون یک تیم بازیگری عالی موفق شود که یکی از بهترین گروه‌های بازیگری است که تا به حال دور هم جمع شده بودند.

تماشاگران در این فیلم تارانتینو با یک کلاس استادانه بازیگری با کیفیت از هنرمندانی مانند بروس ویلیس، کریستوفر واکن، ساموئل ال جکسون، هاروی کیتل، اوما تورمن، وینگ ریمز، تیم راث و جان تراولتا روبرو می‌شوند. اجرای تراولتا، به ویژه، در کنار ساموئل ال جکسون به دلیل نمایش جالب‌تر از دو قاتل آرام و جذاب مورد تحسین ویژه قرار گرفته است. این فیلم نقدهای شگفت انگیزی از منتقدان دریافت کرد و بیش از 212 میلیون دلار در باکس آفیس فروخت. بازی تراولتا بسیار مورد تحسین قرار گرفت و برای او آخرین‌بار نامزدی اسکار را برای او به همراه نامزدی بفتا و گلدن گلوب و چندین جایزه دیگر به ارمغان آورد. فیلم Pulp Fiction، با تمام افتخاراتش، باعث پیشرفت حرفه‌ای تراولتا شد و تاکنون مظهر موفقیت او به عنوان یک بازیگر است.