آزار و اذیت خیابانی بطور کلی بی ضرر تلقی میشود، اما در واقعیت، حداقل گاهی اوقات باعث میشود زنان و کودکان در مکانهای عمومی احساس ناامنی کنند. شواهد غیرقابل انکار و اعداد نگران کننده هستند. بیش از 80 درصد از زنان آزار جنسیتی را از سوی مردان ناشناس در ملاء عام تجربه میکنند، از جمله سوت زدن، صحبت های صریح جنسی، دست زدن، تعقیب و تجاوز. یک مطالعه روی 800 زن نشان داد که 75 درصد آنها تحت تعقیب مردان قرار گرفته و 57 درصد آنها مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. مزاحمتهای خیابانی یک رفتار شنیع است که بواسطه افراد بیمار در خیابانها به افرادی مانند کودکان و یا زنها اعمال میشود. مزاحمت خیابانی سالهاست که بواسطه افراد بیمار با سطح بالایی از سادیسم (دیگر آزاری) نسبت به کودکان، زنان یا افراد کم توان تر اعمال میشود. مسلما برای دستیابی به برابری، باید مزاحمت خیابانی به پایان رسد.
فرهنگ سازی اجتماعی
فرهنگ سازی اجتماعی و همچنین مجازاتهای اجتماعی بسیاری بواسطه آموزش و یا توبیخ مزاحمتهای خیابانی صورت گرفته است. اما مسئله مهم در افرادی که باعث آزار خیابانی میشوند این است که این افراد بدلیل بیماری و دیگر آزاری، در موارد بسیار، نه با توبیخ های قانونی و نه با فرهنگ سازی، به بازتاب اعمالشان فکر نمیکنند و در آنها اثرگذاری نیز ندارد. از این رو باید تحت شرایط خاصی درمان بشوند.
تعریف سادیسم و انواع آن
سادیسم در واقع یک اختلال شخصیت است که در آن فرد میل به آزار و اذیت دیگران و آسیب رساندن به آنها را دارد.
سادیسم ذهنی
فرد با تصویر سازی و آزار دیگران در تفکر خود لذت میبرد.
سادیسم احساسی
با تحقیر، توهین و تکه خای کلامی سخیف باعث آزار دیگران و لذت خود میشود.
سادیسم جسمی
با آزار و اذیت های بدنی و جسمی به دیگران لذت میبرد. از این رو افرادی که در خیابان ها باعث مزاحمت های خیابانی میشوند، میتوانند هر کدام از انواع این سادیسم را برخوردار باشند.
آمار و ارقام از مزاحمت های خیابانی
آمار میدانی در مزاحمت های خیابانی در آمریکا حاکی از آن است که دختری با ۱۰ ساعت قدم زدن در خیابان با ۱۰۸ مورد آزار خیابانی و تعرض مواجه شده است. تقریباً ۹۸ درصد زنها مورد آزار خیابانی، از جمله تکه های کلامی جنسی، دست درازی و همچنین نگاه های جنسی قرار گرفته اند. نکته مهم در آزارهای خیابانی در این است که نه تنها در کشورهای جهان سوم بلکه در کشورهای اروپایی و آمریکایی نیز پدیده مزاحمت های خیابانی مطرح است و زنها از آن در امان نیستند.
آزار خیابانی دستاورد شهرهای بزرگ است.
پدیده آزار خیابانی، تولید و ساخت شهرهای بزرگ است. از روزی که مردم در شهرهای بزرگ به ندرت با اقوام و همسایه های خود مواجه میشدند و جابجاییها و تنوع قومیتی در شهرهای بزرگ بوجود آمد، به همان میزان، هراس از شناخته شدن و دیده شدن در افراد سادیسم نیز کمتر شد. از اینرو این افراد در شهرهای کوچک و روستاها به ندرت میتوانند به رفتارهای دیگر آزارانه خود ادامه دهند. زیرا شناخته میشوند و سریعاً زیر سوال میروند و باید پاسخگو باشند. اما شهرهای بزرگ این قابلیت را برای افراد مبتلا به سادیسم ایجاد کرده که با ناشناس بودن، به رفتار قبیح خود ادامه بدهند.
چگونه درصد مزاحمت خیابانی را برای خود پایین آوریم؟
از آنجایی که مواجه با این پدیده قطعاً و صرفاً دلیلی به جز فرد سادیسم ندارد، اما ما خود میتوانیم با رعایت اصولی این مواجه را برای خود کمتر کنیم. از این رو بودن با یک همراه درصد مزاحمت های خیابانی را پایین میاورد.
1. اگر در خیابان میخواهیم قدم بزنیم و وقت بگذرانیم بهتر است با یک دوست و یا یک همراه باشیم
بودن فردی در کنار ما احتمال آزار خیابانی را برای فرد سادیسم پایین میاورد و میتوانیم با آسایش بیشتری در خیابان باشیم.
2. ساعت مناسب در خیابان باشیم
البته از آنجایی که مزاحمت های کلامی، ذهنی و نگاه های جنسی در هر زمانی از روز میتواند به وسیله فرد سادیسم به یک زن تحمیل شود. اما مهمترین دغدغه دور ماندن از مزاحمت های جسمی و بدنی است. از این رو در خیابان های خلوت، اواسط روز و ظهر و آخر شب، به صورت تنها حاضر نشوید. فرصت های قدم زدن را در یک پارک مطمئن و یا یک خیابان شلوغ انتخاب کنید و در کوچه های خلوت و خیابان هایی که تردد در آنها صورت نمیگیرد، نمانید. از وسایل نقلیه عمومی و تاکسی برای جابجایی استفاده کنید. در موارد آخر شب و اول صبح از آژانس به جای ماشین های دربست استفاده کنید.
3. داشتن پوشش مناسب
پوشش مناسب و غیر تحریک کننده عامل مهمی برای دور ماندن از آزارهای جنسی و جسمی افراد سادیسم است. از این رو در مکان های عمومی با ظاهری ساده، موجه حاضر شوید و آرایش های مختلف و لباس های مختلف را برای مجالس خصوصی و مهمانی هایتان بگذارید. در واقع زمانی که در یک کلان شهر افراد بیمار و آزار رسانی وجود دارند، ما برای محافظت از دور ماندن از آسیب فقط باید مراقب خود باشیم.
چگونه با مزاحمت خیابانی مواجه شویم
قطعاً این مسئله دغدغه بسیاری از زنها بوده است. زمانی که فردی مورد هجوم کلامی یا بدنی یک فرد سادیسم قرار میگیرد، نباید سکوت کند. قانون نیز به هر نحوی شده از او دفاع خواهد کرد. اما مسئله اینجاست که در تکه کلام های خیابانی که افراد سادیسمی میگویند و یا نگاه های خیابانی که زنها با آن مواجه میشوند. در واقع فرصتی برای برخورد، شکایت و رسیدگی قانونی نمی ماند. از این رو در تمام طول روز باید در حال شکایت کردن از افراد سادیسم باشیم.
در مقابل آزارهای جسمی سکوت نکنیم
اگر به عنوان یک زن در خیابان قدم زده باشید و تردد کرده باشید میدانید که در شرایطی ناگزیر کسانی هستند که شما را مورد آزار جسمی قرار داده اند. از این رو نکته بسیار مهم سکوت نکردن در برابر آزار جسمی افراد سادیسم است. در واقع سکوت کردن باعث میشود فرد سادیسم به خود اجازه تجدید رفتار پرخاشگرانه، سود جویانه و آزارهای بیشتری را بدهد. از این رو اگر در هر فرصتی که هستیم، میتوانیم برای دفاع از خود با پلیس تماس بگیریم، یا از فرد آزار رسان با دوربین همراه خود فیلم بگیریم و یا کسانی را برای کمک به خود فرا بخوانیم. از این رو فرد سادیسم این جرئت را پیدا نمیکند که رفتارهای شنیع خود را در ادامه بدهد و قطعاً ترس در بسیاری از موارد جلو دار رفتارهای او میتواند باشد.
درمان سادیسم و فرد مزاحم
سادیسم ریشه در کودکی و اختلالات شخصیتی در فرد دارد. اگر نشانه هایی از آزار در دیگران را در خود میبینید، حتی در کوچک ترین موارد، میتوانید با خودشناسی و آگاهی از رفتار ناپسند خود، با تغییر رفتار و ایجاد رفتار مثبت در خود، کمی تغییر ایجاد کنید. اما در موارد سخت تر و اساسی تر افراد سادیسم و پیگیر آزار باید به مشاوران روانشناس و روانکاو مراجعه کنند و با روانکاوی به درمان اختلال خود بپردازند.
درمان فرد آزار دیده
اگر آزار و مزاحمت در حد تکه های کلامی و نگاه باشد، گاهی با بی توجهی و نادیده گرفتن افراد میتوانند قضیه را برای خود حل کنند. اما اگر مزاحمت و آزارها از نوع جسمی و بدنی باشد و فرد دچار شک پس از سانحه و تراما شده باشد، قطعاً باید با مشاور روانشناس و روانکاو مجرب تحت یک درمان حمایتی قرار بگیرد که بتواند سختی پس از آن اتفاق را در خود حل و هضم کند. در تمام موارد به جز تجاوز جنسی، آزارهای سخت بدنی، توهین های کلامی مداوم و مزاحمت هایی که باعث فلج ذهن در فرد میشود، نیازمند راهنمایی، حمایت و اصولی برای برقراری دوباره رابطه با اجتماع در فرد باید به وجود بیاید که بتوانند مراحل پس از آن در زندگی خود را با آرامشی نسبی پشت سر بگذارند.