بیوگرافی ملکه انگلیس الیزابت دوم و تاریخ مرگ

زاده:  ۲۱ آوریل ۱۹۲۶

مرگ:  ۸ سپتامبر ۲۰۲۲ (۹۶ سال)

الیزابت دوم (به انگلیسی: Elizabeth II؛ الیزابت الکساندرا مری؛ ۲۱ آوریل ۱۹۲۶ – ۸ سپتامبر ۲۰۲۲)^[۱] از ۶ فوریهٔ ۱۹۵۲ تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۲ ملکه حاکم پادشاهی بریتانیا و دیگر قلمروهای مشترک‌المنافع بود.

ملکه بریتانیا و دیگر قلمروهای مشترک‌المنافع کانادا ۱۹۵۲–۲۰۲۲ استرالیا ۱۹۵۲–۲۰۲۲ نیوزیلند ۱۹۵۲–۲۰۲۲ پاکستان ۱۹۵۲–۱۹۵۶ آفریقای جنوبی ۱۹۵۲–۱۹۶۱ سیلان ۱۹۵۲–۱۹۷۲ غنا (قلمرو مشترک‌المنافع) ۱۹۵۷–۱۹۶۰ نیجریه ۱۹۶۰–۱۹۶۳ سیرا لئون ۱۹۶۱–۱۹۷۱ تانگانیکا ۱۹۶۱–۱۹۶۲ جاماییکا ۱۹۶۲–۲۰۲۲ ترینیداد و توباگو ۱۹۶۲–۱۹۷۶ اوگاندا ۱۹۶۲–۱۹۶۳ کنیا ۱۹۶۳–۱۹۶۴ ملاوی ۱۹۶۴–۱۹۶۶ مالت ۱۹۶۴–۱۹۷۴ گامبیا ۱۹۶۵–۱۹۷۰ گویان ۱۹۶۶–۱۹۷۰ باربادوس ۱۹۶۶–۲۰۲۱ مائوریتوس ۱۹۶۸–۱۹۹۲ فیجی ۱۹۷۰–۱۹۸۷ باهاماس ۱۹۷۳–۲۰۲۲ گرنادا ۱۹۷۴–۲۰۲۲ پاپوآ گینه نو ۱۹۷۵–۲۰۲۲ جزایر سلیمان ۱۹۷۸–۲۰۲۲ تووالو ۱۹۷۸–۲۰۲۲ سنت لوسیا ۱۹۷۹–۲۰۲۲ سینت وینسنت گرنادین‌ها ۱۹۷۹–۲۰۲۲ بلیز ۱۹۸۱–۲۰۲۲ آنتیگوآ و باربودا ۱۹۸۱–۲۰۲۲ سینت کیتس و نویس ۱۹۸۳–۲۰۲۲
الیزابت دوم
الیزابت دوم در ۲۰۱۵

سلطنت	۶ فوریه ۱۹۵۲ – ۸ سپتامبر ۲۰۲۲
تاج‌گذاری	۲ ژوئن ۱۹۵۳
پیشین	جرج ششم
جانشین	چارلز سوم
زاده	۲۱ آوریل ۱۹۲۶ می‌فر، لندن، بریتانیا
درگذشته	۸ سپتامبر ۲۰۲۲ (۹۶ سال) قلعه بالمورال، ابردین‌شایر، بریتانیا
همسر(ان)	شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرو (ا. ۱۹۴۷–ب. ۲۰۲۱)
فرزند(ان)	چارلز سوم شاهدخت آن، شاهدخت سلطنتی شاهزاده اندرو، دوک یورک شاهزاده ادوارد، ارل وسکس
نام کامل الیزابت الکساندرا مری وینزر
خاندان	دودمان وینزر
پدر	جرج ششم
مادر	الیزابت، شهبانوی مادر
امضاء

الیزابت در می‌فرِ لندن زاده شد. او بزرگ‌ترین فرزند دوک و دوشس یورک (بعدها شاه جرج ششم و ملکه الیزابت، شهبانوی مادر) بود. پدر او زمانی که برادرش شاه ادوارد هشتم در سال ۱۹۳۶ پس از یک بحران قانونی مجبور به استعفا شد، به سلطنت رسید و با پادشاهی او، الیزابت به وارث مقدر امپراتوری بریتانیا تبدیل گردید. او به صورت خصوصی در خانه تحصیل کرد و از آغاز جنگ جهانی دوم چندی از وظایف عمومی خانواده سلطنتی را برعهده گرفت و در طول جنگ در نیروی کمکی خدمت قلمرویی خدمت کرد. در ۱۹۴۷، او با شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرو، شاهزاده سابق یونان و دانمارک ازدواج کرد که حاصل ازدواجشان چهار فرزند بود: چارلز سوم، شاهدخت آن، شاهزاده اندرو، دوک یورک و شاهزاده ادوارد، ارل وسکس.

الیزابت با درگذشت پدرش در فوریهٔ ۱۹۵۲ رئیس اتحادیه کشورهای همسود و ملکه سلطنتی هفت کشور مستقل مشترک‌المنافع شد: بریتانیا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، آفریقای جنوبی، پاکستان و سیلان. در دوره فرمانروایی او به عنوان یک ملکه مشروطه، تغییرات سیاسی عمده‌ای به وقوع پیوستند، از جمله تفویض قدرت به دولت‌های محلی در بریتانیا، انتقال حاکمیت ملی کانادا به این کشور از بریتانیا، و استعمارزدایی از آفریقا. بین سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۹۲ تعداد قلمروهای او با استقلال یافتن آن‌ها تغییر کرد، از جمله آفریقای جنوبی، پاکستان و سیلان (که بعدها سریلانکا نامیده شد) جمهوری شدند. سفرها و دیدارهای تاریخی پرشمار او از جمله بازدید رسمی از جمهوری ایرلند و دیدار با پنج پاپ است. از جمله رخدادهای شایان توجه شامل تاج‌گذاری او در سال ۱۹۵۳ و جشن گرفتن جوبیلی‌های نقره‌ای، طلایی، الماسی و پلاتینی او بوده‌است. او طولانی‌ترین دوره فرمانروایی و درازترین عمر را در بین حکمرانان بریتانیا دارد؛ و طولانی‌ترین دوره سلطنت را بین ملکه‌های سلطنتی و حاکمان زن جهان داشته و پیرترین رهبر در جهان و قدیمی‌ترین پادشاه جهان بود. وی هم‌چنین رئیس عالی کلیسای انگلستان و مدافع ایمان در برخی از کشورهای قلمرویش نیز بود.

الیزابت گهگاه با جنبش‌های جمهوری‌خواهی و انتقادات رسانه‌ای از خانواده سلطنتی روبرو شد؛ از جمله این دفعات پس از طلاق‌های فرزندانش، در «سال فاجعه‌بار» ۱۹۹۲ و مرگ عروس سابقش، دایانا، شاهدخت ولز بوده‌است. با این همه، در بریتانیا محبوبیت نظام سلطنت و شخص الیزابت معمولاً بالا بوده‌است. او در ۹۶ سالگی درگذشت و پسر بزرگش، چارلز سوم، جانشین او شد.^[۲]