در جنوب غربی شهر مریانج ودر دامنه های کوهستان الوند دره های سرسبز چشمه ها و جویبار های متعددی وجود دارد. از بین آن دره ها دره دوستعلی ودو خواهران به سبب وجود تعداد زیادی سنگ نگاره اهمیت بیشتری دارند. دره دو خواهران یکی از جاذبه های گردشگری مریانج می باشد. در دره دو خواهران تعدادی سنگ صخره ایی با فاصله از هم ودر محوطه ایی حدود یک کیلو متر مربع وجود دارد بر روی این سنگ ها نقوشی ازانسان وحیوان حک شده وهمچنین درامتداد آن دره به فاصله کمتر ازدو کیلومتروردرجانب جنوبی دره دوستعلی واقع است.در این دره نیز یر صخره های سنگی نقوش مشابهی حکاکی شده است. این سنگ نگاره ها ازنظر قدمت مربوط به دوره های پیش از تاریخ یعنی حدود ۲۰هزار سال قبل ودوره پارینه سنگی است.این سنگ نگاره ها بسیار ساده وبه نقاشی کودکانه شباهت دارند وموضوعات آنها اغلب به نقش انسان وحیوانات ازقبیل بز-گوزن-اسب و سگ می باشد.
نگاره ها بسیار ساده وابتدایی اند. در نگاه اول به نظر می رسد چوپان ها ازسرتفنّن وسر گرمی و یا جادوگران به منظوری خاص این نگاره ها را درسینه سنگها حک نموده اند . اما پراکندگی وگوناگونی شکل هادرمناطق مذکورچنین می نمایاند که نگاره ها توسط شکارگران صورت گرفته است. شکارگرانی که ساعت ها ، درجایگاهای مناسبی درکمین شکار به انتظار می نشسته اند. این گونه جایگاها از نظر شکارگران می باید ویژگی هایی به شرح زیر داشته باشند:
الف) وجود شکارگاه : بدین معنی که شرایط زیستگاه های حیوانی به گونه ای باشد که جمعیت زیادی ازشکار در آنجا زندگی و تردد نمایند .
امامزاده عسگر ، از مهمترین امامزاده های شهرستان بهار
ب) وجود آبشخور و نهر ها وچشمه ها : که شکاربتواند در طول روز برای آشامیدن آب به آنجا رفت وآمد کند
ج) وجود قرارگاه : به این معنی که مسیرهایی را که حیوانات برای رفت وآمد به سوی آبشخور انتخاب می کنند به لحاظ طبیعی برایشان امنیت داشته باشد.
د) وجود گرمگاه و بر آفتاب : شکارگران محل هایی رابرای کمین انتخاب می کنند که معمولا رو به آفتاب بوده تا بتوانند درایام سرد ازگرمای خورشید بهره مند گردند.
ه) بوم گاه : بدین معنی که درمحل می باید صخره سنگهای صاف وصیقلی وجود داشته تا شکارگران از سینه آن سنگ ها به عنوان بوم برای نگارگری استفاده کنند.
همه موارد مذکور درخصوص ویژگی های شکارگاه ، به وضوح در دره دوخوهران و دوستعلی مشاهده می شود. شکارگران درساعات انتظاربرای شکار، به خلق نگاره ها پرداخته اند . اصولا خلق چنین صحنه ها وتصاویر نه تنها بیانگر احساسات وعواطف و اندیشه های ایجاد کنندگان آنهاست . بلکه نگرش ودیدگاه انسان های قبل از تاریخ را به صورت نمادین با محیط طبیعی خود اعم از حیوان وگیاه وآب نشان میدهد .وسیرتکاملی خلاقیت هنری انسان ها را که از هزاران سال قبل صورت گرفته ، می نمایاند. ازاینرو بررسی آنها می تواند زوایای مبهم وتاریک زندگی انسان ها را در دوره های قبل از تاریخ ، برای پژوهشگران روشن نماید.
پاسخ به این سوال که اینگونه سنگ نگاره ها باچه هدف وباچه محتوایی وتوسط چه کسانی ترسیم شده است ؟ او می گوید :
اولا ترسیم وحک تصاویر حیوانات نوعی علامت گذاری واطلاع رسانی مکان های شکار محسوب می شده.
روستای گنبد چای کجاست؟
ثانیا نوعی ارتباط روانی ناشی از باور های شکارگر با حیوان مورد نظرتلقی می شد. وجنبه آیینی داشت .
ثالثا کوچک بودن نگاره ها ، استفاده از خطوط ساده عمودی وافقی ، کنده شدن آنها درکنار هم ودر فواصل زمانی ، بهره گیری از ابزارهای ساده سنگی برای کندن نقوش ، جملگی براین دلالت دارند که نگار گران از سر تفنن وسرگرمی به چنین کاری مبادرت نکرده اند. پس نتیجه می گیریم که ، اطلاق عنوان نگارگری چوپانی به آنها صحیح نیست. بهتر است که نگارگری شکارگران نامیده شود .
