به گزارش ",ورزش" و به نقل از ایسنا، در روزهای خانه‌نشینی بسیاری از رکابزنان، سه دختر این شانس را داشتند که بتوانند خارج از مرزهای ایران به دنبال پیشرفت باشند. ماندانا دهقان، رکابزن جاده ایران، یکی از آن سه دختر است که توانست برای سومین بار در یک تیم اروپایی رکاب بزند. او ابتدا عضو یک تیم هلندی بود و سپس به اسپانیا رفت و در این کشور در دو تیم رکاب زد. تجربه رکاب زدن در اروپا برای این ملی‌پوش کاملا متفاوت از چیزی است که در ایران تجربه کرده است.
دهقان در گفت‌وگو با ایسنا در مورد تفاوت رکاب‌زدن در یک تیم اروپایی بیان کرد: همه چیز از امکانات گرفته تا برنامه‌ریزی، تعداد مسابقاتی که شرکت می‌کنیم و سطح مسابقات اصلا قابل‌قیاس نیست. ما در اسپانیا هم در جاده تمرین می‌کنیم، اما در امنیت کامل است، بدون اینکه کسی بخواهد ما را اذیت کند. در مسیرهایی که بدانند دوچرخه‌سوار تردد دارد، هر ۲ کیلومتر یک تابلو نصب کرده‌اند که نشان می‌دهد محل تردد دوچرخه‌سوار است و راننده یک و نیم متر فاصله را باید رعایت کند. فکر نمی‌کنم در ایران یکی از این تابلوها وجود داشته باشد و به چشم من نخورده است.
او ادامه داد: دور مجموعه ورزشی آزادی محل تردد تعداد زیادی از دوچرخه‌سوارهاست، اما یک تابلو نیست و فکر نمی‌کنم تهیه چهار تابلو کار سختی باشد. این تابلوها می‌توانند کمک کنند تا راننده دقت بیشتری داشته باشد و جلوی خیلی از تصادف‌ها را می‌گیرند. تقریبا در ماه برای هر دوچرخه‌سوار چند مرتبه اتفاق می‌افتد که مورد اذیت و آزار قرار بگیرند و متاسفانه راننده‌ها اذیت می‌کنند. در اسپانیا واقعا چنین مسائلی نیست و از لحاظ ذهنی آرام هستم.
دهقان با اشاره به اینکه در تیم‌های اروپایی نظم وجود دارد، گفت: در تیم‌های اروپایی همه مسائل طبق روال است و از لحاظ روانی آرامش داریم و تمام تمرکز خود را روی تمرین می‌گذاریم که برای نتیجه‌گیری بهتر مهم است. تمام برنامه‌ها روی نظم است. مثلا اگر قرار است صبحانه ساعت ۷ باشد همه اعضای تیم ساعت ۶ و ۵۹دقیقه صبح حاضر هستند یا اگر قرار است ساعت ۱۰ صبح تمرین باشد، تمرین رأس ساعت تعیین‌شده آغاز می‌شود. این در حالی است که در ایران باید نگران دوچرخه، انتخابی‌ها و تغذیه باشیم و ورزشکار همیشه خیالش راحت نیست.
دختر رکابزن ایران در مورد تفاوت علم تمرین تصریح کرد: علم تمرین در اروپا براساس علم روز دنیاست و نسبت به آنها خیلی عقب هستیم. در واقع می‌توانم بگویم تفاوت از زمین تا آسمان است. در تیم آنالیزور داریم که تمام عملکردهای ما را آنالیز و نقاط ضعف و قوت را مشخص می‌کند و باعث می‌شود که خیلی بهتر پیشرفت کنیم.
او افزود: گذاشتن مسابقه انتخابی دیگر منسوخ شده است و میانگین عملکرد ورزشکار مشخص می‌کند که چه کسی نفر اول تیم است و همه باید برای آن کار کنند. مثلا اگر می‌گویند ماندانا دهقان لیدر تیم است، اگر پنچر هم کنم، هم‌تیمی‌ام باید دوچرخه‌اش را در اختیار من قرار دهد تا بتوانم مسابقه را تمام کنم، حتی اگر خودش پیاده شود و مسابقه را تمام نکند. در ایران همیشه همه نتیجه انفرادی را می‌بینند و هیچ‌وقت جوایز تقسیم نشده است و همین باعث می‌شود که همه به فکر نتیجه انفرادی باشند تا کار گروهی. امیدوارم در دوچرخه‌سواری ایران هم تغییراتی صورت بگیرد و اتفاقات خوبی بیفتد.
