به گزارش " ,ورزش "، در دهه 60دربی های کمی برگزار شد، ولی هر کدام از آنها بوی خوب دربی را در خون آدم جاری می کرد، یکی از مهمترین بازی های آن سالها بین دو تیم بزرگ پایتخت در 28 دی سال 69 برگزار شد، نبردی که برای هر دو تیم از اهمیت زیادی برخوردار بود. پرسپولیس در آن سالها و از سال 65 چهار بار پی در پی قهرمان باشگاه های تهران شده بود، ولی زخم عمیقی از استقلال به خاطر نبرد قبلی در تن داشت. آنها دربی قبلی را در فینال اولین دوره رقابت های باشگاهی ایران بعد از انقلاب به استقلال باخته بودند و برای رسیدن به قهرمانی نتیجه تساوی هم برای آنها برد محسوب می شد.
دو هفته به پایان رقابت ها باقی مانده بود، پرسپولیس از تفاضل گل بهتری نسبت به استقلال برخوردار بود و یک امتیاز هم از استقلال بیشتر داشت و استقلال برای قطع کردن نوار قهرمانی های تیم پرسپولیس به برد در این دیدار نیاز داشت.فقط کافیه بدانیم هر دو تیم تا آن جا و حتی تا پایان رقابت ها شکستی را تجربه نکردندو آن دوره یکی از رقابتی ترین دوره های باشگاهی در ایران بود، با این پیشینه بازی با سوت هادی دزفولی آغاز شد.
این بازی که پر ازدرگیری بود، در دقیقه سی به اوج خود رسید، درگیری ایجاد شده در محوطه هجده قدم آبی ها که پای خیلی از بازیکنان را به ماجرا کشاند با اخراج رحیم یوسفی از پرسپولیس و شاهین بیانی از استقلال همراه شد. دو تیم ده نفره شدند و بازی به نیمه دوم رفت.
در اغاز نیمه دوم حرکت شاهرخ بیانی در محوطه هجده قدم پرسپولیس که با دریبل های زیبای او همراه بود، دزفولی را مجاب کرد تا برای استقلال پنالتی بگیرد. شاهرخ خودش پنالتی آبی ها را گل کرد تا مرهمی برای دل پر درد آبی ها بعد از آن دبل معروفش در خرداد 65 با پرسپولیس باشد. گل شاهرخ آبی ها را نه تنها برنده دربی کرده بود، بلکه آنها را یک قدم به مقام قهرمانی نزدیک تر کرده بود.ولی این پایان کار نبود، فرشاد پیوس ستاره گلزن سرخها با فرار از تله آفساید، یکی از قشنگترین گلهای خودش را که خیلی هم ساده و از روی هوش بالاش بود پس از پاس فریبرز مرادی به عابدزاده زد تا سرخها به قولی که داده بودند عمل کنند و دروازه دروازه بان بزرگ آن سالهای فوتبال ایران را باز کنند و بازی به تساوی برسد.
این پایان کار آن لیگ نبود، جنگ بزرگ دو هفته بعد در ورزشگاه آزادی برگزار شد، در سالهایی که برد دو امتیاز داشت و بازی های استقلال و پرسپولیس در یک ورزشگاه و در یک روز برگزار می شد، در روز آخر بازی ها پرسپولیس بر اساس فرمول آن سالها بازی اول را با بوتان که از گزینه های سقوط بود برگزار کرد و در عین ناباوری بازی را مساوی کرد تا آبی ها برای رسیدن به قهرمانی به شش گل برابر گسترش نیاز داشته باشند. اتفاقی که در یک شب تاریخی نیفتاد تا با نتیجه 4 بر یک استقلال که با توفان آنها در نیمه دوم بدست آمد، باز هم پرسپولیس قهرمان تهران شود. آنها در تعداد برد و تساوی که به ترتیب 13 و 4 بود با استقلال برابر بودند، ولی تفاضل گل مثبت 26 پرسپولیس در برابر تفاضل گل مثبت 24 استقلال، رای به قهرمانی تیم پروین برای پنجمین بار داد تا سال 69 یکی از پرهیجان ترین دوره رقابت های باشگاهی را سپری کند.
