به گزارش ",ورزش"، پورتو در نخستین ساعات بامداد پنج‌شنبه، با درخشش مهدی طارمی توانست چهار بار دروازه آروکا را باز کند و راهی مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی شود. بازیکن ایرانی اژدها در این بازی 2 پاس گل داد و همین مسئله بهانه‌ای شد تا یک رسانه پرتغالی به تمجید از او بپردازد.
وبسایت maisfutebol در یادداشتی به قلم سوفیا اولیویرا در تمجید از طارمی منتشر کرده که در زیر می‌خوانیم:
لیگ پرتغال یک مورد عجیب و غریب است. به لطف کیفیت منحصربه‌فرد آن، اشتهای شما را بسیار افزایش می‌دهد، مانند کیک پخته‌ای که مادرتان تصمیم دارد در جمعه شب درست کند. لیگ پرتغال رستورانی است که با صدای بلند به این می‌بالد که دقیقاً پشت سر پنج تا از بهترین لیگ‌های جهان قرار دارد و رستوران ششم به حساب می‌آید.
گاهی اوقات، لیگ پرتغال احساس می‌کند که در حقش ظلم شده است، هر چند که برخی شایعات پیرامون برخی از رؤسایش، در نهایت اعتبار آن را خدشه‌دار می‌کند. از منظر دیگر، این لیگ احساس بی‌حوصلگی می‌کند، زیرا از فصل 2012–2013 همواره سه تیم روی سکوی قهرمانی قرار گرفته‌اند.
با این اوصاف، سیرک به شهر می‌رسد تا جمعیت را برای تشویق گرد هم جمع آورد. برخی از مربیان و روسای باشگاه‌ها پس از بازی، در نشست مطبوعاتی به انتقاد از داوران می پردازند. کسانی نیز هستند که به‌جای فهمیدن علت پایان دوران آندره آلمیدا (بازیکن 32 ساله بنفیکا که در این فصل هرگز به میدان نرفته است)، بیشتر منتظر مسائل حاشیه‌ای هستند. به‌خصوص از زمانی که مهدی طارمی به‌عنوان یک متخصص در گرفتن پنالتی نزد مردم شناخته شد.
مهدی طارمی بهترین مهاجم و یکی از بهترین بازیکنان لیگ پرتغال است. درخشش او در دادن پاس گل، همه هواداران آقا و خانم را به‌سمت این سوال سوق می‌دهد که آیا با یک مهاجم روبرو هستند یا یک هافبک. و منِ ساده‌لوح فکر می‌کنم کریم بنزما و هری کین قبلاً در بالاترین سطح به ما نشان داده بودند که مهاجمان نیز می‌توانند خلاق باشند که علاوه بر گل‌زدن، در سایر لحظات بازی نیز تعیین‌کننده باشند.
امروز، در باشگاه پورتو که فاقد خلاقیت فردی است، طارمی تلاش می‌کند تا جدایی ویتینیا، فابیو ویرا یا لوئیس دیاز به چشم نیاید. نه به این دلیل که او از نظر سبک بازی به این افراد نزدیک است؛ بلکه به‌دلیل توانایی‌های مهدی برای ایجاد گل‌های قابل انتظار، آن هم با استفاده از ویژگی‌های خودش.
بازیکنانی که نزدیک به مهاجم ایرانی بازی می‌کنند، مانند گالنو، اوا نیلسون، تونی مارتینز و گابریل ورون، می‌توانند با پاس‌های او در موقعیت گلزنی قرار بگیرند.
طارمی در سن 30 سالگی یک بازیکن تمام عیار است؛ با چنان هوش تاکتیکی بالایی که به‌خوبی می‌داند چگونه در عرصه‌های مختلف زمین و در زمینه‌های متعددی که یک بازی فوتبال ارائه می‌دهد، چه تهاجمی یا دفاعی، تفاوت ایجاد کند. این ویژگی، طیف وسیعی از کارایی در وظایف دفاعی را دربر می‌گیرد؛ مسئله‌ای که همیشه سرجیو کونسیسائو در تیم‌هایش به کار می‌گیرد؛ به‌طور واضح، یعنی نیاز به ایجاد شک و تردید در خط دفاعی حریف.
اگر طارمی یک هم‌تیمی داشته باشد که منتظر پاس باشد، سعی می‌کند به فضای خالی حمله کند و برای او ایجاد موقعیت کند. اگر فرد دیگری حمله به فضای خالی را تضمین کند، طارمی سعی خواهد کرد از ضد حمله حریف جلوگیری کند. او جایگاه یک بازیکن تیمی را دارد؛ زیرا موفقیت جمعی را بیشتر از موفقیت فردی در اولویت قرار می‌دهد.
هوشی که مهدی طارمی در جزئیات به‌جا می‌گذارد، کیفیت مورد علاقه من است. به جزئیات و زمان دقت می‌کند، از سمت راست توپ را به فضاهای باز حرکت می‌دهد. همیشه پاس‌هایش را به کسی می‌دهد که در بهترین شرایط حضور دارد؛ حتی اگر واضح‌ترین مکان یا ساده‌ترین مکان برای پاس‌دادن نباشد.
در این یادداشت از ارزیابی مهاجم پورتو، چیزی درباره توانایی او در تمام‌کنندگی فرصت‌ها گفته نشد. نه به این دلیل که طارمی در این پارامتر ضعیف است؛ بلکه قابلیت او در پاس‌دادن تنها یکی از ویژگی‌های اوست که می‌توان آن را ارزیابی کرد.
حتی اگر نتوان به طارمی لقب «قاتل» را دارد، اما او در مواجهه با فرصت‌ها و یا زمانی که می‌خواهد به هدف برسد، خصوصیاتی به‌مانند یک قاتل دارد. این احساس وجود دارد که توانایی‌های طارمی، او را از سن و سالش دور کرده است (به این معنی که درخشش او باعث شده تا سن بالای او مورد توجه قرار نگیرد).
