به گزارش ",ورزش"، امید رضا روانخواه ابتدای فصل یکی از گزینه‌های حضور در کادر فنی تیم استقلال بود، اما قرعه به نام خسرو حیدری افتاد. با این حال به نظر میرسد، استارت سرمربیگری در تیم ملی دانشجویان با استقبال وی مواجه شده، چرا که چند فصلی است سرمربیگری را استارت زده و منتظر یک موقعیت خوب است که این جایگاه را در فوتبال ایران تثبیت کند. به همین بهانه دقایقی با هافبک اسبق تیم استقلال حرف زدیم که گزیده‌ای از آن را را به اتفاق می‌خوانیم:
*امید به عنوان اولین سؤال؛ چه شد که سرمربیگری تیم ملی دانشجویان را قبول کردی؟
خب مربیان بزرگی در تیم ملی دانشجویان کار کرده‌اند. محمد دادکان، احمد خداداد، علی دایی و ... من در لیگ برتر، لیگ یک و لیگ 2 سرمربیگری را تجربه کرده‌ام و دوست داشتم تجربه کار در فضای بین‌المللی را هم به دست بیاورم و تیم ملی دانشجویان می‌توانست فرصت خوبی در شروع این مسیر باشد. با دکتر علیدوست، خواجوی و فارسی از مدیران تیم که صحبت کردم، متوجه شدم نگاه فوتبالی و خوبی به تیم ملی دانشجویان دارند و همه این‌ها دلایلی شد که رهبری این تیم را قبول کنم. از سویی این تیم ظرفیت خوبی برای موفقیت در مسابقات آسیایی و در نهایت جهانی دارد.
بعد از شروع کار در تیم ملی دانشجویان به اتفاق همکارانم لیست بازیکنان دانشجو در لیگ برتر و لیگ یک را استخراج کردیم و متوجه شدیم نزدیک به 270 بازیکن با شرایط سنی تیم ملی دانشجویان وجود دارند که می‌توانند به ما در تشکیل یک تیم خوب کمک کنند. پیدا کردن 100 بازیکن با کیفیت از این جمع کار چندان سختی نیست و این بدین معنی است تیم ملی دانشجویان دست کم در دو سال آینده میتواند با یک تیم با کیفیت در مسابقات آسیایی و جهانی حاضر شود و در گام نخست 28 بازیکن را به اردو دعوت کرده‌ایم و سه روز تمرین خواهیم داشت.
*به عنوان یک استقلالی عملکرد تیم را در فصل جاری چگونه ارزیابی می‌کنی و آیا امید به تکرار قهرمانی وجود دارد؟
در مجموع عملکرد استقلال در فصل جاری قابل دفاع بوده چرا که قهرمان سوپر جام شده و در لیگ برتر هم یکی از مدعیان قهرمانی به حساب میآید، اما می‌توان گفت در برهه‌ای فراز و نشیب در نتیجه‌گیری داشته اما طی 5 هفته اخیر به ثبات در نتیجه‌گیری رسیده است و این میتواند به تیم در تکرار قهرمانی کمک کند. به واقع ادامه این روند ما را به آن چیزی که شما گفته‌اید، امیدوار می‌کند. نکته مهم در این بین حواشی‌ای است که به وجود آمده و منجر به محرومیت ریکاردو ساپینتو شده است. امیدوارم این حاشیه‌ها و این محرومیت٬ها به تیم ضربه نزند که به عقیده من بی‌تأثیر نیست. من نمی‌گویم ریکاردو ساپینتو بی‌تقصیر است و همه رفتارهای او از یک تا صد درست است، اما به نظر میرسد برخی از نیمکت‌ها در حال سوء استفاده از این موضوع هستند و چون می‌دانند سرمربی پرتغالی استقلال واکنش نشان می‌دهد، عمداً دست به رفتارهایی می‌زنند تا او مجبور به واکنش شود. این رفتار حرفه‌ای نیست و برای پیروزی در مسابقه تنها باید از حربه‌های فنی و تاکتیکی استفاده کرد.
*به عنوان یکی از مربیان جوان و نوگرا از حضور مربی خارجی در تیم ملی دفاع می‌کنید یا ایرانی؟
این حرف الان من نیست. سال‌های سال است که می‌گویم ما مثل کشورهای صاحب سبک در فوتبال از جمله اسپانیا، آلمان، انگلیس،آرژانتین، برزیل و ... باید به سراغ بومی برویم. این در فوتبال کشور ما ضرورت بیشتری دارد، به این خاطر که شرایط ما از نظر ارزی و انتقال دستمزدها به خاطر شرایط تحریم‌ها خوب نیست و دیدیم که در پرونده مارک ویلموتس چه ضرری به ما زد. اما دلیل من برای انتخاب مربی ایرانی تنها این نیست. مربی ایرانی از فوتبال و همچنین فرهنگ فوتبالیست‌های ما شناخت بیشتری دارد و بهتر میتواند در فوتبال ما تأثیر‌گذار باشد و توصیه من به فدراسیون فوتبال این است؛ یک مربی ایرانی که همه قبولش دارند، برای تیم ملی انتخاب کند و به سمت زیر ساخت‌ها و ساختار برود. ما در این بخش اصلا وضعیت خوبی نداریم. نگاه کنید در کمپ تیم‌های ملی برای این همه تیم ملی تنها یک زمین تمرین وجود دارد. ساختمان فدراسیون فوتبال هنوز ساخته نشده و تیم‌های ملی پایه ما امکانات خوبی ندارد، اما به خوبی می‌دانیم در سال‌های اخیر چقدر از توانمندی مالی فوتبال ایران صرف پرداخت دستمزد مربی خارجی شده است. مربی ایرانی در هر بخشی که متوجه شد، نیاز به حضور دستیار خارجی است به طور مثال در بخش بدنسازی به راحتی میتواند دستیار خارجی با مبلغ متعارف جذب کند، در حالی که ما در همه بخش‌های کادر فنی مربیان ایرانی خوبی داریم. هم تمرین دهنده، هم بدنساز و هم...
*به عنوان آخرین سؤال؛ نظرتان در مورد داد و بیدادهای مربیان روی نیمکت‌ها چیست؟
متأسفانه این در فرهنگ فوتبال کشورمان جا افتاده و تبدیل به یک اپیدمی شده و واقعا ناراحت کننده است. حتی عیار برخی از مربیان با تن صدا و میزان شلوغی سنجیده می‌شود و این خیلی بد است. پیش‌تر که ما فوتبال بازی می‌کردیم احترام‌ها خیلی بیشتر بود و این مسائل آن هم به ندرت در لیگ یک و لیگ 2 دیده می‌شد، اما متاسفأنه امروز شاهد هستیم که در لیگ برتر و حتی در بین تیم‌هایی که 300 – 400 میلیارد تومان هم هزینه کرده‌اند، این موضوع پررنگ است. به عنوان یک فوتبالی این برایم ناراحت کننده است، چون هم من خوب می‌دانم و هم شما خوب می‌دانید و حتی آن‌هایی دست به این رفتارها می‌زنند، خوب می‌دانند این رفتارها کمکی به فوتبال باشگاهی ما نمی‌کند و در صورتی می‌توانیم موفق شویم و موفقیت خود را فرامرزی کنیم که در بعدهای فنی پیشرفت کنیم. فدراسیون فوتبال باید خیلی قوی‌تر در برابر این رفتارها می‌ایستاد. شاید کمی دیر شده است اما باز هم به اعتقاد من باید در برابر این رفتارها تصمیمات قاطعانه‌ای بگیرد. این به سود فوتبال است و مربیان متوجه می‌شوند راه پیشرفت در فوتبال داد و بیداد کردن نیست. خوب تمرین کردن است و رفتن به سراغ ایده‌های جدید و خوب تمرین کردن و در نهایت تلاش در همه زمینه‌ها برای بهتر شدن.
