روایت نامزد جایزه پوشکاش: دروازه‌بانی که مهاجم شد!

به گزارش ",ورزش"، سه نامزد دریافت جایزه پوشکاش برای به ثمر رساندن بهترین گل سال شب گذشته اعلام شدند و نام اولکسی هم به خاطر گلی که در لیگ لهستان زده بود در میان آن‌ها قرار داشت.
این بازیکن فوتبال را از سن بسیار کم شروع کرد و در ابتدا در درون دروازه قرار داشت. او علاقه بسیار زیادی به ایکر کاسیاس، اسطوره و کاپیتان سابق رئال مادرید، داشت و همین باعث شد که دروازه‌بانی را انتخاب کند.
حادثه‌ای که در 20 نوامبر 2010 برای او رخ داد زندگی‌اش را تغییر داد. او فقط 23 سال داشت که دچار سانحه‌ای شد و در نهایت یکی از پاهایش را از دست داد. این بازیکن در آن زمان در تعمیرات جاده کار می‌کرد که یکی از دستگاه‌ها از مسیر اصلی خارج شد و به شدت با او برخورد کرد و یکی از پاهایش را له کرد.
او درباره این اتفاق به فیفا پلاس گفت: «در آن لحظه هیچ احساس دردی نداشتم. فقط به شدت ترسیده بودم و به این فکر می‌کردم که قرار است بمیرم یا زنده خواهم ماند.»
مارسین از هوش رفته بود و دیگر چیزی به خاطر ندارد. وقتی چشمانش را باز کرد در بیمارستان بود و عمل جراحی روی پایش انجام شده بود. او در این باره اظهار داشت: «آن زمان بود که فهمیدم چه اتفاقی رخ داده است. دیدم که یکی از پاهایم ناپدید شده است. از این بابت ناراحت نیستم شاید چون درست پس از تصادف دیده بودم پایم چه شکلی شده است و به نوعی برای این اتفاق آماده بودم.»

این بازیکن درباره ادامه مسیر زندگی‌اش اضافه کرد: «وقتی از بیمارستان بیرون آمدم، روی صندلی چرخ‌دار بودم. اول خیلی سخت بود چون بیشتر کارهای روزانه‌ام باید توسط همسرم انجام می‌شد. او باردار بود و من احساس می‌کردم نوزاد دیگری برای او هستم. احساس خیلی بدی داشتم. او هیچ فرصتی برای خودش نداشت چون از من مراقبت می‌کرد. همیشه از او به خاطر کارهایی که برایم کرد ممنون هستم. به لطف او بود که توانستم دوباره خودم باشم.»
اولکسی پس از گذراندن دو سال روی صندلی چرخ‌دار شروع به راه رفتن با عصا کرد و در سال 2019 به فوتبال برگشت: «اولین باری که به پس از تصادف به توپ ضربه زدم، به همراه پسرم بود و این احساس خوشحالی بسیاری به من داد و تبدیل به نقطه عطفی شد. دوباره شروع به تمرین کردم و آن زمان بود که وارد فوتبال معلولان شدم.
زندگی‌ام پس از این تصادف می‌توانست در مسیر کاملا متفاوتی پیش برود. ممکن بود زندگی بدی داشته باشم، اما من قوی‌تر شدم. می‌دانم که می‌توانم با هر مشکلی کنار بیایم. این درسی برای من بود و از این درس جان سالم به در بردم. شاید احمقانه به نظر برسد، اما بدون پایم خوشحال هستم و زندگی شادی دارم.»
او حالا یکی از ستاره‌های فوتبال معلولان و تیم ملی لهستان است. این بازیکن در صورت دریافت جایزه پوشکاش می‌تواند نامش را برای همیشه در تاریخ فوتبال به ثبت برساند.