به گزارش ",ورزش" ویل استیل که از زمان حضورش در اکتبر گذشته در رنس شکست نخورده بود، بار دیگر در مقابل PSG ثابت کرد که یک استعداد واقعی در حرفه مربیگری است. او در 30سالگی، جوانترین مربی در پنج لیگ معتبر اروپا است. یک بشقاب پرنده که با سوخت رویاهایش از جایی دور به عالم فوتبال سفر کرده است. شروع سفرنامه‌ی او توسط بازی فوتبال منیجر نگاشته شد اما پایان این داستان که شبیه افسانه‌هاست، برای سالیان دراز باز خواهد بود.
وقتی فالورین بالوگون، گل تساوی تیمش مقابل پاری‌سن‌ژرمن را در نودوپنجمین دقیقه مسابقه به ثمر رساند، فقط به یک چیز فکر می‌کرد و آن، به اشتراک گذاشتن شادی خود با ویل استیل، سرمربی سی‌ساله تیمش بود.
الکسیس فلیپس، ستاره 23ساله رنس در مورد او می‌گوید: "من فکر نمی‌کنم بازیکنی در مقابل ویل باشد یا کسی که او را دوست نداشته باشد. همه او را دوست دارند، شیوه هدایت تیم را دوست دارند. این نشان می‌دهد که او مربی خوبی است. او برادر است، بین شغلش به عنوان مربی با شخصیت اصلی‌اش دیواری نیست، قبلاً دستیار بود و با او صحبت می‌کردید و می‌خندید الآن هم که سرمربی است همین‌طور است. او تغییر نکرده است. اما اگر اشتباه نکنم، دوست ندارد به او بگویند مربی!"
این روحیه به‌ویژه در برابر گروه استخوان‌بندی‌شده کریستوف گالتیه در روز یکشنبه قابل مشاهده بود. پس از این که این تساوی در آخرین ثانیه به‌دست آمد، سرمربی تیم رنس همانطور که معمولاً دوست دارد، اتفاقات بازی را در زمین چمن و مقابل بازیکنان و هوادارانش توضیح می‌دهد. خبرنگار به او می‌گوید مربیانی که می‌خواهند پاریس را در خانه از طریق سبک بازی اذیت کنند، شناخته شده هستند. کسانی که واقعاً تلاش کرده‌اند، بسیار نادرتر هستند. چه در گفتار و چه در رفتار. استیل در پاسخ این سوال به میکروفون پرایم ویدیو لبخند زد و همچنان روی عملکرد و نیاز به نتیجه بازی بعدی تمرکز داشت: «در پاریس امتیاز گرفتن خوب است، اما اگر چهارشنبه مقابل لوریان پیروز نشدی، فایده زیادی ندارد».
تا الآن حال تیم رنس با او خوب بوده است. اسکار گارسیا جاه‌طلب بود، اما به‌اندازه کافی برنده نبود. زمانی که رهبران رنس تصمیم گرفتند با سرمربی اسپانیایی قطع همکاری کنند، رنس پانزدهم بود و ویل استیل به عنوان سرمربی موقت تنها تا جام جهانی انتخاب شده بود. در آن زمان استفان دومانت اولویت بیشتری داشت. اما مدیران رنس به سرعت نظر خود را تغییر دادند. حتی اگر این تغییر نظر و اعتماد دائمی به ویل استیل به معنای پرداخت 25000 یورو برای نشستن او روی نیمکت در هر بازی باشد، زیرا استیل هنوز مدرک حرفه‌ای یوفا را ندارد. مدرکی که برای نشستن روی نیمکتی در این سطح لازم است.
* ویدیو گیمی که همه‌چیز را عوض کرد
مسیر زندگی ویل استیل، دورگه انگلیسی - بلژیکی با بازی فوتبال منیجر زیر و رو شد: "من هرگز فکر نمی‌کردم که بازی فوتبال منیجر روی حرفه من در زندگی واقعی تأثیر بگذارد، اما با فکر کردن به آن، به‌وضوح تاثیر آن را می‌بینم. به عنوان یک کودک، من در این بازی غرق بودم و احتمالاً شعله‌ای در من شعله‌ور شد که هنوز روی نیمکت می‌سوزد. راستش من وقتی کوچکتر بودم وسواس زیادی به این بازی داشتم. با برادرم در کامپیوتر خانواده دیوانه‌وار آن را بازی می‌کردیم. هیچ‌چیز بهتری نبود. به یاد می‌آورم زمانی که در سینت ترویدن بودم (اولین موقعیت رسمی او در یک باشگاه حرفه‌ای، به‌عنوان آنالیزور)، همزمان با کارم در Football Manager بازی می‌کردم."
شماره 10 سابق که قید فوتبال واقعی را زد تا در انگلیس برای مربی شدن به کالج برود، علاقه‌مند به تاکتیک و طرفدار سر الکس فرگوسن بود. به اذعان خودش، این بازی به او اجازه داد تا پیام‌هایش را بهتر منتقل کند و ایده‌هایش را در دسترس قرار دهد. ایده‌هایی که متعدد و متنوع هستند، همانطور که همه کسانی که با او کار کردند، از یانیک فررا که شروع کار او را در سنت تروند راه‌اندازی کرد تا لوکا السنر یا اسکار گارسیا بر آن تاکید دارند.
به‌طور خلاصه، ویل استیل یک رویا را زندگی می‌کند. نام او قبلاً فراتر از مرزهای فرانسه طنین‌انداز شده است، در بلژیک و انگلستان که به پادشاهی مربیان شیک تبدیل شده است. او در یک کنفرانس مطبوعاتی در روز سه‌شنبه خندید و گفت: "من خیلی عادی زندگی می‌کنم. حافظه تلفن من در روزهای اخیر بیش از حد پر شده است، زیرا از سراسر جهان تماس‌ها و پیام‌هایی دریافت کرده‌ام، کمی دیوانه‌کننده بود. شبکه‌های اجتماعی من منفجر شده بودند. مردمی از سنگال، مالی، انگلیس؛ اما اگر در دو بازی بعدی شکست بخوریم، من بیشترین نقش را خواهم داشت، بنابراین به خوبی از واقعیت دنیای فوتبال آگاه هستم. من فقط می‌خواهم روی بازی تمرکز کنم."
او خوب عمل می‌کند. مهمتر از همه، استیل می‌خواهد به‌شیوه خودش به ثبات و زندگی افسانه‌ای خود ادامه دهد. او که هوادار وستهم است، اعتراف می‌کند که شیفته اسلاون بیلیچ بوده است. او یادآور شد: "به عنوان یک مربی، شما باید شخصیت خود را حفظ کنید: وقتی ما جوانتر بودیم، به دیدن وستهم، باشگاه مورد علاقه خود رفتیم. این تیم اسلاون بیلیچ بود، با دیمیتری پایت. بیلیچ یک چهره جذاب است. او قد بلند و کاریزماتیک است. اما او هم دیوانه است. یک مربی باید قدری جنون هم داشته باشد. دیوانه‌کننده، مبتکر و کاملاً باطراوت. برای من هنوز هم کنجکاوی‌برانگیز است."
