به گزارش "ورزش"، رئال گویا به مردود شدن گل آسنسیو توسط VAR نیاز داشت تا کمی به خودش بیاید و در 10 دقیقه پایانی برای زنده نگه داشتن شانس‌هایش در راه قهرمانی لالیگا به بارسا فشار بیاورد اما در آن 10 دقیقه که بازی به شکلی دیوانه‌وار پیش می رفت، بارسا توانست به خوبی حملات رئال را مدیریت کند و به موقع نیز توسط فرانک کسیه زهر خودش را ریخت.
حالا فاصله بارسا و رئال به 12 امتیاز رسیده و در تاریخ لالیگا به فاصله 12 هفته تا پایان هیچ تیمی نتوانسته چنین اختلافی را جبران کند. حداقل این از عهده رئال برنمی‌آید که همه تمرکزش را روی جام مورد علاقه‌اش یعنی لیگ قهرمانان گذاشته است. این یک واقعیت است که رئال همیشه برای لیگ قهرمانان انگیزه‌های بالاتری نسبت به لالیگا دارد.
مشکل رئال در لالیگا کمبود انگیزه و جاه‌طلبی است. مردود شدن گل مارکو آسنسیو که البته جای بحث دارد، نباید این واقعیت را پنهان کند که رئال مادرید برای پیروزی برابر بارسلونا، به اندازه کافی تلاش نکرد. رئال خیلی دیر شروع به حمله کرد و همینکه تیبو کورتوا بهترین بازیکن این تیم بود، خود خیلی چیزها را ثابت می کند. گل رئال روی اتفاق و گل به خودی آرائوخو به ثمر رسید. رئال پس از این گل می‌توانست از سردرگمی و شوکی که به بارسا وارد شده بود، برای زدن گل بعدی استفاده کند اما نتوانست.
بنزما و والورده در بازی محو بودند و سیستم بازی رئال باز هم به وینیسیوس و درخشش او وابسته بود. توپ‌ها برای وینی ارسال می‌شد تا او با حرکات غیر قابل پیش‌بینی‌اش معجزه کند. در این بین یکی باید به وینسیوس توضیح بدهد که کمک به تیم فقط در گلزنی یا پاس گل خلاصه نمی‌شود و او می‌توانست و باید بیشتر به ناچو کمک می‌کرد. مدافعی که یک کارت زرد هم داشت ولی وینی به ندرت در کارهای دفاعی شرکت کرد.
بارسا به سومین پیروزی متوالی خود در ال‌کلاسیکو رسید و این کار را مثل بسیاری دیگر از بردهای فصل جاری‌اش انجام داد: به حداقل رساندن اشتباهات فردی، تکیه بر مدافعان مسلط و باکیفیتش و سود بردن از اشتباهات حریف. بارسا باز هم زیبا بازی نکرد ولی خوب و موثر کار کرد. در شبی که لواندوفسکی (دو گل در هشت بازی اخیر لالیگا) و گاوی از روزهای خوبشان فاصله داشتند، بارسا رنج کشیدن در مقاطع سخت بازی را به خوبی می‌دانست. ژاوی هم با چهارمین برد در 6 ال‌کلاسیکوی اخیر، نشان داد که به فرمول پیروزی برابر رقیب دیرینه دست یافته است.
