به گزارش "ورزش"، قهرمانی در جام ملت‌های آسیا. این یک هدف گذاری تاکتیکی خوب است، اما می‌خواهیم این پرسش را مطرح کنیم آیا تیم ملی جوانان شایسته قهرمانی در جام ملت‌ها است و اصلا چنین توانمندی دارد؟
گروه B جام ملت‌های آسیا گروه سختی بود. ایران را کنار می‌گذاریم. قطر در سال‌های گذشته در فوتبال پایه سخت کار کرده و سرمایه گذاری کلانی داشته است. این تیم سابقه قهرمانی در جام ملت‌های آسیا را دارد و سال‌های سال فلیکس سانچز برای فوتبال پایه قطر زحمت کشید. در مجموعه ای که دیگر همه اسم آن را می‌دانند؛ اسپایر. مجموعه ای با ده‌ها زمین تمرین و انواع و اقسام امکانات فوتبال. از سالن بدنسازی گرفته تا هتل و ...
در سال 2016 که تیم ملی جوانان ایران با مربیگری امیر حسین پیروانی سوم شد و به جام جهانی صعود کرد فلیکس سانچز با گروه اسپانیایی اش مربی قطر بود. اتفاقا در آن سال هم تیم ایران و قطر با هم همگروه بودند که مصاف دو تیم با نتیجه مساوی یک بر یک به پایان رسید. در شرایطی که تیم ملی جوانان نزدیک به یک نیمه 10 نفره بازی کرد. در همان دقایق آغازین نیمه دوم محمد سطانی مهر بازیکن فعلی ذوب آهن از سوی داور اخراج شد.
تیم صمد مرفاوی نمایش شایسته ای در برابر قطر داشت. تیم ملی جوانان اگر چه از روی نقطه پنالتی و توسط محمد امین حزباوی به گل رسید اما در جریان بازی چند بار دروازه این تیم را به طور جدی تهدید کرد و می‌توانست به گل برسد. استرالیا که معرف حضور است. ایران در این بازی با نتیجه 3-2 شکست خورد، در حالی که در دقایق پایانی بازی می توانست گل سوم را هم بزند. یک موقعیت خوب در یک قدمی دروازه استرالیا از دست رفت. اما درس‌های خوب زمانی نصیب تیم می‌شود که پای شکست در میان باشد. زمانی که تیم می برد، همه مدهوش پیروزی هستند و کمتر ضعف ها را می بینند. ایران در بازی با استرالیا به خوبی متوجه شد، حملات پراکنده و احساسی نمی‌تواند در بازگشت نتیجه تاثیر گذار باشد و بهتر است حتی اگر فرصت کوتاهی هم برای جبران نتیجه وجود دارد، تیم خونسرد و با تصمیمات منطقی در پی رسیدن به هدف باشد. اینطور شد که ایران در بازی با ویتنام بعد از دریافت گل مساوی و از دست دادن شانس صعود آرام بود و منطقی حمله می کرد تا اینکه گل دوم و سوم را هم زد و در گروه B اول شد.
ویتنام تیمی که پیش از بازی با ایران با 6 گل صدرنشین بود، در سال 2016 به همراه ایران مشترکا سوم جام ملت‌ها شد و به جام جهانی صعود کرد. بر همین اساس و شاید بر خلاف تصور، ویتنام در فوتبال پایه یک تیم خوب و حتی می‌توان گفت درجه اول آسیا به حساب می‌آید.
2 پیروزی و یک شکست خفیف. زدن گل در هر سه بازی و اولی در گرو B و ثبت معدل 2 گل در هر بازی. این‌ها و دلایلی که عنوان شد، ما را به این نتیجه می‌رساند که خطاب به آقا صمد و تیمش بگوییم؛ شماها نه تنها شایسته صعود به جام جهانی بلکه شایسته قهرمانی در جام ملت‌های آسیا هستید. گر چه در کشورهای صاحب سبک فلسفه در فوتبال پایه کشف استعداد و پرورش آنها و ساخت تیم‌های خوب برای فوتبال باشگاهی و در نهایت تیم ملی است. فوتبال بعد از بازی ایران – عراق ادامه خواهد داشت و این تیم خوبی که ساخته شده به مسیر خود ادامه می‌دهد اما حیف است این تیم خوب از ویترین جام جهانی استفاده نکند. تیمی که در مصاف با ویتنام هم روی هوا به گل رسید و هم روی زمین. هم ترکیبی فوتبال کرد و هم بازی بلند و نشان داد قابلیت اجرای تاکتیک‌های مختلف در زمین را دارد. رسیدن به این موفقیت تکرار یک بازی منطقی و بدور از احساس دیگر را می‌طلبد؛ همین و بس.
