به گزارش ",ورزش"، سخت خواهد بود؛ بعد از سومین قهرمانی در جام جهانی بحث در مورد طرفداران آرژانتین بین دو نقطه افراطی خلاصه می شود؛ افسردگی پس از جام جهانی و دسته دیگر کسانی که برای دیدن این تیم جوان و آینده دار هیجان زده هستند.
وقتی شما به شگفت انگیزترین هدفی رسیده باشید که می‌توان به آن دست یافت، افسردگی مقطعی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. چگونه نپرسیم «و حالا بعدش چی»؟ چگونه می توان کاری کرد که تماشای مسابقات در لیگ یا بازی های ملی بعدی کسل کننده به نظر نرسد؟
برای آن یک پادزهر وجود دارد؛ به خودمان اجازه لذت بردن را بدهیم. برای سه سال و نیم آرژانتین کشور قهرمان جهان می شود، لیگ ما لیگ کشور قهرمان جهان خواهد بود و همه می خواهند تیم قهرمان جهان ما را شکست دهند.
اما چگونه می توان اهداف جدیدی را خلق کرد، وقتی که به حداکثر چیز ممکن رسیده اید؟ در این راه باید کسانی را که اکنون ما را هیجان زده می کنند، متعهد کنیم. کشف‌های جدیدی مانند انزو فرناندز، جولین آلوارز، کوتی رومرو، مک آلیستر و دیگرانی که به بلوغ کامل رسیده اند مانند دی پائول، پاردس، لوسلسو، دیبو مارتینز. و معدن استعدادهایی مثل گارناچو و سوله.
نور و راهنمای ما برای قهرمانی جهان در قطر لئو مسی بود. و یک بار دیگر ممکن است پس از جام جهانی هم باشد. نه به این دلیل که از او بخواهیم دوباره با تقریبا 40 سال سن(جام جهانی بعدی) یک تورنمنت عالی را سپری کند، بلکه برای اینکه ما از طریق او ببینیم چگونه مردی که به همه چیز دست یافته است، همچنان می خواهد به دنبال کارهای بیشتری برود.
این توانایی برای بازیابی مجدد خود و در واقع آن ژن رقابتی، چیزی است که خدایان ورزش (محمدعلی کلی، جردن، شوماخر، همیلتون، فدرر...) را بالاتر از همه قرار می‌دهد. این کاری است که آرژانتین باید انجام دهد؛ اهداف خود را بازسازی کند و دوباره هیجان زده شوید. در مورد مسی هم اجازه دهید او آنچه را که احساس می‌کند بهتر است انجام دهد. بهشت ابدی، او قبلاً به آن رسیده است.
خورخه ماریو تراسمونته- اوله
