به گزارش ",ورزش"، سیاوش یزدانی اولین کسی بود که در بین بازیکنان دو تیم، لب به تعریف از حریف سرخ‌پوش گشود و آن‌ها را تیمی «چغر» خواند که «فقط با این روش» می‌شد شکستش داد. اشاره یزدانی به دو پنالتی یامگا بود که استقلال را از شکست نجات داد و به مرحله بعدی برد و زمینه حذف قرمزهای تبریزی را فراهم کرد.
چغر، مفهومی تازه در فوتبال ایران است. طرفداران و روزنامه‌نگاران فوتبالی که لابه‌لای بازی‌های فوتبال، سری هم به کشتی می‌کشیدند، این واژه را از هادی عامل وام گرفتند و در توصیف تیم‌های سرسخت و جنگنده استفاده کردند. اما واقعیت این است که شاید این مفهوم برای تراکتور قابل‌استفاده نباشد. اتفاقا تراکتورِ خمس تیمی است که برخلاف سایر تیم‌های لیگ برتر، کمترین بهره را از شرایط فیزیکی بازیکنانش می‌برد و بیشتر تلاش می‌کند روی زمین، کارهای خود را پیش ببرد.
در بازی با استقلال نیز تیم پاکو خمس موفق شد به همین شکل و روی زمین گلزنی کند. یک فرار خوب از محمد آقاجانپور در سمت راست و پاس کات‌بک به رضا اسدی که مهاجم جدید این تیم شده و ضربه نهایی به قلب دروازه سیدحسین حسینی. شاید جالب باشد؛ اما باوجود حضور یک سانترکش قهار نظیر ریکاردو آلوز، در بازی لیگ برتر با استقلال هم تراکتور بدون استفاده از آسمان، دو گل به حریف آبی‌پوش زد.
بنابراین سه مؤلفه «پرس، مالکیت و موقعیت» باعث شده تا تراکتور از تیم «چغر و بدبدن» قربان بردیف به تیم «زیبا و دوست‌داشتنی» پاکو خمس تغییر کند. تیمی که البته هنوز نقصان‌های زیادی دارد و حتی سرمربی اسپانیایی نیز به نقاط ضعف تاکتیکی معترف است؛ اما آنچه بارقه امید را در دل تی‌تی‌ها رویانده، روند رو به رشدی است که هر چشم غیرمسلحی نیز قادر به تماشایش است.
نقاط ضعیف تراکتور البته به نیروی انسانی هم بازمی‌گردد. جایی که شاید بازگشت کاوه رضایی به اوج برای حضور در خط حمله به‌عنوان یک چهره دونده و پرتلاش و همچنین تقویت تیم در خط دفاعی، می‌تواند همه‌چیز را برای بازگشت تراکتور به اوج فراهم کند.
همین که بعد از مدت‌ها یک بازی تراکتور سبب شد تا محمدرضا زنوزی، مالک این تیم، لب به سخن بگشاید و به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل شود، نشان می‌دهد که صدای پای مدعی پرشور فوتبال ایران در حوالی سطح اول رقابت مدعیان شنیده می‌شود. تراکتور برای ادامه این روند نیاز به تقویت و ثبات دارد؛ این انتظار خیل عظیم پرشورهای سراسر تبریز نیز هست.
