جملات شرطی به طور کلی از دو بند (clause) تشکيل شده اند:
1) بند شرطی (If clause)
2) بند اصلی يا بند نتيجه (Main clause)
ترتيب قرار گرفتن اين بندها ميتواند به دو صورت باشد:
If clause, + Main clause
يا
Main clause + If clause
همانطور که مشاهده مي کنيد زمانيکه بند شرطی (If clause) در ابتدای جمله باشد، بين دو بند جمله از کاما (ويرگول) استفاده ميکنيم.
جملات شرطی نوع اول (conditional sentences type I)
جملات شرطی نوع اول به زمان آينده مربوط مي شوند. اگر اتفاق مورد نظر ما در بند شرطی اتفاق بيافتد يا چنين موقعيتی وجود داشته باشد، اتفاقی که در بند نتيجه بيان شده است، اتفاق خواهد افتاد. در واقع، ما مطمئن نيستيم که چنين اتفاقی پيش خواهد آمد يا نه، ولی اين نوع از جملات شرطی نسبتا واقع گرايانه هستند، يعنی احتمال وقوع چنين اتفاقی وجود دارد. به مثال زير توجه کنيد:
If John has the money, he'll buy a Ferrari.
"اگر جان به اندازه کافی پول داشته باشد، يک ماشين فراری مي خرد."
توضيح: کسی که اين جمله را گفته است، جان را خوب مي شناسد و مي داند که جان ماشين فراری را دوست دارد و درآمدش هم بد نيست. پس به محض اينکه پول کافی داشته باشد، يک ماشين فراری خواهد خريد.
ساختار زمانی جمله:
if + Simple Present, will-Future
در جملات شرطی نوع اول، در بند شرطی از زمان "حال ساده" و در بند اصلی (نتيجه) از زمان آينده استفاده مي کنيم.
مثال:
If you study hard, you will pass the course.
اگر به سختی کار کنید, دوره را خواهید گذراند.
You will pass the course if you study hard.
دوره را خواهید گذراند اگر به سختی تلاش کنید.
در بند اصلی معمولا از فعل کمکی will استفاده مي شود. علاوه بر will ميتوان از افعال کمکی زير هم استفاده کرد:
can , may , should
مثال:
If you don't have enough money, I can lend you some.
اگر پول کافی نداشته باشی من می توانم مقداری قرض بدهم.
جملات شرطی نوع دوم (conditional sentences type II)
جملات شرطی نوع دوم به زمان حال مربوط م يشوند. وضعيتی که در بند شرطی بيان شده است در حال حاضر وجود ندارد. اگر اين وضعيت وجود داشت اتفاقی که در بند نتيجه بيان شده است مي توانست اتفاق بيافتد. ما واقعا انتظار نداريم که شرايطی که وجود دارد تغيير کند، فقط تصور مي کنيم که اگر اين وضعيت وجود داشت چه اتفاقی مي توانست بيافتد يا چه کاری مي توانستيم انجام دهيم. جمله زير را در نظر بگيريد:
If John had the money, he would buy a Ferrari.
"اگر جان به اندازه کافی پول داشت، يک ماشين فراری ميخريد."
توضيح: کسی که اين جمله را گفته است، جان را خوب م يشناسد و م يداند که جان ماشين فراری را دوست دارد ولی درآمدش خوب نيست. جان خيلی دوست داشت مي توانست يک فراری بخرد ولی به نظر نم يرسد که به اين زوديها بتواند آنقدر پول داشته باشد که يک فراری برای خودش بخرد.
ساختار زمانی جمله:
if + Simple Past, would
در جملات شرطی نوع دوم، در بند شرطی از زمان "گذشته ساده" و در بند اصلی (نتيجه) از فعل کمکی would استفاده مي کنيم.
مثال:
If I had the money, I would move to a new house.
اگر پول داشتم مایل بودم به خانه جدید منتقل شوم.
I would move to a new house if I had the money.
مایل بودم به خانه جدید منتقل شوم اگر پول داشتم.
گاهی اوقات در بند اصلی (نتيجه) ميتوان از افعال کمکي زير هم استفاده کرد:
could , might , should
مثال:
If you studied hard, you could pass the course.
اگر به سختی مطالعه می کردید می توانستید دوره را بگذرانید.
نکته: در جملات شرطی نوع دوم، معمولا به جای "was" از "were" استفاده مي شود.
I wouldn't help him if I were you.
من به او کمک نمیکردم اگر جای تو بودم.
تفاوت alike, like و unlike در زبان انگلیسی (difference between like, alike & unlike)
این سه لغت گاهی به طور اشتباه به جای هم به کار می روند. بنابراین لازم دیدیم که در این پست آنها را تفهیم کنیم.
like:
حرف اضافه ای است به معنی "شبیه" که بعد از آن مفعول می آید.
Like many people I didn't know the dangers of asbestos.
مثل اکثر مردم خطر پنبه نسوز را نمی دانستم.
alike:
قیدی است که معنی "برابر" را می دهد و وقتی به عنوان صفت به کار رود معنی "شبیه" می دهد.
Both blue and brown asbestos are alike in that they are both dangerous.
هر دوی پنبه نسوز آبی و قهوه ای در خطرناک بودن برابرند.
unlike:
حرف اضافه ای است به معنی "غیر شبیه " که بعد از آن مفعول می آید.
Unlike Reza, Ali can drive car.
برخلاف رضا, علی می تواند ماشین براند
