آتنولول | نحوه مصرف “آتنولول” و عوارض مصرف آن

آتنولول

آتنولول به علل گوناگونی مثل افزایش فشار خون ، تسکین درد قلبی ، پیشگیری از سردردهای میگرنی، و درمان بی نظمی ضربان قلب تجویز می شود. همچنین برای جلوگیری از دومین حمله قلبی در افرادی که یک بار دچار حمله قلبی شده اند، کاربرد دارد. ممکن است در شرایط دیگری نیز پزشکتان این دارو را برایتان تجویز کند. آتنولول با مسدود کردن برخی تکانه های عصبی به بخش های خاصی از بدن عمل می کند؛ به همین علت آن را یک مسدودکننده بتا می شناسند. با مسدود کردن این تکانه ها، آتنولول به قلب کمک می کند تا منظم تر و مؤثرتر بزند و در نتیجه بار کاری قلب کاهش یابد.

مصرف صحیح

آتنولول معمولاً روزی یک بار مصرف می شود. مهم است که دارو را هر روز سر ساعت معینی بخورید. معمولاً بهتر است دارو را صبح پیش از صبحانه مصرف کنید تا فراموشش نکنید. آتنولول را می توان با یا بدون غذا مصرف کرد. هر روز پیش از خوردن آتنولول نبضتان را بشمارید. اگر زیر 50 در دقیقه بود پیش از خوردن داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. نیمه عمر دارو 7 - 6 ساعت است و برای رسیدن به اوج اثر دارو 4 - 2 ساعت زمان لازم است.

آتنولول به علل گوناگونی مثل افزایش فشار خون ؛ تسکین درد قلبی ؛ پیشگیری از سردردهای میگرنی ؛ و درمان بی نظمی ضربان قلب تجویز می شود. همچنین برای جلوگیری از دومین حمله قلبی در افرادی که یک بار دچار حمله قلبی شده اند، کاربرد دارد. ممکن است در شرایط دیگری نیز پزشکتان این دارو را برایتان تجویز کند.

آتنولول با مسدود کردن برخی تکانه های عصبی به بخش های خاصی از بدن عمل می کند؛ به همین علت آن را یک مسدودکننده بتا می شناسند. با مسدود کردن این تکانه ها، آتنولول به قلب کمک می کند تا منظم تر و مؤثرتر بزند و در نتیجه بار کاری قلب کاهش یابد.

عوارض مصرف آتنولول

 

فراموش کردن دوز دارو

اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید، مصرفش کنید. البته اگر کمتر از 8 ساعت تا نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه منظم دارویی تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید و دارو را بدون هماهنگی با پزشکتان قطع نکنید. با قطع مصرف آتنولول ممکن است در معرض خطر یک حمله قلبی باشید. در اکثر مواردی که آتنولول تجویز می شود، بیماری مهار می شود ولی درمان نمی شود و این بدین معناست که ممکن است لازم باشد چندین سال یا تا پایان زندگی آن را مصرف کنید.

فارماکوکینتیک

جذب:حدود 60-50 درصد از یک مقدار مصرف جذب می شود. اثر این دارو بر روی ضربان قلب معمولاً طی 60 دقیقه ظاهر می شود. اوج اثر آن طی 4-2 ساعت باقی می ماند. اثر کاهنده فشار خون آتنولول تا 24 ساعت باقی می ماند.

پخش:در بیشتر مایعات و بافتهای بدن، بجز مغز و مایع مغزی ـ نخاعی (CSF) انتشار می یابد. تقریباً 15-5 درصد به پروتئین پیوند می یابد.

متابولیسم:بسیار کم است.

دفع:حدود 50-40 درصد از مقدار مصرف شده به صورت تغییر نیافته از راه ادرار دفع می شود. باقیمانده دارو به صورت تغییر نیافته و متابولیت از طریق مدفوع دفع می شود. در بیماران دارای عملکرد کلیه طبیعی، نیمه عمر پلاسمایی دارو 7-6 ساعت است. نیمه عمر با کاهش عملکرد کلیوی افزایش می یابد.

داروهای مرحله I فشار خون بالا (90/140 تا 99/159)

اگر فشار خون بالا در مرحله I باشد ، فشار سیستولی حدود 140 تا 159 میلی متر جیوه و فشار دیاستولی در حدود 90 تا 99 میلی متر جیوه است. اگر هر دو عدد در این حدود باشد، فشار خون بالای مرحله I وجود دارد. نخستین تغییری که باید بیمار را انجام دهد، استفاده از تغییرات سالم شیوه زندگی است که به کاهش این ارقام کمک خواهد کرد. البته پزشک در این مرحله دارو هم تجویز خواهد کرد.

دیورتیک ها

پزشک ممکن است در مرحله نخست از داروهای افزاینده ادرار استفاده نماید. دیورتیک ها با دفع مفرط آب و سدیم از بدن تاثیر کرده و به این ترتیب فشار خون را پائین می آورند که این کار همراه تغییرات شیوه زندگی برای کنترل فشار خون کافی است. با وجودی که سه دسته دیورتیک موجود است ولی معمولاً انتخاب اول دیورتیک تیازیدی است. دیورتیک های تیازیدی به طور مشخص نسبت به سایر انواع دیورتیک ها عوارض جانبی کمتری دارند. این داروها در برابر ایجاد شرایط ناشی از وجود فشار خون بالا مانند استروک و نارسایی قلب از بیمار به شدت حفاظت می کنند.

داروهای دیگر

ممکن است دیورتیک ، تنها داروی لازم برای فشار خون بالا باشد. اما در بعضی شرایط، ممکن است پزشک داروی دیگری را توصیه نماید یا داروی دیگری به درمان بیفزاید. این گزینه ها عبارتند از:

• مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیو تانسین (ACE). این داروها با پیشگیری از تاثیر هورمون آنژیوتانسین بر عروق خونی سبب عریض شدن رگ های خونی می شوند. آن دسته از مهار کننده های ACE که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از کاپتوپریل (CAPOTEN)،لیزینوپریل(Prinivil،Zestril) ورامیپریل(Altace)

• بلوکرهای گیرنده آنژیوتانسینII. این داروها با مسدود ساختن تاثیر آنژیوتانسین به انبساط عروق خونی کمک می کنند. بلوکرهای گیرنده آنژیوتانسین IIکه بیشتر تجویز می شوند عبارتند از:لوزارتان (Cozaar)، المزارتان (Benicar) و والسارتان (Diovan)

• بتا بلوکرها. این داروها با انسداد راه عبور بعضی سیگنال های عصبی و هورمونی به قلب و عروق خونی تاثیر کرده و به این ترتیب سبب کاهش فشار خون می شوند. بتا بلوکرهایی که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از متوپرولول (Lopressor،Toprolxl) نادولول (Corgard) و پنبوتولول (Levatol)

• بلوکرهای کانال کلسیم. این داروها از ورود کلسیم به یاخته های قلب و یاخته های عضله دیواره رگ ها جلوگیری کرده و به این ترتیب سبب انبساط یاخته ها و در نتیجه کاهش فشار خون می گردند. داروهایی از این دسته که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از:آملودیپین (Norvasc)، دیلتیازم (DilacorXR،Cardizem) و نیفدیپین(Adalat، Procardia)

• مهار کننده های رنین. رنین آنزیمی است که توسط کلیه تولید می شود و سبب ایجاد زنجیره مراحلی می گردد که به افزایش فشار خون می انجامد . آلیسکایرن (Tekturna) از میزان تولید رنین کاسته و از قدرت آن برای شروع این فرآیند می کاهد. افزودن هر یک از این داروها به درمان ، بسیار سریع تر از تجویز دیورتیک تنها سبب کاهش فشار خون می شود . این کار از خطر ایجاد عوارض ناشی از فشار خون بالا می کاهد. تجویز توام دو دارو از دسته های مختلف سبب می شود تا بیمار از مقدار کمتری از دو دارو استفاده کند که خود سبب کاهش عوارض جانبی شده و شاید هزینه کمتری داشته باشد. انتخاب داروها به صورت تجویز توام به شرایط فردی بیمار وابسته است.

فرصت درمانی در فشار خون بالا در مرحله II.

اگر فشار خون بالا ی مرحله IIوجود داشته باشد، فشار خون سیستولی برابر 160 میلی متر جیوه یا بالاتر و فشار دیاستولی برابر 100 میلی متر جیوه یا بالاتر است. در این حالت ، در شروع درمان لازم است حداقل از دو داروی فشار خون بالا استفاده شود.

مانند هیرتانسیون مرحله I ، ممکن است پزشک از یک دیورتیک تیازیدی استفاده نماید دیورتیک ها با دفع بیش از حد آب و سدیم از بدن اعمال اثر می کنند و به این ترتیب سبب پائین آمدن فشارخون می گردند. همراه داروی دیورتیک ممکن است پزشک داروهای زیر را توصیه نماید:

• مهار کننده های ACE. این داروها با جلوگیری از تولید هورمونی که سبب تنگ شدن عروق خونی می شود به انبساط رگ های خونی کمک می کند. آن دسته از مهار کننده های ACE که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از کاپتوپریل ( Capoten) لیزینوپریل (Zestril،Prinivil)ورامیپریل(Altace)

• بلوکرهای گیرنده آنژیوتانسینII . این داروها با پیشگیری از تاثیر هورمونی به نام آنژیوتانسین بر رگ ها سبب پهن شدن عروق خونی می شوند. آن دسته از این داروها که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از لوزارتان ( Cozaar)، المزارتان ( Benicar) و والسارتان (Diovan).

• بتا بلوکرها. این داروها با انسداد راه عبور بعضی سیگنال ها ی عصبی و هورمونی به قلب و عروق تاثیر کرده و به این ترتیب سبب کاهش فشار خون می شوند. بتا بلوکرهایی که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از متوپرولول (Lopressor،ToprolXL) ، نادولول (Corgard) و پنبوتولول (Levatol)

• بلوکرهای کانال کلسیم. این داروها از ورود کلسیم به یاخته های قلب و یاخته های عضله دیواره رگ ها جلوگیری کرده و به این ترتیب سبب انسباط یاخته ها و در نتیجه کاهش فشار خون می گردند. داروهایی از این دسته که بیشتر تجویز می شوند عبارتند از :آملودیپین (Norvasc)، دیلتیازم (Cardizem، DilacorXR) و نیفدیپین (Adalat ،Procardia)

• مهار کننده های رنین. رنین آنزیمی است که توسط کلیه تولید می شود و سبب ایجاد زنجیره مراحلی می گردد که به افزایش فشار خون می انجامد . آلیسکایرن (Tekturna) از میزان تولید رنین کاسته و از قدرت آن برای شروع این فرایند می کاهد.اگر هیچ یک از این داروها برای پائین آوردن فشار خون موثر نباشد، ممکن است پزشک داروی دیگری مانند یک آلفا بلوکر، یا داروی با اثر مرکزی یا وازودیلاتاتور تجویز نماید. این داروها قوی بوده و ممکن است نسبت به سایر داروهای فشار خون عوارض جانبی بیشتری داشته باشند. وقتی فشار خون بسیار بالا باشد، برای پیشگیری یا به تاخیر انداختن عوارضی مانند وارد آمدن صدمه به سرخ رگ ها ، نارسایی قلب یا صدمه کلیه ، کاهش سریع فشار خون بسیار با اهمیت است. معمولاً استفاده از دو دارو در تحت کنترل در آوردن فشار خون بسیار سریع تر از یک دارو اثر می کند. گاهی برای رسیدن فشار به فشار خون هدف لازم است یک داروی سوم یا تعداد بیشتری از داروها استفاده شود.

 

دارو های هم گروه آتنولول

Acebutolol

Betaxolol-Systemic

Bisoprolol

Carvedilol

Esmolol

Labetalol

Metoprolol

Nadolol

Nebivolol

Pindolol

Propranolol

Sotalol

Bisoprolol+Hydrochlorothiazide

مکانیسم اثر:

موارد منع مصرف و احتیاط

موارد منع مصرف:حساسیت مفرط شناخته شده به دارو، برادیکاردی سینوسی، اختلال گره سینوسی، بلوکهای قلبی درجه 2 و 3 به جز در بیماران با ضربان ساز مصنوعی، شوک کاردیوژنیک، نارسایی قلبی جبران نشده، ادم ریوی، بارداری.

موارد احتیاط:قبل از شروع درمان به وجود اختلالاتی مانند سندرم سینوس بیمار توجه کنید. در بیماران با نارسایی قلبی جبران شده با احتیاط تجویز شده و مراقب بدتر شدن علائم باشید (مفید بودن آتنولول در نارسایی قلبی اثبات نشده است). هیچگاه مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید، بخصوص در بیماران با اختلال عروق کرونر. جهت جلوگیری از تاکیکاردی حاد ، هایپرتانسیون و یا ایسکمی قطع دارو به آهستگی صورت گیرد. همزمان با وراپامیل و دیلتیازم با احتیاط مصرف شود( بخصوص در مصرف وریدی ). در بیماران با اختلال برونکو اسپاستیک (مثل آسم) بهتر است استفاده نشود، ولی آتنولول چون مهارکننده 1? است با احتیاط می توان در این گروه از بیماران استفاده کرد.

در صورت بیماریهای عروق محیطی شدید با احتیاط استفاده شود. در بیماران دیابتی بدلیل ماسکه کردن علائم هایپوگلیسمی با احتیاط استفاده شود. در بیماران با نارسایی کلیوی با دوز تعدیل شده به کار رود. در میاستنیگراویس یا اختلال روانی (بدلیل د پرسیون CNS) با احتیاط به کار رود.

در بیماران با فئوکروموسیتومای درمان نشده، حتماً همراه یک آلفا بلوکر استفاده شود. در سابقه حساسیت شدید (آنافیلاکسی) به آلرژنها با احتیاط به کار رود. درمان آنافیلاکسی (با اپینفرین) در بیمارانی که بتابلوکر دریافت می کنند مؤثر نبوده یا عوارض ناخواسته ایجاد می کند. اثربخشی و ایمنی این دارو در کودکان اثبات نشده است.

اثر بر آزمایشهای تشخیصی

آتنولول ممکن است غلظت گلوکز خون را در بیماران دیابتی کاهش یا افزایش دهد. افت قند خون ناشی از انسولین را تشدید نمی کند و یا برگشت گلوکز سرم به سطوح طبیعی را به تأخیر نمی اندازد.

آتنولول ممکن است سبب تغییراتی در تحمل ورزش و نتایج الکتروکاردیوگرام (EKG) شود.

این دارو تعداد پلاکتها و غلظت سرمی پتاسیم، اسیداوریک، ترانسآمیناز، آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز، کرآتینین، و غلظت ازت اوره خون (BUN) را افزایش می دهد.

قبل از مصرف دارو (آتنولول)، موارد زیر را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید:

– حساسیت به آتنولول یا هر بتا بلاکر دیگر

– تاریخچه شوک آنافیلاکتیک

– مصرف همزمان با سایر داروها یا وجود هر نوع بیماری خصوصا بیماریهای قلبی و ریوی

مصرف در بارداری:مصرف در بارداری توصیه نمی شود.

مصرف در شیردهی:با احتیاط مصرف شود.

مصرف در افراد مسن:امکان حساس بودن افراد مسن به بعضی عوارض دارو (آتنولول) وجود دارد.

موارد مصرف:ضد آنژین صدری، کاهش دهنده فشار خون، انفار کتوس میو کارد.

مقدار مصرف بزرگسالان:

– ضد آنژین صدری:به شکل خوراکی، درمان در ابتدا با مصرف 50 میلی گرم در یک روز شروع شده و در صورت لزوم و تحمل بیمار، بتدریج بعد از یک هفته میزان دارو تا 100 میلی گرم افزایش می یابد.

– کاهش دهنده فشار خون:به شکل خوراکی، درمان در ابتدا با مصرف 50-25 میلی گرم در یک روز شروع شده و در صورت لزوم و تحمل بیمار، بعد از دو هفته میزان دارو تا 100-50 میلی گرم افزایش می یابد.

– انفار کتوس میو کارد (در افرادی که تمام دز وریدی را تحمل کرده اند):به شکل خوراکی، در ابتدا 50 میلی گرم 10 دقیقه بعد از آخرین دز وریدی و سپس 12 ساعت بعد 50 میلی گرم مصرف می شود. مقدار 100 میلی گرم در روز با 50 میلی گرم دو بار در روز برای 9-6 روز یا تا زمان مرخص شدن بیمار از بیمارستان تجویز می شود.

افراد مسن:این افراد نسبت به عوارض دارو حساسیتهای متفاوتی دارند. در صورت وجود عدم کارکرد صحیح کلیه مقدار مصرف بر اساس کلیر نس کراتی نین تنظیم می شود.

 

نگهداری داروی:

آتنولول را در بسته مخصوص آن، کاملا پوشیده و دور از دسترس اطفال نگهدارید. قرص ها باید در دمای اتاق، دور از نور مستقیم، حرارت زیاد و رطوبت نگهداری شود. با گذشتن از تاریخ اعتبار یا نیاز به دارو، آن را دور بریزید.

مصرف دوز بالای دارو و و مسمومیت :

در صورت مسمومیت یا فزون دوز به نزدیک ترین مرکز درمانی مراجعه کنید و حتما بسته دارو را همراه داشته باشید. برخی از علایم مهم فزون دوز عبارتند از:احساس ضعف شدید، کندی ضربان قلب، سنکوپ، سردرد، سرگیجه و تاری دید.

تداخلات دارویی

آتنولول با داروهای زیر تداخل دارد:

داروهای ضد دیابت خوراکی، انسولین، داروهای مسدود کننده کانال کلسیم، کلونیدین، گوانابنز، کوکائین، مهار کننده های MAO، داروهای سمپاتومیمتیک، گزانتین ها، آمیودارون، بیهوش کننده ها، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، سایمتیدین.

عوارض

در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف آتنولول را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:

- اشکال در تنفس تنگی نفس ، یا خس خس سینه ؛

- سرد شدن کف دست و پا؛

- ضربان قلب زیر 50 در دقیقه ؛

- سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم در هنگام بلند شدن از حالت خوابیده یا نشسته

- تورم دست ها و پاها یا افزایش وزن ناگهانی (5/1 کیلو در 48-24 ساعت )؛

-افسردگی ، گیجی ، یا توهم (شنیدن ، دیدن ، یا احساس چیزهایی که وجود ندارند)؛

- درد قفسه سینه ، مفاصل یا کمر؛

- تب ؛ گلودرد؛

- بثورات جلدی ؛

- یا هرگونه کبودی یا خونریزی غیرعادی .

نشانه های زیر تا هنگام عادت کردن بدنتان با دارو ممکن است مشاهده شوند:

خواب آلودگی ، خستگی ، مشکل در خوابیدن ، اضطراب ، یبوست یا اسهال ، کابوس ، یا کاهش توانایی جنسی ، اگر این علایم ادامه یافتند یا مشکل ساز شدند، وضعیت را با پزشکتان در میان بگذارید.

ملاحظات اختصاصی

1- دارو باید هر روز در زمان معین مصرف شود.

2- دارو را می توان با معده خالی مصرف کرد.

3- مقدار مصرف در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ممکن است کاهش یابد.

4- قطع ناگهانی مصرف دارو باعث بدتر شدن آنژین و سکته قلبی می شود.

5- در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف، نباید مقدار مصرف بعدی را دو برابر کرد.

روش تجویز

زمانی که به طور حاد جهت درمان اختلال قلب ی تجویز شود. ECG و فشارخون باید بدقت مانیتور شود. در مورد فرم وریدی می تواند به صورت رقیق شده یا نشده، مصرف شده و با سرعت mg/min 1 به صورت بولوس و یا انفوزیون آهسته در عرض 30 دقیقه استفاده شود.

مصرف در سالمندان:

بیماران سالخورده ممکن است به مقدار مصرف نگهدارنده کمتر نیاز داشته باشند، زیرا فراهمی زیستی این دارو در افراد سالخورده کاهش یافته یا متابولیسم آن به تأخیر می افتد. همچنین ، ممکن است عوارض جانبی این دارو در سالخوردگان تشدید شود.

مصرف در کودکان:

بیضرری و اثربخشی مصرف آتنولول در کودکان ثابت نشده است. این دارو تنها زمانی در کودکان باید تجویز شود که منافع دارو بیشتر از مضرات آن باشد.

مصرف در شیردهی

دارو باعث ایجاد هایپوگلیسمی و برادیکاردی در نوزاد می شود. قطع شیردهی در دوران مصرف این دارو توصیه شده است.

مصرف در بارداری

باعث تأخیر رشد جنین در رحم می شود.

تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا با وسایل خطرناک کار کنید. اگر خواب آلودگی یا سرگیجه مشکل ساز شد، با پزشکتان مشورت کنید.

بدون مشورت با پزشکتان دارویی مصرف کنید؛ به ویژه داروهای محرک و داروهای سرفه یا سرماخوردگی که بدون تجویز پزشک قابل تهیه هستند.

اثر بر آزمایشهای تشخیصی

 

 

آتنولول ممکن است غلظت گلوکز خون را در بیماران دیابتی کاهش یا افزایش دهد. افت قند خون ناشی از انسولین را تشدید نمی کند و یا برگشت گلوکز سرم به سطوح طبیعی را به تأخیر نمی اندازد.

 

 

آتنولول ممکن است سبب تغییراتی در تحمل ورزش و نتایج الکتروکاردیوگرام (EKG) شود.

 

 

این دارو تعداد پلاکتها و غلظت سرمی پتاسیم، اسیداوریک، ترانسآمیناز، آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز، کرآتینین، و غلظت ازت اوره خون (BUN) را افزایش می دهد.

روش تجویز

 

 

زمانی که به طور حاد جهت درمان اختلال قلب ی تجویز شود. ECG و فشارخون باید بدقت مانیتور شود. در مورد فرم وریدی می تواند به صورت رقیق شده یا نشده، مصرف شده و با سرعت mg/min 1 به صورت بولوس و یا انفوزیون آهسته در عرض 30 دقیقه استفاده شود.

atenolol 

10فرمان

1- اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید.

2- از وضعیت خوابیده به نشسته یا ایستاده و یا از حالت نشسته به ایستاده آرام تغییر وضعیت دهید تا دچار سرگیجه، سیاهی رفتن چشم یا غش نشوید.

3- در صورت ابتلا به دیابت حتما با پزشک خود در خصوص کنترل صحیح قند خون مشورت کنید. آتنولول می تواند روی سطوح قند خون تاثیر بگذارد. در هوای سرد لباس گرم تر بپوشید، چرا که آتنولول ممکن است شما را به سرما حساس تر کند.

4- برای روزهای تعطیل مقدار کافی دارو در دسترس داشته باشید.

5- مصرف این دارو در موارد آسم نایژه ای ،آمفیزم یا برونشیت غیر آلرژیک ، نارسایی احتقانی قلب ، دیابت ، پرکاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلا به آن باید با احتیاط صورت گیرد.

6- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید بر اساس پاسخ بیمار تعیین شود، زیرا ازیک طرف به علت کاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممکن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرف دیگر به علت کاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو کاهش مقدار مصرف ممکن است ضرورت یابد.

7- در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه ،مقادیر مصرف آتنولول باید کاهش یابد.

8- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود.

9- در صورت بارداری یا قصد باردار شدن یا شیردهی به کودک خود حتما با پزشک در خصوص مزایا و معایب درمان با این دارو صحبت کنید.

10- اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیداکند، باید بتدریج و حداقل طی سه روز تا دوهفته قطع شود. در طول این مدت ، بیمارباید از فعالیت های شدید بدنی پرهیز کند تا خطر بروز سکته قلبی یا اختلال ضربان قلب به حداقل برسد. اگر پس از قطع مصرف دارو، علائم قطع مصرف بروز کرد، بایدمصرف دارو را به طور موقت از سر گرفت و به دنبال بهبود بیمار، مصرف دارو را بااحتیاط قطع کرد.