به گزارش واشنگتن‌پست، فروشگاه آمازون درحال‌حاضر پُر از کتاب‌هایی شده که با هوش مصنوعی نوشته شده‌اند. به‌نظر می‌رسد این روند اکنون دردسرهای بزرگی برای نویسندگان انسانی ایجاد کرده است.
مشکل انتشار کتاب‌های نوشته‌شده با هوش مصنوعی همچنان ادامه دارد و تشخیص نویسندگان واقعی و مجازی نیز بسیار دشوارتر شده است.
به‌عنوان مثال یکی از ناشران کتاب‌های نوشته‌شده با هوش مصنوعی، ده‌ها عنوان مختلف را در موضوعات متفاوت در آمازون فهرست کرده و آرای پنج ستاره به این کتاب‌ها، باعث گسترش بیشتر آن‌ها شده است.
به گزارش فیوچریسم، کتاب‌های نوشته‌شده با هوش مصنوعی در آمازون فقط بخشی از محتوایی تولیدشده با این فناوری است و اکنون در سرتاسر اینترنت شاهد منابع مشکوکی هستیم که همگی از فناوری مذکور بهره می‌برند.
علاوه‌براین شرایط کنونی می‌تواند وخیم‌تر شود، زیرا امکان دارد ابزارهای هوش مصنوعی تولید‌کننده‌ی متن، محتوای قبلی ایجادشده با این فناوری را برای ساخت متن جدید مورد استفاده قرار دهند و تکرار این حلقه فاجعه‌‌بار خواهد بود.
NewsGuard، که اعتبار منابع خبری آنلاین را ارزیابی می‌کند، ۴۹ وب‌سایت بزرگ را شناسایی کرده که محتوای آن‌ها عمدتاً یا به‌طور کامل با هوش مصنوعی تولید شده است. اکنون برخی از شرکت‌هایی که از بزرگ‌ترین ناشران محتوای متنی پشتیبانی می‌کنند، با مشکل محتوای ساخته‌شده با هوش مصنوعی مواجه شده‌اند.
جاش جافه، رئیس نشریه‌ی آنلاین Ingenio در گفت‌وگو با WaPo اعلام کرد: «دلیل برای شرمساری وجود ندارد. ما درواقع با استفاده از هوش مصنوعی مولد، به مردم لطف می‌کنیم تا محتوایی ایجاد شود که بدون وجود ابزارهای مذکور امکان تولید آن‌ها وجود نداشت.»
نشریات آنلاین بزرگی مثل CNET و BuzzFeed نیز درحال‌حاضر از هوش مصنوعی برای تولید محتوا بهره می‌برند. حتی تصاویر تولیدشده با هوش مصنوعی نیز در سرتاسر اینترنت گسترش یافته‌اند.
کریس کاول، توسعه‌دهنده‌ی نرم‌افزار مستقر در پورتلند که ابزارهای هوش مصنوعی از محتوای یکی از کتاب‌های او استفاده کرده‌اند، می‌گوید: «دانستن اینکه محتوایی که می‌نویسم به‌ناچار وارد سیستم هوش مصنوعی می‌شود و رقابت بیشتری ایجاد می‌کند، اصلاً جالب نیست.»
آنچه از الگوریتم‌های هوش مصنوعی بیرون می‌آید منجر به سردرگمی انبوه می‌شود. مارگارت میچل، دانشمند ارشد اخلاق در استارتاپ Hugging Face می‌گوید: «مسئله‌ی اصلی از دست دادن مسیر حقیقت است. هوش مصنوعی می‌تواند به‌راحتی محتوا تولید کند؛ اما چگونه می‌توان واقعی بودن آن را ردیابی کرد؟»
