هر جانداری بوی بهشت را می شنوند به جز این افراد جهنمی
تا به حال با خود فکر کرده اید که چقدر راحت برخی افراد جهنمی می شوند؟ در این دنیا همه چیز از سوی امامان و پیامبران برای هدایت انسان ها و ورود به بهشت مشخص شده است پس چرا انسان با ارتکاب گناهان کبیره و صغیره باید خود را جهنمی کند که هرگز بوی بهشت را هم نمی شوند.
حفظ حرمت و احترام به پدر و مادر و پرهیز از آزردگی آنها در اسلام بسیار مورد تاکید و سفارش است تا جایی که حتی خداوند در قرآن بعد از امر به اطاعت از خود، اطاعت از پدر و مادر را به انسان امر می کند.از این رو، در آموزه های روایی بسیار بر رعایت حق والدین و جلوگیری از کارهایی که باعث عقوق آنها شود، تاکید شده است.
کوتاهی در احترام به والدین ما را جزو افراد جهنمی می کند
افراد جهنمی که گناه بی احترامی به پدر و مادر آنها را از بهشت دور کرد
امام صادق (ع) فرمودند:«کمترین آزار (به پدر و مادر) گفتن اُف (به آنها) است، و اگر خدای عز و جل چیزی را آسانتر و خوارتر از آن می دانست از آن نهی می فرمود.»
اشاره است به گفتار خدای تعالی که در سوره مبارکه اسراء آیه 23 می فرماید:«فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ ...؛ پس به آن دو (یعنی به پدر و مادر) اُف مگو و نهیب نزن بر ایشان»، و اُف کلمهای است که در کراهت و ضجر استعمال شود:یعنی گوینده آن بواسطه بدی حال و کراهت از چیزی آن را بر زبان جاری کند.
رسول خدا (ص) فرموده اند:«(با پدر و مادر) نیکو رفتار باش و در بهشت جایگزین شو و اگر عاق و جفاکاری با آتش (دوزخ) بساز.»
یعقوب بن شعیب گوید:حضرت صادق (ع) فرمودند:«چون روز قیامت شود، پرده از پردههای بهشت را کنار زنند، پس هر جانداری بوی آن را از مسافت پانصد سال راه بشنود، جز یک دسته»، عرض کردم:آنها کیانند؟ فرمودند:«عاق والدین خود.»
همچنین، رسول خدا (ص) فرموده اند:«بالای نیکی هر نیکوکاری نیکی است تا آنکه انسان در راه خدا کشته شود، و چون در راه خدا کشته شد دیگر بالای آن نیکی (و عملی بهتر) نیست، و بالای هر آزردنی آزردنی است، تا آنکه کسی یکی از پدر و مادر خود را بکشد، و چون چنین کرد بالاتر از آن آزردنی نیست.»
و از حضرت صادق (ع) است که می فرمایند:«هر کس به پدر و مادر خود نظر دشمنی کند در صورتی که آن دو به او ستم (نیز) کرده باشند، خداوند نمازش را نپذیرد.»
یعنی در صورت ستم به او نیز قبول نشود تا چه رسد به اینکه نیکی باو کنند.
و حضرت باقر (ع) می فرمایند که رسول خدا (ص) در ضمن سخنی از سخنان خود فرمودند:«بپرهیزید از آزردن پدر و مادر، زیرا بوی بهشت از مسافت هزار سال شنیده شود، ولی عاق والدین و قطعکننده رحم و پیرمرد زناکار و آنکه جامهاش را از روی تکبر و بزرگ منشی (بلند کند که) بر زمین کشد آن را نشنوند، و جز این نیست که کبریاء و بزرگی از آن پروردگار جهانیان است.»
امام صادق (ع) نیز می فرمایند:«اگر خداوند چیزی را (در آزردن پدر و مادر) کمتر از أف می دانست از آن نهی می کرد، و آن کمترین مراتب آزردن است، و از جمله آزردن است که کسی به پدر و مادر خود خیره نگاه کند.»
ایشان همچنین فرموده اند:«کمترین آزردن پدر و مادر گفتن أف است، و اگر خداوند چیزی را آسانتر از آن می دانست از آن نهی می فرمود.»
علاوه بر این، حضرت باقر (ع) فرموده اند:«پدرم به مردی نگاه کرد که پسرش به همراه او بود و آن پسر به شأنه پدرش تکیه کرده بود، پدرم با آن پسر از بدی آن کارش سخن نگفت تا از دنیا رفت.»
