مطالعات نشان دادهاند که حداقل نیمی از دانشجویان تا حدی اهمالکاری میکنند و این امر میتواند برای تحصیلشان مضر باشد؛ اما این مسئله ممکن است تنها نتیجهی منفی بهتعویقانداختن کارها نباشد. مطالعات ارتباطی بین اهمالکاری و سلامت ضعیف پیدا کردهاند. اهمالکاری با استرس بیشتر و سبک زندگی ناسالم و تأخیر در مراجعه به پزشک درزمینهی مشکلات سلامتی همراه است.
مطالعات گذشته بهدلیل طراحی خاصشان نمیتوانند جهت ارتباط را به ما نشان دهند. حال این سؤال مطرح میشود که آیا اهمالکاری به این دلیل موجب ضعف سلامت جسم و روان میشود که مثلاً افراد شروع رژیم ورزشی جدید یا مراجعه به پزشک را بهتأخیر میاندازند یا وضعیت سلامتی ضعیف موجب میشود افراد چنین کاری انجام دهند؛ زیرا درحالحاضر انرژی لازم برای انجام آن کار را ندارند؟
گروهی از پژوهشگران برای حل این معما مطالعهای طولی انجام دادند؛ یعنی مطالعهای که افراد را برای مدتی دنبال میکرد و در مقاطع زمانی مختلف مواردی را روی آنها اندازهگیری میکرد. طبق اطلاعاتی که در وبسایت The Conversation آمده است، پژوهشگران ۳,۵۲۵ دانشجو را از ۸ دانشگاه در استکهلم و اطراف آن ثبتنام کردند و از آنها خواستند بهمدت یک سال هر سه ماه یک بار پرسشنامهای را تکمیل کنند.
مطالعهی جدید که در مجلهی JAMA Network Open منتشر شد، با هدف بررسی این موضوع انجام شد: آیا دانشجویانی که عادت اهمالکاری دارند، بیشتر درمعرض خطر مشکلات جسمی و روانی قرار دارند یا خیر. از ۳,۵۲۵ دانشجوی ثبتنامشده در مطالعه، ۲,۵۸۷ نفر نُه ماه بعد به پرشسنامه پیگیری پاسخ دادند که در آن چندین پیامد سلامتی اندازهگیری شد.
برای درک نحوهی ارتباط میان اهمالکاری با پیامدهای سلامتی بعدی، دانشجویانی که در شروع مطالعه تمایل بیشتری به اهمالکاری داشتند (با استفاده از مقیاس اهمالکاری مشخص شد)، با دانشجویانی مقایسه شدند که تمایل کمتری به این کار داشتند. نتایج نشان داد اهمالکاری بیشتر با علائم بیشتر افسردگی و اضطراب و استرس در ۹ ماه بعد همراه بود. همچنین، احتمال اینکه دانشجویان دچار اهمالکاری بیشتر، درد ناتوانکننده در شانهها یا بازوها (یا هر دو)، خواب ضعیف، تنهایی بیشتر و مشکلات مالی بیشتر را گزارش کنند، بیشتر بود. این ارتباطها حتی زمانیکه اثر عوامل دیگر مانند سن، جنسیت، سطح تحصیلات والدین و مشکلات جسمی و روانی گذشته در نظر گرفته شد، وجود داشت.
اگرچه پیامد سلامتی خاصی بهطورقوی با اهمالکاری ارتباط نداشت، نتایج نشان میدهد اهمالکاری ممکن است در ارتباط با طیف وسیعی از پیامدهای سلامتی ازجمله مشکلات سلامت روان و درد ناتوانکننده و سبک زندگی ناسالم اهمیت داشته باشد. همانطورکه گفتیم، در مطالعات پیشین شرکتکنندگان فقط در یک مقطع زمانی ارزیابی شده بودند. این امر موجب میشود تشخیص این موضوع دشوار شود که آیا اهمالکاری در ابتدا ظاهر میشود یا سلامتی ضعیف.
با واداشتن دانشجویان به پاسخگویی به پرسشنامهها در چند مقطع زمانی، میتوانیم مطمئن شویم که اهمالکاری بیشتر پیش از سنجش سلامت آنها وجود داشت؛ اما همچنان ممکن است عوامل دیگری که در تجزیهوتحلیل حاضر در نظر گرفته نشدهاند، ارتباط میان اهمالکاری و پیامدهای ضعیف سلامتی آینده را توضیح دهند. این نتایج اثبات رابطهی علت و معلولی نیست؛ اما قویتر از مطالعات مقطعی گذشته این ارتباط را نشان میدهد.
اهمالکاری درمانشدنی است
خبر خوش برای افرادی که عادت اهمالکاری دارند، این است که کارآزماییهای بالینی نشان دادهاند درمان رفتاری شناختی بر کاهش اهمالکاری مؤثر است. درمان رفتاریشناختی به فرد کمک میکند با تقسیمکردن اهداف بلندمدت به اهداف کوتاهمدت و مدیریت حواسپرتیها (مانند خاموشکردن تلفنهمراه) و تمرکز روی یک وظیفه بر اهمالکاری غلبه کند.
این امر مستلزم کمی تلاش است؛ بنابراین، چیزی نیست که فرد وقتی در تلاش است در مهلت تعیینشدهی خاصی به وظیفهای رسیدگی کند، بتواند آن را انجام دهد. بااینحال، حتی تغییرات کوچک هم میتوانند اثر بزرگی بگذارند. همین امروز با گذاشتن تلفنهمراه خود در اتاق دیگر هنگامی که باید روی وظیفهای تمرکز کنید، میتوانید این کار را شروع کنید.