رفتار درست با دگرگونی های رفتاری کودک
از سن 6 سالگی به بعد در کودکان تغییرات قابل ملاحظه ای پدید می آید. بدین معنی که کودک از لحاظ جسمی به طور مرتب رشد کرده و کم کم قدرت لازم را برای رفع احتیاجاتش کسب می کند حرکات و رفتارهایش از پختگی خاصی برخوردار می شود و از لحاظ عاطفی، روانی و ذهنی هم رشد می کند.
رفتار کودک بعد از 6 سالگی به صورت چشمگیری تغییر می کند و احساس استقلال بیشتری می کند . در این سن کودک نسبت به گفتار و رفتار سایر کودکان تمایل بیشتری نشان می دهند. کودک 6 سال به بالا به اندازه کودک 3 تا 5 ساله از والدین خویش حرف شنوی ندارند.
دختری هفت ساله دارم که از رفتارهای زشت دیگران سریع الگو برداری کرده و تقلید می کند.در مدرسه هم بیشتر جذب بچه هایی می شود که از خودش بزرگتر هستند و جدیدا هم خیلی لجباز و حرف گوش نکن شده است. لطفا یک راهکار اصلاحی به بنده بدهید.
مطالبی که بیان میکنید از ویژگی های طبیعی رشد کودکان در این سن است. من در ادامه توضیحات مختصری بر گرفته از کتاب تغذیه، تربیت و نگهداری کودک/دکتر بنیامین اسپاک ارایه می دهم تا متوجه شوید رفتارهای فرزندتان ناهنجار نیست بلکه از ویژگی های رشدی وی است:
- کودک زیر 6 سال به تقلید از والدین می پردازند اما کودکان بالای 6 سال به دلیل رهایی از خانواده بیشتر تقلید از دوستان و یا آموزگار مورد علاقه خود می پردازند و ممکن است رفتارهای اشتباه آنان را نیز یاد بگیرند.
- بعد از 6 سالگی نیز بدون شک والدین شان را دوست دارند اما از آشکار ساختن این محبت پرهیز می کنند.
- نسبت به دیگران سردی نشان می دهند مگر آنکه اطمینان پیدا کنند.
- می خواهند با آنان مانند افرادی مهم و با شخصیت رفتار شود.
- با وجودی که افکار درست و نادرست والدین به صورت جزیی از شخصیت کودک درآمده است، اما فرزند نسبت به تذکرات پدر و مادر کم حوصلگی نشان می دهد و میل دارد مسئولیت کارها را خود بر عهده گیرد.
رفتار کودک بعد از 6 سالگی تغییرات زیادی میکند
رفتار صحیح با کودک
رفتار ناپسند
قانون اول:
در رفتار با کودک باید ثابت قدم بود. یعنی اینکه شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشید. و نیز باید بدانید، در صورتیکه فرزندتان ازحد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کنید که در این مورد نیز نیاز به هماهنگی قبلی دارد. وقتی کودک کار خطایی انجام می دهد نباید یکی از شما کودک را دعوا کند و دیگری از او حمایت کند. همچنین نباید در مورد یک عمل کودک یک روز بی توجه باشید ولی روز دیگر بخاطر همان کار او را دعوا کنید. نتیجه آنکه روش شما باید مداوم ، مشابه، و هماهنگ باشد.
کودکان دارای نظرات خاص خود هستند و می توانند برای خود تصمیم بگیرند.
قانون دوم:
وقتی فرزندتان کار اشتباهی می کند، آرام اما محکم و ثابت قدم باشید. اگر این دو قانون را درست اجرا کنید، حد و حدود خود را درک می کند. داشتن برنامه ریزی روزانه برای کودک باعث می شود تا شرایطی که باعث تنش شده کم شود و کودک بفهمد که شما چه توقعاتی از او دارید. مثلا بهتر است که زمان انجام تکالیف، ساعت خواب و دیگر مسائلی که برای شما اهمیت دارد از قبل مشخص شود تا کودک بداند که شما چه توقعی از او دارید. البته همانگونه که بچه ها موظف هستند که بدون سوال، برنامه مورد نظر شما را اجرا کنند، شما نیز باید وقتی برای کارهای مورد علاقه کودک در نظر بگیرید. باید بدانید که کودکان دارای نظرات خاص خود هستند و می توانند برای خود تصمیم بگیرند. این مسئله بخش مهمی از شکل گیری شخصیت کودک را شامل می شود. حتی گاهی اوقات زمانی را با در نظر گرفتن نظر او و مشورت با او برای انجام فعالیت تنظیم کنید .پس این شما هستید که مسائل قابل بحث و غیرقابل بحث را مشخص کنید.
اجازه دهید کودکتان تبعات رفتارش را ببیند. مثلا اگر تذکر دادید و او برای نوشتن دیکته نیامد، دیگر با او کاری نداشته باشید و رهایش کنید تا با تکالیف ناقص به مدرسه برود و تبعات این بی توجهی را ببیند.
