با ورزش ووشو و تکنیک های آن آشنا شوید + تاریخچه و سبک

همه چیز درباره ورزش ووشو 

ووشو از دسته ورزش های گروهی رزمی و زیر مجموعه کونگ فو است. مهد رشد این ورزش، کشور چین است. ووشو سرچشمه تمام رشته های ورزشی رزمی است.ووشو در شیوه ها و سبک های مختلفی تعریف شده است که هر کدام تکنیک ها، تاکتیک ها و قواعد خاص خود را دارند. 

تفاوت سبک ها در واقع موجب تنوع در شیوه های مبارزه شده است؛ اما به طور کلی فلسفه آن طی 5000 سال پیشرفت تغییر نکرده است. ورزش ووشو فقط مفهوم حمله کردن و دفاع کردن را در بر نمی گیرد، بلکه برای رشد و پرورش بدن، ذهن و روح انجام می شود. 

ووشو از دو واژه وو (wu) و شو (shu) تشکیل شده است.وو در زبان چینی به صورت دو نویسه zhi به معنی دست کشیدن و Ge که نوعی سلاح جنگی قدیمی است، نوشته می شود.

نویسه wu در واقع از دست کشیدن از مبارزه و صلح می گوید؛ بنابراین ووشو علاوه بر تقویت سلامت بدن یک نوع تمرین برای ذهن و توجه به ارزش های اخلاقی است. 

برخلاف کونگ فو که هنوز بر سبک سنتی باقی مانده است، ووشو تغییرات زیادی کرده است. تغییراتی مانند دویدن روی دیوار و وارو زدن، چرخش 720 درجه حین حرکت تورنادو و پروانه چرخشی.

ووشو ابتدایی بر جا به جایی و پریدن با کمر صاف و بازوهای باز و بلند شدن از حالت دولا به کمک کف دست و بازو تاکید دارد.همچنین پرش با پای صاف مانند پرش کششی از روبرو و کنار و پرش هلالی رو به داخل و رو به بیرون.

افراد با استعداد پس از شش ماه می توانند پرش پروانه را یاد بگیرند. چنانچه در بخش ورزش و تناسب اندام پلاس وی اشاره شده است ووشو یک ورزش درونی و بیرونی برای ذهن و بدن است و فرد را از نظر بدنی و روانی برای مبارزه آماده می کند.

تاریخچه و معرفی ورزش ووشو 

ورزش ووشو:واژه wu پنج معنی دارد

جنگ، مبارزه، زد و خورد، تمرین و حرکات موزون. 

بدن باید نیروی کافی برای تمرینات روزانه ای مانند دویدن و وزنه برداری را داشته باشد.این یک قانون نیست، اما برای ارتقاء به سطوح بالاتر تناسب اندام ملاک است.

انجام هرگونه تمرین مقابل مقاومت بیشینه بدن، قدرت بیشینه نام دارد.این سطح برای ووشوکاران بسیار حائز اهمیت است، آن ها باید بیشینه قدرت بدن خود را تا حد امکان بالا ببرند.

برای این کار ووشوکاران باید تمرینات مشخصی را در ست های مختلف انجام دهند.هر ست باید 3 تا 7 مرتبه انجام شود و سختی تمرین باید از کم به متوسط و زیاد تغییر کند. 

برای افزایش قدرت بیشینه تمرین ها باید با حداکثر سرعت انجام شوند.قدرت بیشینه به سه بخش تقسیم می شود:

1- قدرت شروع:شامل پرورش عضلات برای مرحله شروع مبارزه است. 

2- قدرت سرعت:شامل توانایی یک فرد در کاهش مقاومت بدن با بیشترین سرعت است. 

3- سرعت قدرت:توانایی رسیدن به بیشترین مقاومت با بیشترین سرعت که با نام نیرو نیز شناخته می شود. 

در ووشو برای جا به جایی صحیح، باید بدنی منعطف و قوی داشته باشید و توانایی انجام پرش، پشتک و وارو را نیز داشته باشید.

از ورزش ووشو چه می دانید؟ 

حرکاتی که یک مبتدی ورزش ووشو باید بلد باشد

ایستادن اسب

این یک نوع ایستادن مبتدی است که به تعادل و انجام حرکات پیچیده دیگر کمک می کند.

ابتدا پاهای خود را به اندازه عرض شانه باز کنید.زانوهای خود را خم کنید طوری که انگار می خواهید اسب سواری کنید.بالاتنه خود را کاملا صاف نگه دارید. 

ایستادن قوسی

در حالت لانژ روبرو بایستید، یک پا را جلوی پای دیگر در یک خط قرار دهید، پای پشتی را به آرامی وارونه کنید به طوری که انگشتان رو به بیرون قرار گیرند. هردو پاشنه باید روی زمین قرار داشته باشند.

زانوی پای جلو را 90 درجه خم کنید و پای پشتی را بکشید. بالاتنه را صاف نگه دارید و به روبرو نگاه کنید. 

ایستادن راحت

پای راست را به صورت ضربدر روی پای چپ قرار دهید. روی زانوی پای چپ خود بنشینید و دقت کنید که هیچ فضای بین دو پا نباشد. سعی کنید تعادل خود را حفظ کنید.

پاشنه پای چپ را از زمین جدا کنید. بالاتنه و چانه خود را صاف نگه دارید.دست خود را مشت کنید و روی ران قرار دهید. آرنجتان را رو به داخل و مچ هایتان را رو به بالا قرار دهید. 

پرش از پهلو

صاف بایستید و دست ها و مچ هایتان را صاف نگه دارید. آرنج هایتان را نزدیک به بدن نگه دارید. یک پا را پشت پای دیگر قرار دهید. کمی زانو بزنید تا نیروی بیشتری برای پریدن داشته باشید.پای جلویی را تکیه گاه قرار دهید و با پای پشتی تا جایی که می توانید با قدرت بپرید. 

پرش تند

صاف بایستید و دست راست خود را جلو نگه دارید ،به طوری که انگشتانتان صاف باشند.دست چپ خود را گره کنید و روی ران قرار دهید به طوری که مچ هایتان رو به بالا باشند.پای چپتان را کمی جلوتر از پای راست قرار دهید و زانو پای راستتان را بالا بیاورید.

حرکات مهم در ورزش ووشو  

حرکات ابتدایی در ورزش ووشو

حالت دست

در ووشو حالات مختلفی برای دست وجود دارد: قلاب کردن، کف دست، مشت کردن 

• قلاب کردن

تمام انگشت ها را کنار یکدیگر قرار دهید و مچ دست را رو به پایین خم کنید؛ دقت کنید که انگشتان نباید خم شوند. 

• کف دست

همه انگشتان را خم کنید و با آن ها شکل V بسازید. 

• مشت کردن

همه انگشتان محکم کنار هم قرار گیرند و انگشت شست به حالت ضربدر روی بقیه انگشتان. 

حالت ایستادن پیش از مبارزه

پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید، بدن را صاف نگه دارید و در یک حالت عادی بایستید. 

تمرین جا به جایی

باید به حالت انگشتان، ران و شانه ها دقت کنید؛ دست هایتان باید راحت جا به جا شوند.دست ها را روبروی خود قرار دهید و به صورت چپ راست و بالا پایین در یک مدار دایره ای حرکت دهید.

این تمرین ذهن و بدن را با هم آرام می کند، دست ها و پاها باید صاف باشند و هنگام حرکت دست ها باید در خلاف جهت یکدیگر حرکت کنند.با کمک انگشتان و پاشنه پا بدن را رو به جلو جا به جا کنید.همزمان که این کار را می کنید دستانتان را هم جلوی شکم، در یک مدار دایره ای بالا و پایین کنید.

ورزش ووشو چیست و به چه معنیست؟ 

سبک های ورزش ووشو

چنانچه در بخش ورزش و تناسب اندام پلاس وی گفته شده است سه سبک اصلی ورزش پرهیجان ووشو تای چی ، چانگ چوان و نان چوان هستند که درمسابقات بین المللی فرمهای استاندارد وحرفه ای از این سبکها اجرا می شود.

تای چی چوان

سبکی است که بر پایه انرژی چی بنا شده است و به در واقع تقویت بدن هم از لحاظ جسمی و هم روحی پرداخته است. در این سبک حرکات آرام همراه باتنفس اصولی انرژی بدن را نظم بخشیده و تنظیم می کند.

چانگ چوان

در واقع شامل سبک های شمالی کونگ فو است و در تعریف این سبک باید گفت واژه چانگ چوان به معنای مشت بلند است. در توضیح جزئیات این سبک گفتنی است در این سبک از حرکات با دستان و پاهای کشیده و حرکات زیبای آکروباتیک استفاده می شود.

نان چوان

سبک بعدی نان چوان شامل سبک های جنوبی کونگ فو است و بیشترحرکات آن انفجاری و باسرعت است که نشان دهنده ی درگیریهای نزدیک است.