محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز، اخیرا مطالعه‌ای را روی عادت‌های تغذیه‌ای بیش از ۵۰۰ نفر انجام دادند. در این مطالعه که به‌مدت ۶ سال طول کشید، زمان مصرف غذا در اعضای این گروه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که تغییر وزن افراد بیشتر تحت‌تاثیر زمان و تعداد دفعات وعده‌های غذایی قرار دارد تا فاصلهی بین اولین و آخرین وعده‌ی غذایی. این مطالعه، ایده‌ی محبوب روزه‌داری متناوب یا همان فستینگ به‌عنوان یک استراتژی محبوب برای کاهش وزن را به چالش می‌کشد.
روزه‌داری متناوب که به آن تغذیه با زمان محدود نیز گفته می‌شود، نوعی استراتژی رژیمی است که در آن تمام وعده‌های غذایی در بازه‌ی زمانی کوتاهی در روز مصرف می‌شوند. این بازه‌های زمانی، می‌توانند بین ۶ تا ۱۰ ساعت در روز طول بکشند؛ در نتیجه فرد تا ۱۸ ساعت در شبانه‌روز روزه می‌گیرد.
از منظر کاهش وزن، بحث‌های بسیاری در رابطه با موثربودن تکنیک‌های روزه‌داری وجود دارد؛ چراکه به باور عده‌ای، این تکنیک‌ها باعث ایجاد تغییرات متابولیکی واقعی می‌شوند و به عقیده‌ی گروهی دیگر، صرفا خوردن غذای کمتر را برای فرد آسان‌تر می‌کند.
مطالعه‌ای که سال گذشته در این زمینه انجام شد، نتایج کاهش وزن مشابهی را بین دو گروه متفاوت نشان داد. هر دو گروه شرکت‌کننده، محدودیت‌های غذایی با کالری کنترل‌شده‌ی یکسانی داشتند؛ اما برای گروه اول علاوه بر این شرایط، محدودیت‌های زمانی نیز در نظر گرفته شده بود. گروه دوم، چنین محدودیتی نداشتند و می‌توانستند در تمام طول روز غذا بخورند.
یکی دیگر از مطالعه‌های سابق در رابطه با روزه‌ی متناوب بدون دستورالعمل تغذیه‌ای، به بررسی شرکت‌کنندگانی پرداخته است که تنها مجاز بودند درطول یک دوره‌ی ۸ ساعته در روز غذا بخورند. نتایج این مطالعه نشان داد که شرکت‌کنندگان به‌طور غریزی کالری دریافتی خود را در روز به‌مقدار ۳۰۰ واحد کاهش دادند.
به گزارش نیو اطلس، مطالعه‌ی جدید رویکرد متفاوتی نسبت به این موضوع داشته است. در این بررسی، به‌جای هدایت حدود ۵۵۰ شرکت‌کننده به پیروی از یک الگوی تغذیه‌ای خاص، به ردیابی زمان و اندازه‌ی وعده‌های غذایی روزانه‌ی آن‌ها پرداخته شد. در نهایت، این داده‌ها با اطلاعات مربوط به الگوهای کاهش وزن این گروه در یک دوره‌ی ۶ ساله تطبیق داده شدند.
هریک از شرکت‌کنندگان این بررسی، از یک اپلیکیشن گوشی هوشمند برای ثبت زمان خواب، بیداری و غذای خود درطول چند هفته استفاده می‌کردند. این کار پژوهشگران را قادر ساخت تا موضوعاتی مانند فاصلهی بین اولین تا آخرین وعده‌ی غذایی، زمان بیدارشدن از خواب تا اولین وعده و فاصلهی آخرین وعده‌ی غذایی تا زمان خواب شرکت‌کنندگان را ردیابی کنند.
یافته‌های بررسی نشان داد که هیچ ارتباطی بین زمان صرف غذا در روز و تغییرات وزن درطول این پیگیری ۶ ساله وجود نداشت. با توجه به این موضوع می‌توان گفت که تفاوت چندانی بین فردی که وعده‌های غذایی خود را در فاصلهی کوتاهی مصرف می‌کند با شخصی که این وعده‌ها را در بازه‌ی طولانی‌تر می‌خورد وجود ندارد.
وندی بنت محقق ارشد این مطالعه، در گفتگو با CNN گفت که هیچ نشانه‌ای در این بررسی یافت نشده است که نشان دهد فشرده‌کردن وعده‌های غذایی یک فرد در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر، نقش مثبتی در کاهش وزن وی ایفا می‌کند. بنت می‌گوید که نتایج به‌دست‌آمده از تحقیقات مختلف باعث شده است تا محققان به این نتیجه برسند که زمان‌بندی وعده‌های غذایی در طول روز، احتمالا بلافاصله به کاهش وزن منجر نمی‌شود.
چیزی که درطول این تحقیقات موجب تفاوت وزن شرکت‌کنندگان شد، تعداد کل وعده‌های غذایی متوسط و بزرگی بود که یک فرد درطول روز مصرف می‌کرد. این مطالعه نشان داد که هیچ دلیل متابولیکی بالقوه‌ای مبنی بر فواید تغذیه با محدودیت زمانی روی کاهش وزن وجود ندارد؛ درعوض چیزی که درنهایت منجر به کاهش وزن می‌شود، صرفا خوردن وعده‌های غذایی کوچک‌تر با دفعات کمتر است.
بخشی از گفته‌های محققان در این مقاله به‌شرح زیر است:
باید توجه داشت که یافته‌های فوق به این معنا نیست که استراتژی‌های روزه‌داری متناوب هیچ کمکی به کاهش وزن نمی‌کند؛ اما چیزی که واضح به‌نظر می‌رسد این است که کاهش وزن‌های گهگاهی ناشی از این روش، احتمالا در درجه‌ی اول ناشی از کاهش کالری دریافتی باشند.
باتوجه به این موضوع، روزه‌داری متناوب می‌تواند راهی مفید برای کمک به افراد باشد تا بهتر بتوانند کالری دریافتی خود را کنترل کنند؛ البته این موضوع بدان معنا نیست که شما می‌توانید در بازه‌های کوتاه ۶ تا ۸ ساعته‌ی روزه‌داری متناوب، هرچه میخواهید بخورید و همچنان انتظار کاهش وزن داشته باشید.
این مطالعه در مجله‌ی انجمن قلب آمریکا منتشر شده است.
