تاریخ روز جهانی سندرم پای بیقرار و حقایق آن

یک روز جهانی برای آشنایی بیشتر با سندرم پای بیقرار

سندرم پاهای بی قرار (RLS) یا بیماری (WED)Willis-Ekbom یک بیماری عصبی شایع است که منجر به اصطکاک مقاومت ناپذیری برای حرکت دادن پاها یا سایر قسمت های بدن می شود. سندرم پای بی قرار تهدید کننده زندگی نیست، اما می تواند خواب را به شدت مختل کرده و کیفیت زندگی را کاهش دهد. به دلیل شیوع این بیماری و افزایش آگاهی روزی به نام روزجهانی پای بی قرار نامیده می شود.

روز جهانی پای بیقرار چه روزی است؟

23سپتامبر به عنوان روز جهانی سندرم پای بی قرار نامگذاری شده است.

هدف از نامگذاری روز جهانی سندرم پای بی قرار

چنانچه در بخش گوناگون پلاس وی میخوانید هدف از روز جهانی پای بیقرار، افزایش آگاهی از وضعیت پزشکی و یا این سندروم است. روز جهانی سندرم پای بی قرار هر سال در یک روز مشخص برگزار می شود که همزمان با تاریخ تولد پروفسور کارل_ اکسل اکبورن است.

سندرم پای بی قرار نخستین بار در سال 1945 میلادی توسط یک عصب شناس سوئدی به نام کارل-اکسل اکبرن (Karl-Axel Ekborn) شناسایی و معرفی شد. این نورولوژیست برجسته سوئدی 23 سپتامبر سال 1907 به دنیا آمد و در سال 1977 از دنیا رفت.

اختلال عصبی-حرکتی که هر شب خواب را از چشمان بیش از 37 میلیون نفر در جهان می رباید. روز جهانی پای بیقرار اطلاعات و آگاهی را در این زمینه افزایش می دهد.

سندرم پای بی قرار چیست؟

به مناسبت این روز جهانی بهتر است در مورد این بیماری اطلاعات بیشتری به دست آورید. پروفسور کارل_ اکسل اکبورن این بیماری را معرفی کرد و در مورد آن چیز هایی نوشت.سندرم پای بی قرار سبب ایجاد یک احساس ناخوشایند در پاها شده و نیاز شدیدی به تکان دادن آن ها به وجود می آورد. هنگامی که این سندروم فعال می شود، پا به شدت تکان می خورد، حتی اگر در حالت استراحت باشد. این وضعیت ممکن است برای دست هم اتفاق بیافتد.

علائم این سندرم اغلب در ساعات پایانی بعد از ظهر یا هنگام عصر ظاهر شده و معمولا شب ها که فرد در حال استراحت است، شدت می یابد. سندرم پای بی قرار جزو اختلالات خواب و اختلالات حرکتی است زیرا علائم آن با استراحت کردن و تلاش برای خوابیدن آغاز شده و افراد برای رهایی از علائم پاهای خود را حرکت می دهند.

عامل بروز سندرم پای بی قرار چیست؟

عامل بروز سندرم پای بی قرار مشخص نیست اما ممکن است به دلیل سطوح آهن خون یا دوپامین ایجاد شود. وجود این سندرم مولفه ای ژنتیکی دارد و بروز آن ممکن است به اختلال عملکردی در یکی از بخش های مغز که حرکت را کنترل کرده و از دوپامین استفاده می کند، ارتباط داشته باشد.

علت این سندرم گاهی مصرف بعضی از داروها یا بیماری های دیگر است. سندرم پای بی قرار در مبتلایان به پارکینسون که در مسیرهای دوپامینی اختلال ایجاد می کند، بیشتر است. در برخی موارد نیزسندرم پای بی قرار ناشی از یک بیماری زمینه ای مانند کم خونی فقر آهن یا نارسایی کلیه است.

سندرم پاهای بی قرار بیماری شایع در زنان

زنان در معرض سندرم پاهای بی قرار دو برابر مردان هستند. گرچه علائم بیماری در هر سنی از جمله کودکی بروز می کند اما این بیماری در سنین میانسالی شایع تر است. تقریباً از هر 5 زن باردار 1 نفر در 3 ماه آخر بارداری خود علائمی را تجربه می کند. سندرم پای بی قرار معمولاً پس از زایمان زن از بین می رود.

درمان سندرم پای بی قرار

تاکنون فرضیات مختلفی در مورد ریشه بروز این سندرم مطرح شده اما هنوز دلیل اصلی ایجاد آن شناخته نشده و درمانی قطعی نیز برای آن ارائه نشده است. با این حال می توان با تغییر در سبک زندگی، ترک الکل و سیگار، داشتن برنامه ای منظم برای ورزش و ماساژ دادن پاها، گرفتن دوش آب گرم و یا استفاده از پد حرارتی یا کیسه یخ، استفاده از مکمل های آهن و استفاده از داروهای ضد تشنج، داروهای دوپامینرژیک علائم آزاردهنده آن را تسکین داد.