جواد عزتی | گفتگو با جواد عزتی بازیگر دردسرهای عظیم 2

از آنجا که تولید و پخش این سریال همزمان است و گاهی گروه سازنده 15 ساعت در شبانه روز کار می کند تا سریال را به پخش برساند با هماهنگی برنامه ریز گروه، ظهر یکی از روزهای گرم تابستان عازم لوکیشن سریال واقع در توانبخشی عمل که در خیابان فرعی زعفرانیه قرار دارد، می شویم و در فرصت کوتاهی که پیش می آید با جواد عزتی به گفت وگو می نشینیم.

 

انگار دردسرهای لطیف تمام شدنی نیست! شخصیت لطیف شکل گرفته و مردم هم دیگر او را کاملا می شناسند. بهتر است بگویم مردم لطیف را این طور دوست دارند؛ مرد جوانی که با ماجراهای ناخواسته ای روبه رو می شود. به همین دلیل من تغییری در رفتارهای لطیف ندادم، اما معتقدم قصه و روایت در آثاری که فصل دوم آنها ساخته می شود، نقش بسزایی دارد و مهم است. بنابراین لطیف مثل دردسرهای عظیم 1 است و من به سهم خودم که این نقش را بازی می کنم، سعی خواهم کرد جذابیت او را بیشتر کنم و آنچه بیش از همه به من در این زمینه کمک می کند، قصه است.

خودم احساس می کنم قصه سری دوم دردسرهای عظیم در مقایسه با فصل اول خیلی بهتر و پخته تر شده است. شخصیت ها بیشتر با قصه عجین شده اند و روایت و ریتم قصه هماهنگی مناسبی دارد. خوشبختانه بازتاب خوبی هم از مردم گرفتیم و مردم مرتب لطف شان را نسبت به ما نشان می دهند.

من چنین حرفی نزدم، بلکه از بازتاب هایی گفتم که از مردم دریافت می کنیم. وقتی سریالی از تلویزیون پخش می شود برخی با آن همراه می شوند و از آن خوششان می آید و شاید برخی هم با آن ارتباط برقرار نکنند. ما نمی توانیم یک اثر بسازیم که صددرصد مردم آن را دوست داشته باشند و از دیدن همه صحنه هایش لذت ببرند.

اما همه گروه سعی می کنند در روایت و اجرای فیلمنامه دردسرهای عظیم 2 صحنه ها را به گونه ای اجرا کنند که مردم آنها را دوست داشته باشند. خوشبختانه یک گروه حرفه ای این سریال را تولید می کنند. سکاندار کار برزو نیک نژاد است که کارگردان کار است و فیلمنامه نویسان سریال دردسرهای عظیم درام نویسان خوبی هستند و به نظرم قصه در این فصل خیلی خوب شده است.

ما یک درام خوب را با روایتی طنز و شیرین برای مخاطب تعریف می کنیم. این سریال مثل فصل قبلی اش به زندگی مردم نزدیک است و اتفاقات این مجموعه دور از واقعیت زندگی مردم نیست.

 

بله، کاملا با هوشمندی این کار را انجام دادیم. تنوع بصری و شنیداری همیشه خوب است و مخاطب هم به این تنوع نیاز دارد و از آن استقبال می کند. به همین دلیل برخی تکیه کلام های فصل قبل کمتر گفته می شود و به نظرم برای بهتر شدن کار باید این اتفاق می افتاد.

هنر، مثل بچه ای است که از او مراقبت می کنید تا بزرگ شود. این روش کار من هم به نوعی مراقبت کردن از حرفه و کارم است. بازیگر باید یاد بگیرد برای هنر خودش مشتری داشته باشد و آنها را حفظ کند و راضی نگه شان دارد و نه تنها تعداد آنها را بیشتر کند، بلکه مراقب باشد کمتر نشوند. من هم تلاش می کنم مردم از کارم راضی باشند.

 

تکیه کلام چیزی نیست که فکر کردنی باشد. بدترین اتفاق این است که شما به تکیه کلام فکر کنید. نمی دانم چرا مد شده و هر کسی به زور می خواهد این کار را انجام بدهد، اما من سعی می کنم ببینم در موقعیت چه پیش می آید و بعد بر اساس آن تصمیم می گیرم و چیزی به ذهنم می رسد و آن را می گویم.

 

بله! هیچ وقت از قبل فکر نمی کنم فردا چگونه مقابل دوربین بازی کنم، حتی نیم ساعت قبل از ایفای نقش هم به این ماجرا فکر نمی کنم، چون معتقدم در لحظه اتفاقات خوبی می افتد که صادقانه تر خواهد بود. هر بازیگری سبک خودش را در کار دارد و من هم علاقه مندم سبک و سیاق خودم را در کار داشته باشم که مخصوص جواد عزتی است، ولی از این که نقش هایم شبیه هم شود، گریزان هستم. به همین دلیل سعی می کنم نقش هایم را متنوع اجرا کنم.

 

نه، این مساله بستگی به پارتنر (بازیگر نقش مقابل) دارد. وقتی دو بازیگر شناخت خوبی از هم داشته باشند دیگر نیازی ندارند از قبل حرف بزنند، چون کارشان را بلدند و می دانند چه کار می خواهند انجام بدهند. درباره من و بهار هم این اتفاق افتاده است.

 

 

 

بله، بارها این مساله اتفاق افتاده است. به عنوان مثال سر صحنه آمده و بعد متوجه شده ام بازیگر مقابلم دنیای دیگری دارد. در این مواقع باید بازیگر این آمادگی را داشته باشد که بازی اش را تغییر دهد و جور دیگری بازی کند تا جنس کار یکدست شود.

 

خوشبختانه سلیقه من و آقای برزو نیک نژاد در کمدی، شخصیت پردازی و حتی اندازه کمدی یکی است. من مرتب با او درباره حتی جزئیات نقشم صحبت می کنم و همیشه هم به نتایج خوب و دوست داشتنی می رسیم. خیلی مهم است کارگردان غیر از مسائل فنی یعنی دکوپاژ، میزانسن و... روابط بین شخصیت ها را بخوبی درک کند. بداند معنای سکوت بازیگر چیست و بازیگر از سکوتش چه چیزی می خواهد یا این که چه چیزی به نفع اش است و کجا باید حرفش را بفهمد. فهمیدن این لحظات خیلی اهمیت دارد، چون بازیگری اصولا فهمیدن لحظه است. آقای نیک نژاد این را خوب متوجه می شود.

ضمن این که نه تنها نگاه کمدی من و او یکی است، بلکه به نظرم او قصه پرداز خوبی است و با توجه به شناختی که از موقعیت کمدی دارد، می داند در این لحظات قصه اش را چگونه تعریف کند تا مورد توجه مردم قرار بگیرد.او از آن دست کارگردانان نیست که همه امیدش به بازیگر خلاصه شود، بلکه خودش هم ایده های بسیار خوب و جذاب به بازیگر می دهد تا با اضافه کردن آن، نقش رنگ و بوی تازه ای به خود بگیرد و بهتر پرورش یابد.

 

 نگاه شما به کمدی چگونه است؟ کمدی موقعیت را ترجیح می دهید یا کلامی؟

به نظرم این نگاه توصیفی نیست. هر کاری جنس کمدی اش را مشخص می کند و نمی توان به اجبار کمدی موقعیت یا کلامی به کاری تزریق کرد. یا این طور گفت که کمدی فلان بازیگر یا کارگردان بهتر و ضعیف تر از دیگری است. هر کس روش خودش را دارد و به نظرم نگاه برزو نیک نژاد به کمدی شیرین است و همین به جذابیت کارهایش اضافه کرده است. من هم با توجه به شناختی که از جنس کارش دارم، از کار با او لذت می برم.

 

 پس با این نگاه سریال دردسرهای عظیم 2 را کمدی می دانید؟

کمدی صرف نیست! بلکه لحظات کمدی در روایت قصه آدم ها بخوبی عجین شده تا مخاطب از تماشای این کار لذت ببرد و شاهد یک کار شیرین باشد.

 

 

 لطیف در موقعیت های مختلف دیده می شود. برای بهتر شدن نقش چه کردید؟

برای خوب اجرا شدن نقش لطیف همه سعی ام را کردم. به نظرم بازیگری که چیزی با خودش به کار نیاورد، بازیگر نیست و فقط مجری نقش خواهد بود. البته بازیگر بدون نقشه راه که کارگردان به او می دهد، نمی تواند کاری کند. این دو مکمل هم هستند.

مطمئن باشید خیلی چیزها را من از کارگردان ایده گرفته ام و خیلی چیزها را هم او در بازی من دیده و به کار اضافه کرده است. فکر می کنم همفکری و همدلی میان افراد گروه حرف اول را می زند و این تعامل میان کارگردان و بازیگران خیلی زیاد است.

 

صددرصد تمرکزم را کمتر می کند، اما این مساله در ساخت آثار نمایشی این روزها رایج شده و نمی توان کاری هم کرد. البته من در مقامی نیستم که در این باره حرف بزنم. مسلما اثری که دقیقه 90 ساخته شود و نگرانی برای رساندن بموقع پخش دارد، ضررش بیش از همه به سمت ما برمی گردد، چون خلاقیت کمتر و خستگی بیشتر حاکم می شود.

در این مواقع به جای تمرکز کردن روی نقش باید به زمان فکر کنیم تا کار بموقع به پخش برسد. این ایراد بزرگی است که به نظرم بهتر است اصلاح شود.

 

 پس چطور حاضر می شوید در اثری بازی کنید که این شرایط را دارد؟

معمولا سعی می کنم چنین کارهایی را نپذیرم، ولی بازی در سریال دردسرهای عظیم 2 انجام وظیفه بود. گرچه با فشردگی زمان برای ساخت این سریال روبه رو هستیم، اما همه تلاش مان را می کنیم تا کار خوبی به مخاطب ارائه کنیم.

 

منظورم از خلاقیت این نبود که من برای نقش لطیف کم گذاشتم، بلکه منظورم کلیت کار بود که وقتی گروه زمان بیشتری در اختیار داشته باشد، مسلما خلاقیت شان بیشتر خواهد شد. ما می توانیم یک صحنه را ظرف سه دقیقه ضبط کنیم و هم در10 دقیقه بگیریم. طبیعی است زمان مناسب داشته باشیم با تمرکز بیشتر کار می کنیم.