خبرهای جدید از علیرضا حقیقی بعد از مصدومیت + تصاویر

علیرضا حقیقی :نگران نباشید زنده ام

علیرضا حقیقی دروازه بان تیم ملی ایران در جام جهانی 2014 که همراه با شاگردان فوق العاده کی روش مقابل تیم فوتبال آرژانتین خوش درخشید این روزها کجاست و چه می کند؟

علیرضا حقیقی که هفت سال قبل تهران را به مقصد روسیه ترک کرد تا رویای دروازه بانی اش را در سرزمینی که برترین گلرها را در خود جای داده دنبال کند، توانست در نهایت به سطحی دست یابد که انتخاب اول کارلوس کی روش در جام جهانی برزیل و جام ملت های استرالیا لقب گیرد. او اما اکنون مدت‎هاست با بدشانسی دست و پنجه نرم می کند تا از بازگشت به دروازه ناکام بماند. با این حال همچنان با روحیه بالا از آینده ای درخشانی که برای خود ترسیم کرده صحبت می کند و امیدوار است بتواند با پایان مصدومیت بار دیگر با انتخابی مناسب جام جهانی را در دسترس خود ببیند. گفتگوی علیرضا حقیقی بعد از مدت ها سکوت در خصوص آخرین وضعیتش را در ادامه خواهید خواند.

مصاحبه خواندنی با علیرضا حقیقی در دوران مصدومیت

مدت هاست خبری از شما نیست. در این مدت حتی شایعاتی از خداحافظی تان از فوتبال نیز منتشر شد!
خدا را شکر زنده هستم و نگران من نباشید. در مورد خداحافظی چه باید بگویم؟ (می خندد) این عجیب ترین شایعه ای بود که درست کردند و یک جوک بزرگ است. هنوز جوان هستم و به دنبال بازی و نمی دانم این مسائل را از کجا می آورند و چطور می سازند. هیچ قصدی در این باره ندارم و اصلا درباره اش حرفی نزنم بهتر است.

 
بعد از اینکه ماریتیمو را ترک کردید شرایط برای شما آنچنان که انتظار می رفت پیش نرفت. در این خصوص صحبت کن و اینکه در این مدت چرا از دنیای فوتبال فاصله گرفتی؟
من فاصله ای نگرفتم و با توجه به پیشنهاداتم دنبال بهترین گزینه بودم. به دلیل مشکلاتی که در ماریتیمو رییس باشگاه با دروغ هایش به وجود آورد و همچنین مربی جدید این تیم تصمیم گرفتم جدا شوم. آنها نه مطالباتم را دادند و در مورد اینکه قرار بود دروازه بان اول هم باشم زیر قول شان زدند. من هم طبق بندی که در قراردادم وجود داشت تصمیم به جدایی گرفتم. متاسفانه در آن مقطع با توجه به بسته شدن پنجره نقل و انتقالات نتوانستم تیم مناسبی را پیدا کنم، هرچند همان زمان دو تیم پرتغالی به من پیشنهاد دادند اما واقعا دیگر نمی خواستم در پرتغال به کارم ادامه دهم. 

عکس علیرضا حقیقی دروازه بان تیم ملی فوتبال ایران

بعد از آن هم البته خبری از تو نشد و این در حالی است که پست دروازه بانی با توجه به حساسیتی که دارد نیازمند این است که بازیکن همیشه در تمرین و بازی باشد.
چند پیشنهاد داشتم اما بیشتر آنها در آن مقطع به عنوان دروازه بان دوم بودند و این از انتظارم دور بود و همانطور که گفتید به دنبال این بودم که جایی بروم تا بازی کنم و نیمکت نشینی به درد من نمی خورد. تجربه خوبی در این زمینه در روبین کازان نداشتم و بر همین اساس به دنبال حضور در تیمی بودم که بتوانم بازی کنم. ساندرلند اولین پیشنهادم بعد از جدایی از ماریتیمو بود که بخاطر اینکه دنبال گلر دوم بودند قبول نکردم. بوآویشتا هم پیشنهاد داد که به دلیل اینکه دیگر دوست نداشتم در فوتبال پرتغال باشم آن را نپذیرفتم.

با آغاز نقل و انتقالات زمستانی در ژانویه انتظار می رفت بتوانی تیم جدید خودت را انتخاب کنی. هر چند گفته شد با تیم پرت ویل انگلیس به توافق رسیدی اما در نهایت اینطور نشد. ماجرا چه بود؟
یک هفته قبل از ژانویه و در هفته پایانی دسامبر دو تیم انگلیسی که یکی در چمپیونشیپ و دیگری در لیگ یک به من پیشنهاد دادند. ویگان اتلتیک پیشنهاد جدی داشت در تمرینات این تیم حضور یافتم. دروازه بان دوم ویگان که از لیورپول به صورت قرضی در این تیم حضور داشت مصدوم شد، که در آن زمان به من پیشنهاد عقد قرارداد دادند اما در نهایت به دلیل مشکلات مالیاتی نتوانستند قرارداد ببندند. بعد از ویگان در تمرینات باری حضور یافتم تا از شرایط مسابقه و بدنی دور نباشم که بعد در خصوص تیم پرت ویل هم بدشانسی بزرگی داشتم. من قراردادم را با این تیم به امضا رساندم اما برای کارهای نهایی آن اعلام شد که این باشگاه به دلیل مشکلات مالیاتی و البته عدم دریافت مجوز جذب بازیکن غیراروپایی نمی‎تواند بازیکنی جذب کند. فرصتی هم برای دریافت مجوز وجود نداشت و حداقل زمان آن 3 هفته می شد که در نهایت منجر به عدم عقد قرارداد شد. باشگاه پرت ویل قدمتی 160 ساله دارد و تاکنون اینطور که گفته بودند هیچ بازیکن غیراروپایی جذب نکرده بودند و در لحظه آخر متوجه شدند که قادر به عقد قرارداد نیستند تا بدشانسی ام در انگلیس اینگونه تکمیل شود. البته پیش از این از تیم ساندرلند هم پیشنهاد داشتم که آنها هم به دلیل درخواست عقد قرارداد به عنوان دروازه بان دوم منتفی شد. 

 و اکنون همین مساله باعث شده تا نتوانی در نیم فصل دوم هم به بازی بپردازی؟

نه مساله بدشانسی من تمام نشده است؛ من چند روز قبل در تمرینات یکی از تیم های سوپرلیگ یونان نیز حاضر شدم. همه چیز خوب پیش می رفت و در آستانه عقد قرارداد در یک دیدار تدارکاتی برای آنها به میدان رفتم و در اوج بدشانسی دچار مصدومیت شدم. این در حالی بود که قرار بود سه روز بعد از آن و عقد قرارداد در لیگ برای آنها به میدان بروم. دقیقه 20 برای زدن توپ، پایم به زمین گرفت و این اتفاق باعث پارگی رانم شد. مشکل جدی نیست و الان در مونیخ حضور دارم و به امید خدا یک هفته تا 10 روز دیگر مشکلم برطرف خواهد شد اما این قرارداد با این شرایط برای امسال کنسل شده و باید ببینیم در آینده چه می شود.

 این به معنای دوری ات از فوتبال در فصلی که از آن باقی مانده خواهد بود؟
همانطور که گفتم مصدومیتم نهایت تا 10 روز آینده بهبود خواهد یافت. همین الان هم دو پیشنهاد از لیگ سوئد و نروژ در دست دارم اما نمی خواهم در این لیگ حضور داشته باشم. لیگ این دو کشور دیرتر شروع می شود و از ماه آوریل استارت می خورد و دوست ندارم این زمان را از دست بدهم. من پیشنهادات مناسبی در این مدت از لیگ سوئد، نروژ، بوندسلیگای یک و دو و لیگ انگلیس و اسپانیا داشتم که هر کدام به دلایلی که گفتم انجام نشد اما هنوز چیزی از دست نرفته است.

 
از این نمی ترسی که دوری از بازی ها و تیم باعث شود تا جایگاهت را در تیم ملی از دست بدهی؟
چیزی که است این است که بدشانسی از بعد از جام جهانی به سراغم آمده است. اتفاقاتی که در روبین کازان برایم به وجود آمد و بعد از آن پنافیل باعث شد شانس های بزرگی را از دست بدهم. وستهام در انگلستان و سلتاویگو در اسپانیا خواهان حضورم در آنها بعد از جام جهانی بودند که روبین کازان نگذاشت. مصدومیت در جام ملت ها، مشکل در ماریتیمو، قراردادم با تیم پورت ویل انگلیس هم قرار بود 4 ماهه باشد که این مشکل به وجود آمد و در نهایت هم در تیم یونانی با مصدومیت مواجه شدم و 3 روز قبل از بازی نتوانستم قراردادم را امضا کنم. با این حال مصدومیت هم جزیی از زندگی ورزشی است و بدشانسی هم همینطور. اکنون مربی اختصاصی در برلین کار می کنم و معالجاتم را هم در مونیخ دنبال می کنم. برای من برگشتن به ایران کاری نداشت اما من خودم را پسر پرسپولیس می دانستم و نمی توانستم در تیم دیگری بازی کنم. بازگشت به فوتبال ایران در این شرایط سنی برایم نوعی عقب گرد محسوب می شد و من نمی خواستم آن را تجربه کنم. 

پیشنهادات ایرانی ات از کدام تیم ها بود؟ استقلال هم در بین گزینه هایت بود؟
نه استقلال نبود اما سپاهان، تراکتورسازی و نفت تهران پیشنهاد داده بودند و همانطور که گفتم اولا به خاطر پرسپولیس و ثانیا به خاطر اینکه علاقمند به ادامه حضور در اروپا هستم از آنها گذشتم. من هفت سال است در اروپا حضور دارم و با سختی هایش ساخته ام و سوختم. این چالش ها جزیی از زندگی است و در هیچ باشگاه ایرانی جز پرسپولیس نمی توانم خودم را تصور کنم و بازی کنم. همانطور که گفتم این بدشانسی بزرگی برای من بود و البته برای اشکان هم در این مدت بدشانسی به وجود آمده است و او هم نتوانسته بازی کند. بدشانسی پشت بدشانسی و او هم با یک دنیا آرزو و امید به وولسفبورگ بازگشت اما اکنون مصدوم شده و البته مشکلاتی از سوی العربی برای صدور ITC برایش به وجود آوردند. اشکان مثل برادرم است و برای او هم بهترین آرزوها را دارم و امیدوارم مشکلش برطرف شود. من هم می توانستم در این هفت سال در پرسپولیس حضور داشته باشم و در کنار خانواده و مردم و دوستانم باشم اما اهداف بزرگی دارم و هیچ وقت یک قدم هم از اهدافم عقب نشینی نمی کنم.

 
نگران جام جهانی و تیم ملی نیستی؟ با کی روش در این مدت ارتباط داشتی و او از شرایطت آگاه است؟
اتفاقی نیفتاده است و یک سال و اندی به جام جهانی مانده است و نباید نگرانی وجود داشته باشد. تلاش می کنم در پایان این مصدومیت انتخاب مناسبی داشته باشم و بتوانم تصمیم درستی داشته باشم. در این مدت چندین بار با آقای کی روش در تماس بودم و همه چیز خوب پیش می رود و جای نگرانی وجود ندارد. اما همانطور که گفتم این مصدومیت آخری آب سردی بود رویم تا همه چیز در شرایط فعلی منتفی و کنسل شود اما زندگی ادامه دارد و این اتفاقات هم جزیی از زندگی است.

 
و صحبت های پایانی؟

 من همه اتفاقات زندگی ام را به فال نیک می گیرم و امیدوارم با بهبود مصدومیتم هر چه زودتر برگردم. سال مهمی در پیش رو داریم و باید برای جام جهانی آماده شویم و امیدوارم بتوانم اینبار از بدشانسی ها عبور کنم. زمانی که خبر عقد قراردادم با پورت ویل را نوشتید خیلی از دوستانم تماس گرفتند و تبریک گفتند و... اما بعد از استعلامی که مسوولان این باشگاه از اتحادیه انگلیس گرفتند اعلام کردند نمی توانیم قرارداد ببندیم و مجوز نداریم و بعد از آن هم مصدومیت در یونان. با این حال روحیه خوبی دارم و بنویسید جای نگرانی وجود ندارد و زنده هستم و به زودی با برطرف شدن مصدومیتم زیر نظر پزشکان مونیخی برمی گردم.