وقتی استفاده از آنتی بیوتیک ها اشتباه است و مضر
هر ساله پزشکان میلیون ها آنتی بیوتیک تجویز می کنند؛ اما بالای 43 درصد از آنتی بیوتیک های تجویز شده غیر ضروری هستند ، مگر این که عفونت بر اثر باکتری ایجاد شده باشد که معمولا هم این گونه نیست. آنتی بیوتیک ها عوارض جانبی جدی دارند که در مطلب " می دانید آنتی بیوتیک ها با مغز انسان چه می کنند؟ " کامل توضیح داده شد و دانستید که این داروها می توانند عامل ایجاد واکنش های آلرژیک و مشکلات شدید مثل اسهال باشند. گاهی اوقات هم تا حدی خطرناک می شوند که ممکن است عامل مرگ باشند.
هر چه قدر که باکتری بیشتری در معرض آنتی بیوتیک ها قرار بگیرد ، احتمال این که بدن به دارو پاسخ بدهد، کم تر است. هر چقدر که آنتی بیوتیک بیشتری استفاده شود ، خطر مقاومت عفونت در برابر آنتی بیوتیک بیشتر می شود اما به هرحال پزشکان با دانستن این موضوع باز هم آنتی بیوتیک تجویز می کنند زیرا بیمار از آن ها این انتظار را دارد. در این بخش از بهداشت و سلامت پلاس وی وضعیت هایی را به شما معرفی می کنیم که مصرف آنتی بیوتیک برای آن ها خیلی هم توصیه نمی شود.
در این 6 مورد آنتی بیوتیک نخورید بهتره
1. عفونت های تنفسی
سرماخوردگی ، آنفولانزا و اکثر عفونت های تنفسی به دلیل ویروس ها اتفاق افتادند که عموماً با آنتی بیوتیک بهبود پیدا نمی کنند . برونشیت معمولاً از طریق یک ویروس در هوا ایجاد می شود ، مثل دود سیگار که باز هم آنتی بیوتیک تاثیری برای بهبود آن ندارد. اکثر گلودرد ها ویروسی هستند. برای عفونت های ویروسی از مصرف آنتی بیوتیک صرف نظر کنید و سعی کنید با مصرف مایعات ، غرغره کردن آب نمک ، استامینوفن و ایبوپروفن وضعیت خود را بهبود ببخشید.
از هر 10 مورد گلو درد ، یک نفر به عفونت باکتری های استرپ مبتلا شده که می توان آن را با آنتی بیوتیک درمان کرد. بنابراین اگر علائم باکتریایی از جمله گلو درد ناگهانی همراه با تب و بدون سرفه ایجاد شد و همزمان ورم غدد لنفاوی در جلوی گلو و لوزه و نقاط قرمز رنگ ریز در سقف دهان را مشاهه کردید ، احتمالاً نوعی عفونت باکتریایی است که در این شرایط پزشک می تواند با یک تست سریع آن را تشخیص دهد.
2. عفونت های سینوسی
سینوزیت عامل ایجاد آبریزش و گرفتگی بینی و درد صورت است و همیشه در اثر ویروس ایجاد می شود . اگر باکتری عامل ایجاد آن باشد ، این عفونت ها معمولاً در عرض یک هفته خود به خود خوب می شوند. برای بهبود مخاط باید سعی کنید نوشیدنی گرم بنوشید ، دوش آب گرم بگیرید و در هوای مرطوب قرار بگیرید و سعی کنید هنگام خواب سرتان را کمی بالاتر قرار دهید.
تنها در صورتی آنتی بیوتیک مصرف کنید که بیماری شما 10 روز طول کشیده است . یا اگر بهتر نشدید و دوباره بدتر شدید یا اگر تب بسیار بالایی دارید و مخاط شما غلیظ و دارای رنگ است و بیماری شما سه روز یا بیشتر به صورت متوالی طول کشیده ، اجازه دارید که آنتی بیوتیک مصرف کنید.
3. عفونت گوش
اکثر عفونت های گوش ، 2 الی 3 روز بعد خود به خود خوب می شوند ؛ مخصوصاً در مورد کودکان دو سال به بالا . بهتر است از مسکن های بدون نسخه برای آن ها استفاده کنید و تا جایی که می توانید آنتیبیوتیک ندهید . اگر بعد از دو یا سه روز علائم بهتر نشدند و یا حتی بدتر هم شدند ، به پزشک مراجعه کنید.
4. چشم صورتی یا التهاب ملتحمه
التهاب ملتحمه معمولاً در اثر ویروس یا آلرژی ایجاد می شود . بنابراین آنتی بیوتیک کمک کننده نیست . التهاب ملتحمه باکتریایی معمولا در عرض 10 روز خود به خود خوب می شود و علائم آن را می توانید با یک کمپرس مرطوب ، خنک و تمیز بهبود ببخشید. چشم صورتی اگر بر اثر آلرژی ایجاد شده باشد، معمولاً با قطره های آنتی هیستامینی چشم بهبود پیدا می کند. در صورتی آنتی بیوتیک مصرف کنید که علت آن باکتریایی باشد، سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید و وضعیت بعد از یک هفته بهبود پیدا نکرده باشد. همچنین در صورتی که همه این شرایط در کنار ورم و درد چشم و ترشحات غلیظ وجود داشت ، اجازه استفاده از آنتی بیوتیک را دارید.
5. عفونت ادراری در افراد سن بالا
آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های ادراری هم کاربردی هستند اما گاهی اوقات افراد سال خورده بعد از یک آزمایش ادرار که در آن باکتری نشان داده شده است ، در معرض درمان آنتی بیوتیک قرار می گیرند ، حتی اگر هیچ علائمی هم نداشته باشند. اصلا چیز عجیبی نیست که افراد در سنین بالا در مثانه خود باکتری داشته باشند اما لزوماً این باکتری عامل ایجاد عفونت نیست. پس زمانی آنتی بیوتیک مصرف کنید که علائم عفونت ادراری مثل درد ، سوزش هنگام ادرار ، نیاز سریع و مکرر به دستشویی را در خودتان مشاهده کنید.
6. اگزما
پزشکان اگزما را که عامل ایجاد خشکی ، خارش و قرمزی پوست دست است با آنتی بیوتیک کنترل می کنند اما آنتی بیوتیک ها قرمزی و خارش ناشی از اگزما را بهبود نمی بخشند. برای بهبود اگزما؛ دست تان را به طور مرتب مرطوب کنید و از عوامل تحریک کننده ای که برای هر شخص متفاوت است ، دوری کنید.
حتماً از کرم های موضعی و پماد های تجویزی پزشک برای برطرف کردن خارش و ورم استفاده کنید. تنها در زمانی که علائم عفونت باکتریایی مثل جوش های سفت و پر از ترشح ، پوست داغ و قرمز و تب را داشتید ، از آنتی بیوتیک استفاده کنید .
