در دیدار رابعه اسکویی و ضرغامی چه گذشت؟ + عکس

رابعه اسکویی پشیمان از سفر به ترکیه و همکاری کوتاه با شبکه GEM به ایران برمی گردد و پست زیبایی در کنار حرم مطهر فاطمه معصومه سلام الله علی ها می گذارد و حرف های خوبی می زند.

درد دل هایش شنیدنی است.

او دچار سوء تفاهم شده بود و با چند نقل قول غیر موثق تصور می کرده که فعالیتش در ایران ممنوع شده است.

پیشنهاد یک واسطه برای همکاری با شبکه GEM را می پذیرد و با انگیزه کسب درآمد و نجات از بیکاری به آنجا می رود.

اما آنچه که در واقعیت می بیند با آنچه که می پنداشته در تعارض واقع می شود؛ لذا بعد از چند ماه با آنان قطع همکاری می کند.

دچار بیماری و مشکلات فراوان می شود. از بازگشت به ایران نگران است و مشاوره های نادرست اطرافیانش را مبنی بر دستگیری و زندانی شدن در هنگام مراجعت را باور می کند.

بالاخره دل به دریا می زند و به ایران می آید. هیچ اتفاقی هم نمی افتد.

در حضور خودش با مسئولان حراست سازمان و مدیر وقت شبکه صحبت می کنم. آنان کاملاً از ممنوعیت گذشته او اظهار بی اطلاعی می کنند.

او بازیگر خوبی است بخصوص در حوزه کودک و طنز.

فکر کنم مسئولان فرهنگی و اطلاعاتی کشور با اغماض از گذشته زمینه فعالیت مجدد در ایران را برای او فراهم خواهند کرد.

این کار را پیگیری می کنم.

ایران متعلق به همه ایرانیان است و فرصت جبران و بازگشت از مسیر نادرست همواره فراهم است. مهم آن است که همگی آن را باور کنیم.

رابعه اسکویی کی از ایران رفت

خبر پیوستن رابعه اسکویی بازیگر طناز کشورمان به شبکه جم دی ماه سال 1394 منتشر شد و با انتشار تصاویری از حضور او در ترکیه این خبر قوت بخشید و رنگ حقیقت گرفت. در روزهایی که تب پیوستن به شبکه جم داغ بود چکامه جمن ماه ، صدف طاهریان و مانی کسرائیان از بازیگران کشورمان بودند که از ایران مهاجرت کرده و به شبکه جم پیوستند.

رابعه اسکویی بعد از پشیمانی از رفتن و پیوستن به شبکه ای که چیزی جز حاشیه برایش نداشت به ایران بازگشت و تلاش میکند در کشور خودش دوباره وارد دنیای هنر شود.

رابعه اسکویی پس از بازگشت به ایران

رابعه اسکویی 4 بهمن 1396 با انتشار این عکس در اینستاگرامش نوشت :من بر گشتم... ایرانم... اومدم... اینجام، همینجا... یه وقتایی یه چیزایی هست که گفتنش محاله، نه که نخوای بگی، نه.. می خوای... حتی واژه هم براش داری... ولی نمی شه، به زبون میاد، ولی به گوش هیچ کس نمیاد... دلتنگی، خونه، دوست، فامیل، رفیق، صدا، هوا، خاک... خاک... خاک... وطن...!
من اینجام، تهرانم... برگشتم به عشق این خاک، به عشق مردم... رفتم به خیال هوای تازه و روزای بهتر، رفتم که نباشم... که زندگی کنم... دیدم، اما نمی شه... هرجا میرم باز اینجام، دلم، جونم، نفس.. نفس... نفسم اینجا بود... بی تاب بر گشتن، بی قراره بودن. بودن با مردمم... دلم زیارت خواست، چشمی سبک کنم به چار قطره اشک پای ضریح، عطر گلاب ، وقت اذان، حضرت عشق... من اینجام... برگشتم... ایرانم...

همینجا.. تهران... هوامو دارن، پام رو زمینه، دوستم دارن این مردمی که عشق و روح و نفس و دلیل برگشتنم به خونه ن.... یقین کردم و برگشتم... اینجام... پام رو زمینه، خونه م. همینجاست، هوامو دارن... خدایا به خاطر راهی که پیش پام گذاشتی تا برگردم، آدمایی که منو درک کنن، کمک کنن اینجا باشم ازت سپاسگزارم... الهی قربونت برم... خداوند بخشنده ی مهربان... شیشه را در بغل سنگ سپردم به خودت... دستم به دعا و چشمم پره اشک... خدایا دوستت دارم... سلام ایران من. سلام مردم من... سلام زندگی... سلام. سلام... سلام..