همه چیز درباره علل انگشت ماشهای یا تریگر فینگر و درمان آن
انگشت ماشهای یا تریگر فینگر بیماری است که در آن یکی از انگشتان بیمار موقع خم کردن دچار گرفتگی یا قفل شدن می شود. انگشت شما ممکن است با ضربه محکم و ناگهانی خم یا صاف شود، مانند ماشهای که کشیده و آزاد می شود. انگشت ماشهای همچنین تحت عنوان التهاب دردناک پوشش تاندون یا تنوسینوویت نیز شناخته می شود.
اگر وضعیت این بیماری جدی باشد،انگشت او در حالت خمیده قفل می شود. افرادی که به واسطه حرفه یا سرگرمی شان مجبورند از دستان خود استفاده مکرر کنند یا در طولانی مدت شیای را بگیرند، در معرض خطر ابتلای بیشتری به انگشت ماشهای هستند. این عارضه همچنین در خانمها و افراد دیابتی شایع تر است، درمان انگشت ماشهای بسته به شدت آن متفاوت است.
علائم انگشت ماشهای یا تریگر فینگر
علائم و نشانههای انگشت ماشهای ممکن است از خفیف به شدید تغییر کند و شامل مواردی که در این بخش از بهداشت و سلامت پلاس وی می خوانید شود:
- سفتی انگشتان به خصوص صبح ها
- صدا دادن انگشت هنگام حرکت دادن آن
- ایجاد برجستگیهای کوچک یا بزرگ و کاملا مشهود در انتهای انگشت آسیب دیده و نزدیک به کف دست
- قفل شدن انگشت در حالت خم شده که ناگهان صاف می شود
- عدم توانایی برای حرکت انگشت خم شده
انگشت ماشهای می تواند بر هر یک از انگشتان دست از جمله انگشت شست تاثیر بگذارد و همچنین ممکن است همزمان بیش از یک انگشت تحت تاثیر آن قرار بگیرد. این بیماری بیشتر صبحها بروز پیدا می کند.
چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورتی که مفصل انگشتان تان گرم و ملتهب شود باید به دنبال مراقبتهای پزشکی فوری باشید زیرا این علائم ممکن است نشان دهنده عفونت باشند. در صورت سفتی، گرفتگی، بی حسی یا درد در مفصل انگشت یا در صورت عدم توانایی برای خم یا صاف کردن انگشت خود باید به پزشک مراجعه کنید.
علل انگشت ماشهای یا تریگر فینگر
تاندون ها، بندهای رشتهای هستند که عضله را به استخوان متصل می کنند. هر تاندون توسط یک غلاف محافظ احاطه شده است. انگشت ماشهای هنگامی رخ می دهد که غلاف تاندون انگشت آسیب دیده تحریک و ملتهب شود و این امر باعث تداخل در حرکت طبیعی انگشتان و لغزش تاندون از طریق غلاف می شود. تحریک طولانی مدت غلاف تاندون می تواند باعث ایجاد زخم، ضخیم شدن و برجستگی هایی در تاندون شود که حرکت آن را مختل می کند.
عوامل خطر و افزایش دهنده ریسک ابتلا به انگشت ماشهای
در پاسخ به سؤال برخی از شما کاربران پلاس ویی در این مورد باید بگوییم عواملی که شما را در معرض خطر ابتلا به انگشت ماشهای قرار می دهد عبارتند از:
گرفتن اشیا به طور مکرر و طولانی مدت:
افرادی که مشاغل و سرگرمی هایی شامل استفاده مکرر و گرفتنهای طولانی مدت اشیا دارند.
برخی از مشکلات سلامتی:
افرادی که مبتلا به دیابت یا آرتریت روماتوئید هستند.
جنسیت:
زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انگشت ماشهای هستند.
جراحی سندروم تونل کارپال:
انگشت ماشهای می تواند یکی از عوارض جانبی جراحی سندروم تونل کارپال به ویژه در شش ماه اول باشد.
تشخیص انگشت ماشهای
تشخیص انگشت ماشهای به آزمایش دقیقی نیاز ندارد. پزشک یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی، تشخیص را براساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی انجام می دهد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک از شما می خواهد دست خود را باز و بسته کنید و او از این طریق می تواند نقاط دردناک، صاف بودن حرکت انگشتان و شواهد قفل شدگی را بررسی کند.
پزشک در صورت لزوم کف دست شما را لمس می کند تا متوجه شود تودهای وجود دارد یا خیر. اگر این توده با انگشت ماشهای همراه باشد، با حرکت انگشت، توده نیز حرکت می کند زیرا ناحیهای متورم در بخشی از تاندون است.
درمان دارویی انگشت ماشهای
درمان انگشت ماشهای بسته به شدت و مدت زمان آن متفاوت است و داروهایی برای کنترل و رفع این عارضه توسط متخصص تجویز می شود که شامل داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن است که ممکن است درد را تسکین دهد، اما بعید است تورم منقبض کننده، غلاف تاندون را از بین ببرد.
درمانهای خانگی انگشت ماشهای با طب سنتی
استراحت:
تا زمانی که علائم شما بهبود نیابد از فعالیت هایی که نیاز به گرفتن مکرر و استفاده طولانی مدت از انگشتان دست دارند خودداری کنید. به طور کلی اگر نمی توانید از این فعالیتها دوری کنید، استفاده از دستکشی نرم می تواند محافظ انگشتان تان باشد.
استفاده از کمپرس سرد:
برای بهبود شرایط انگشت ماشهای چند بار در روز از کمپرس سرد استفاده کنید. کمپرس سرد با ایجاد اثر بی حس کننده در پایانههای عصبی درد و تورم را کاهش می دهد، پس چند بار در روز چند قالب یخ کوچک را در یک حوله قرار دهید و حوله را 10 دقیقه روی انگشت خود گذاشته و سپس آن را 5 دقیقه از روی موضع بردارید و دو الی سه بار دیگر این کار را تکرار کنید. هیچگاه یخ را به صورت مستقیم روی پوست قرار ندهید.
گذاشتن انگشت در آب گرم:
برای درمان انگشت ماشهای و آرام سازی تاندونها و عضلات، غوطه ور کردن انگشت آسیب دیده در آب گرم مؤثر است زیرا گذاشتن انگشت در آب گرم سبب افزایش جریان خون و کاهش درد و حرکت آسان تر انگشت می شود.
برای این منظور مقداری آب گرم را در یک ظرف بریزید (آب نباید خیلی داغ باشد) و انگشتتان را به مدت 5 دقیقه در آن قرار دهید. این کار را چهار الی پنج بار در روز انجام دهید.
اسپلینت:
یک آتل یا اسپلینت به صاف نگه داشتن انگشت آسیب دیده شما تا 1 هفته کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که آتل بیش از اندازه تنگ نباشد، زیرا در این شرایط از گردش خون مناسب جلوگیری می کند و احساس سوزنسوزن شدن و بی حسی را در پی دارد.
ماساژ انگشت:
برای درمان انگشت ماشهای ماساژ منظم انگشت بسیار مؤثر است زیرا ماساژ ملایم به بهبود گردش خون، آرام سازی عضلات و کاهش ورم و سفتی کمک می کند.
تمرینات کششی:
پزشک همچنین ممکن است تمرینات ملایمی را برای کمک به حفظ تحرک در انگشت به شما پیشنهاد دهد.
- روزی 10 الی 15 بار انگشتان خود را باز کرده، سپس آنها را مشت کنید.
- یک توپ تنیس را 10 ثانیه در دست خود نگه دارید یا توپ را در کف دست خود فشار دهید و سپس رها کنید. این تمرین را 5 تا 10 بار در روز انجام دهید.
- دور شست و انگشتان دست خود یک نوار لاستیکی را ببندید و دست خود را باز و بسته کنید و چند بار در روز این تمرین را به مدت 5 تا 10 دقیقه انجام دهید.
استفاده از روغنهای گیاهی:
مقداری روغن زیتون، کنجد یا نارگیل را در مایکروویو گرم کنید و روغن گرم را روی انگشت ریخته و 5 دقیقه و 2 الی 3 بار در روز انگشتتان را ماساژ دهید. ماساژ با روغن همواره باید به آرامی صورت بگیرد، زیرا فشار زیاد می تواند شرایط انگشت ماشهای را وخیم تر سازد.
زنجبیل:
در مطلب خواص زنجبیل در بخشهای قبلی بهداشت و سلامت پلاس وی کامل توضیح دادیم که مصرف 2 تا 3 فنجان دمنوش زنجبیل برای مقابله با التهاب مؤثر است.
آلوئه ورا:
آلوئه ورا با ویژگی ضد التهابی به تسکین التهاب و سفتی و درد انگشت ماشهای کمک می کند. برای ترمیم تاندونهای آسیب دیده از آلوئه ورا که سرشار از ویتامینها و اسید آمینه می باشد، استفاده کنید. برای این منظور 2 الی 3 بار در روز ژل آلوئه ورا را روی انگشت تحت تاثیر قرار گرفته خود بمالید.
مواد غذایی سرشار از ویتامین ب6:
برای درمان انگشت ماشهای مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین ب6 مانند جگر، ماهی، سیر خام، دانه آفتابگردان و فندق مفید است.
طب سوزنی:
برای درمان انگشت ماشهای می توانید از طب سوزنی استفاده کنید، طب سوزنی به افزایش جریان خون در انگشت کمک کرده و موجب کاهش درد و ورم می شود. در طب سوزنی، سوزن هایی نازک را به انگشت و اطراف آن وارد می کنند. توجه کنید که طب سوزنی باید چند جلسه و توسط افراد متخصص انجام شود تا درد کاهش یافته و تحرک به انگشت بازگردانده شود.
آناناس:
در آناناس ترکیبی به نام بروملین وجود دارد که درمانی عالی برای کمک به بهبودی انگشت ماشهای است و خاصیت ضد التهابی دارد و به کاهش درد و التهاب کمک می کند. برای دریافت بروملین میوه آناناس مصرف کنید یا قرصهای 500 میلی گرمی بروملین را 1 یا 2 بار در روز برای چند هفته مصرف کنید.
روغن ماهی:
اسیدهای چرب امگا 3 برای درمان انگشت ماشهای مفید هستند زیرا اسیدهای چرب ضروری، به کاهش شدت بافتهای آسیب دیده انگشت ماشهای کمک می کنند. اسیدهای چرب امگا 3 در ماهی و برخی غذاهای دیگر موجود است.
زردچوبه:
برای درمان انگشت ماشهای از زردچوبه که حاوی ترکیبی به نام کورکومین است و یک عامل ضد التهابی است و درد و تورم را کاهش می دهد، استفاده نمایید.
برای تسریع بهبودی و بهبود جریان خون 1 قاشق چایخوری پودر زردچوبه را در نصف فنجان شیر بریزید و شیر را بجوشانید و پس از سرد شدن مقداری عسل خام اضافه کنید و 2 بار در روز این شیر زردچوبه را بنوشید، البته می توانید مکملهای کورکومین را مصرف کنید.
گندم:
گندم یک ایمن کننده طبیعی سیستم ایمنی بدن است و دارای ویژگیهای ضد التهابی، هموستاتیک، ترمیم زخمها و بافت همبند و نرمکننده پوست است که با بهبود گردش خون پوست انسان را سفید و درخشان می کند. برای استفاده از خواص گندم، چند عدد گندم تازه را خرد کنید و آب آن را بگیرید و آن را روی انگشت آسیب دیده خود بمالید.
استفاده از کرم حاوی کپسایسین:
برای کاهش درد و ورم از کرمهای حاوی آرنیکا یا کپسایسین که بدون نسخه پزشک قابل خریداری هستند، استفاده کنید.
روغن کندر:
برای درمان انگشت ماشهای از خاصیت ضد التهابی روغن کندر استفاده کنید. اسیدهای بوزولیک موجود در این روغن قادر به اصلاح سیستم ایمنی هستند. نقش اصلی سیستم ایمنی بدن تنظیم التهاب است که می تواند اثرات موضعی یا سیستمیک داشته باشد. با افزودن روغن کندر به غذاهای روزانه خود مانند سالاد و غیره از خواص آن بهره ببرید.
جراحی و روشهای درمان طب مدرن
اگر علائم شما شدید است یا درمانهای محافظه کارانه کمکی به شما نکرده است، پزشک ممکن است راهکارهای زیر را پیشنهاد دهد:
تزریق استروئید:
تزریق داروی استروئیدی در مجاورت یا داخل غلاف تاندون ممکن است التهاب را کاهش دهد و اجازه لغزش آزادانه تاندونها را بدهد. این متداول ترین روش درمانی است و معمولا در بیشتر افراد تحت درمان به مدت 1 سال یا بیشتر مؤثر است اما گاهی اوقات ممکن است نیاز به بیش از 1 بار تزریق باشد. برای افراد دیابتی، تزریق استروئید کمتر مؤثر است.
تزریق یا رهاسازی زیر پوست:
در این روش پزشک پس از بی حس کردن کف دست، سوزن محکمی را به بافت اطراف تاندون آسیب دیده شما وارد می کند. حرکت سوزن و انگشت او ممکن است باعث شود تا انقباضی که مانع صاف کردن تاندون می شود از بین برود.
این روش درمانی تحت کنترل امواج فراصوت انجام می شود، بنابراین پزشک می تواند محل سوزن را زیر پوست مشاهده کند و مطمئن شود که غده تاندون باز شده است یا خیر، بدون آنکه به تاندون یا اعصاب اطراف آسیب برساند. این روش معمولا به صورت سرپایی و در مطب پزشک یا اتاق عمل مطب انجام می شود.
جراحی:
پزشک با ایجاد یک برش کوچک در نزدیکی قسمت انگشت آسیب دیده می تواند قسمت منقبض شده غلاف تاندون را باز کند. این روش معمولا در اتاق عمل و با بی حسی انجام می شود.