نحوه مصرف آلومینیوم هیدروکسید
آلومینیوم هیدروکسید(به انگلیسی:Aluminium hydroxide) نوعی باز است. هیدروکسید آلومینیوم برای درمان علامتی سوزش معده ناشی از ترشح اسید، سوء هاضمه ناشی از اسید و ترش کردن، جلوگیری از عوارض برگشت محتویات معده به مری و همچنین جهت جلوگیری از تشکیل سنگهای ادراری فسفاته برای کاهش فسفات خون استفاده می گردد.
کاربرد دارویی
• اشکال دارویی:شربت، قرص
• موارد مصرف:اولسر پپتیک، هایپرفسفاتمی در نارسایی کلیه
مشکل مصرف آلومینیوم هیدروکسید
مکانیسم اثر آلومینیوم هیدروکساید
به عنوان ضد اسید، این دارو اسید معده را خنثی می نماید ولی به طور مستقیم روی تولید اسید تاثیری ندارد. هیدروکسید آلومینیوم موجود در این فرآورده با یون فسفات در روده پیوند یافته و فسفات آلومینیوم نامحلول تشکیل می دهد که از راه مدفوع دفع می گردد. بنابراین فسفات سرم و ادرار را کاهش می دهد.
فارماکوکینتیک
مقادیر کمی از آلومینیوم موجود در این فرآورده جذب می گردد. اثر این دارو در صورت مصرف قبل از غذا به عنوان ضد اسید 20 - 60 دقیقه و یکساعت در صورت مصرف بعد از غذا تا سه ساعت باقی می ماند. دفع این دارو از راه مدفوع و در صورت جذب از طریق کلیه صورت می گیرد.
موارد و مقدار مصرف
آنتی اسید، درمان هایپرفسفاتمی
بزرگسالان :از راه خوراکی، مقدار، 5 تا 30 میلی لیتر از سوسپانسیون، یک ساعت بعد از غذا و هنگام خواب، مصرف می شود، و یا 500 تا 1500 میلی گرم از قرص 6-5 بار در روز ، بعد از غذا و هنگام خواب، با آب یا شیر مصرف می شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی :
هیدروکسید آلومینیم ممکن است غلظت های سرمی گاسترین را افزایش دهد و موجب کاهش غلظت های فسفات سرم گردد.
تداخلات دارویی آلومینیوم هیدروکساید
این دارو زمانی که همزمان با بسیاری از داروها مصرف گردد، می تواند در جذب آنها مداخله پیدا کند و بنابراین باید از لحاظ مقدار مصرف و زمان مصرف مورد دقت بیشتری قرار گیرد. از جمله این داروها می توان از کینیدین، داروهای ضدانعقاد خوراکی، ترکیبات ضد دیسکینزی، رانیتیدین، گلیکوزیدهای دیژیتال، ایزونیازید، کتوکونازول، فنوتیازین ها، ویتامین A تتراسایکلین ها، تیوگزانتین ها و فلوئور سدیم نام برد.
به طور کلی باید به بیمار توصیه نمود از مصرف داروها طی 2-1 ساعت پس از مصرف آنتاسیدها خودداری کنند.
ملاحظات اختصاصی
بعد از مصرف دارو از طریق لوله بینی - معدی (NG-Tube)، برای جلوگیری از انسداد لوله، آن را با آب بشوئید.
برای جلوگیری از تشکیل سنگ های ادراری، مایعات زیاد نوشیده شود.
برای درمان یبوست می توان از نرم کننده های مدفوع یا مسهل های حجیم کننده استفاده کرد. در صورت سالم بودن کلیه های بیمار،
می توان از آنتی اسیدهای حاوی منیزیم استفاده کرد.
غلظت های فسفات و کلسیم سرم باید بررسی گردند، زیرا کاهش غلظت های سرمی فسفات ممکن است به افزایش غلظت های سرمی
کلسیم منجر گردد. باید بروز علائم و نشانه های کمی فسفات خون (بی اشتهایی، ضعف عضلانی، بی قراری) را در نظر گرفت.
نکات قابل توصیه به بیمار
- دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
- سوسپانسیون را قبل از مصرف به خوبی تکان دهید.
- دارو را با مقدار کمی آب یا آب میوه مصرف کنید.
- محدودیت مصرف سدیم را رعایت و از رژیم کم فسفات پیروی کنید.
- بدون اطلاع پزشک، دارو را تغییر ندهید.
مصرف در سالمندان:
مصرف هیدروکسید آلومینیم در بیماران سالمند، به دلیل کاهش حرکات گوارشی، ممکن است موجب یبوست شود.
مصرف در کودکان:
این دارو در کودکان کوچکتر از شش سال باید با احتیاط تجویز شود.
مصرف در شیردهی:
اگرچه هیدروکسید آلومینیم ممکن است در شیر مادر ترشح شود، ولی هیچ گونه مشکلی در این رابطه گزارش نشده است.
عوارض جانبی آلومینیوم هیدروکسید
عوارض جانبی
دستگاه گوارش:یبوست، از دست دادن اشتها، کاهش حرکات روده.
متابولیک:کمی فسفات خون.
سایر عوارض:مسمومیت ناشی از زیادی آلومینیم، آنسفالوپاتی، استئومالاسی.
توجه:در صورت بروز بی اشتهایی، بی قراری، ضعف عضلانی و یا سایر علائم و نشانه های کمی فسفات خون، مصرف دارو باید قطع شود.
هشدار ها آلومینیوم هیدروکساید
1. در موارد زیر این دارو با احتیاط مصرف شود:بیماری آلزایمر، وجود علایم آپاندیسیت، یبوست، انسداد مجرای معده- روده، هموروئید و عیب کار کلیه.
2. ظرفیت خنثی سازی اسید در مورد هیدروکسید آلومینیوم در مقایسه با ضد اسیدهای حاوی منیزیم کمتر است.
3. در صورت مصرف طولانی مدت به خصوص در بیماران با شکستگی استخوان باید رژیم جبران کننده فسفات داده شود.
مسمویت و درمان
در این مورد هیچ گونه اطلاع دقیقی در دست نیست. بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه بیشتر در معرض مسمومیت با آلومینیم در مغز ، استخوان و غدد پاراتیروئید هستند.
دارو های هم گروه آلومینیوم هیدروکساید
Bismuth Salts
Diphenoxylate
Lactobacillus Acidophilus
Loperamide
Lactobacillus gassery+Bifidobacterium longum+Bifidobacterium bifidum
Bifidobacterium bifidum+ Lactobacillus acidophilus+ Bifidobacterium longum
Bifidobacterium lactis+ Bifidobacterium bifidum+ Lactobacillus acidophilus+ Lactobacillus rhamnosus
Lactobacillus casei+L.Acidophilus+Lactobacillus rhamnosus+Lactobacillus Bulgarigus+Bifidobacterium Breve+Bifidobacterium longum+Streptococus Thermophilus
Lactobacillus fermentum+Lactobacillus acidophilus+Lactobacillus plantarum+Lactobacillus gasseri
Lactobacillus Casei V.rhamnosus Doderlein
Lactobacillus casei+L.Acidophilus+Lactobacillus infantis+Lactobacillus rhamnosus+Lactobacillus Bulgarigus+Bifidobacterium Breve+Streptococus Thermophilus
Lactobacillus gasseri+ Lactobacillus rhamnosus
Lactobacillus reuteri+Lactobacillus rhamnosus+bifidobacterium infantis
Lactobacillus rhamnosus+Lactobacillus acidophilus+Lactobacillus plantarum+Lactobacillus gasseri
