به گزارش ساینتیفیک امریکن، برخی از سردترین بخش‌های صفحه‌ی یخی گرینلند به گرم‌ترین سطح خود در هزار سال اخیر رسیده‌اند و میزان ذوب یخ‌ها هم به همین ترتیب افزایش یافته است. یافته‌های پژوهشی جدید، روند شومی را برای دومین صفحه‌ی یخی بزرگ جهان ترسیم می‌کنند. دماهای این منطقه به‌صورت پیوسته در حال افزایش هستند. با کوچک شدن تدریجی یخ‌ها، مناطق منجمد جهان نسبت به تغییرات اقلیمی آسیب‌پذیرتر می‌شوند.
پژوهش یادشده که در مجله‌ی نیچر منتشر شد، ۱۰۰۰ سال از تاریخچه‌ی اقلیمی گرینلند را با استفاده از هسته‌های یخی عظیمی که با دقت بالایی از صفحات یخی حفاری شده‌اند، بازسازی کرده است. گرینلند دارای برخی از قدیمی‌ترین یخ‌های دنیا است که برخی از آن‌ها در یک منطقه به مدت صدها یا حتی هزاران سال منجمد مانده‌اند. این یخ‌ها حباب‌های هوا و دیگر آثار شیمیایی را به دام انداخته‌اند که سرنخ‌هایی را درباره‌ی نوع اقلیم در زمان انجماد یخ‌ها دربردارند. دانشمندان می‌توانند با مقایسه‌ی یخ‌های قدیمی‌تر با لایه‌های یخ جدید، چگونگی تغییر اقلیم منطقه را به مرور زمان تعیین کنند.
پژوهشگرها برای این پژوهش در شمال مرکزی گرینلند، یکی از سردترین و مرتفع‌تری صفحات یخی حفاری کردند. هسته‌های یخی به‌دست‌آمده حاوی اطلاعاتی تا ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ هستند. بر اساس یافته‌ها، دماها بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۱۱، یک و نیم درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از میانگین قرن بیستم بودند. این دماها برای دوره‌ی پژوهشی هزار سال استثنایی هستند.
بر اساس توافق اقلیمی پاریس، کشورها برای حفظ گرمایش جهانی زیر دو درجه‌ی سانتی‌گراد و در صورت امکان زیر ۱٫۵ درجه‌ی سانتی‌گراد تلاش می‌کنند. این اهداف با توجه به میانگین دما در سراسر جهان تعیین شده‌اند، گرچه برخی نقاط سریع‌تر و برخی نقاط آهسته‌تر گرم می‌شوند.
بر اساس پژوهش جدید، یکی از سردترین و یخی‌ترین مناطق جهان به این آستانه رسیده است و درصورتی‌که میانگین جهانی به ۱٫۵ درجه‌ی سانتی‌گراد در یک دهه برسد، احتمالا دمای گرینلند بیشتر افزایش خواهد یافت.
منطقه‌ی گرینلند به خاطر سطح بالای تغییرپذیری طبیعی شناخته شده است، به طوری که دما در طی سال‌ها دچار نوسان شده؛ اما پژوهش جدید نشانه‌ای آشکار از تأثیر انسان بر گرمایش زمین در یکی از سردترین گوشه‌های صفحه‌ی یخی است که به‌طور کامل از تغییرات طبیعی قرن‌های گذشته متمایز شده است. به گفته‌ی ماریا هورهولد، یخچال‌شناس مؤسسه‌ی آلفرد وگنر و مؤلف ارشد مقاله، با وجود تغییرات قابل انتظار بر اثر گرمایش جهانی، شواهد این منطقه غیرمنتظره بودند.
همچنین بر اساس یافته‌ها، مقدار آب مایع ناشی از ذوب یخ بر اثر بالا رفتن دما در شمال مرکزی گرینلند افزایش یافته بود. یافته‌های آب قطعیت کمتری نسبت به یافته‌های دمایی دارند اما به گفته‌ی پژوهشگرها سرعت ذوب در طی هزاران سال گذشته بی‌سابقه بوده است.
این نتیجه برای دانشمندان عجیب نیست چرا که در سال‌های گذشته شاهد روندی صعودی در مناطق تحت تأثیر رویدادهای ذوبی گرینلند مثل برخی از سردترین و مرتفع‌ترین صفحات یخی بوده‌اند. پژوهشگرها در اگوست ۲۰۲۱، از بارش باران برای اولین بار در ایستگاه پژوهشی سامیت گرینلند شگفت‌زده شدند. این ایستگاه مرتفع‌ترین نقطه‌ی صفحه‌ی یخی است و به‌قدری سرد است که معمولا در آنجا برف می‌بارد.
گرینلند شاهد تعدادی رویداد ذوبی رکوردساز دیگر در سال‌های گذشته بود که برخی از آن‌ها به ذوب در ایستگاه سامیت انجامیدند. از این رویدادها می‌توان به رویدادهای ذوب بزرگ در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۹ اشاره کرد.
رویدادهای ذوب شدیدتر و پیوسته‌تر عامل جدی نگرانی در گرینلند هستند. این رویدادها می‌توانند مقدار آب ناشی از ذوب صفحات یخی و جاری شدن آن در اقیانوس را افزایش دهند و به این ترتیب باعث بالا آمدن سطح آب دریاها بشوند. یافته‌های جدید منطبق با روندهای بلندمدت در صفحه‌ی یخی گرینلند به دست آمدند. به نوشته‌ی پژوهشگرها، این یافته‌ها ثابت می‌کنند گرمایش جهانی امروزه در یکی از دورافتاده‌ترین مناطق جهان هم احساس می‌شود.
