روش های مارمولک شاخدار برای دفاع از خود

مارمولک شاخدار چگونه از خود دفاع می کند؟

مارمولک های شاخدار استادان مسلم زنده ماندن و بقا هستند. این مارمولک های زِبل از سه روش دفاعی استفاده می کنند تا طعمه ی شکارچیان نشوند. مارمولک شاخ شاخی نام یک سرده از تیره شاخی مارمولکان است. این نوع مارمولک می تواند از طیف وسیع و گسترده ای از ابزار برای جلوگیری از شکار شدن استفاده کند، ساده ترین ترفند مارمولک شاخ شاخی استتار به روش تغیر رنگ می باشد، در حقیقت استتار، زمانی که این مارمولک مورد تهدید قرار می گیرد به عنوان اولین دفاعش شناخته شده اما این تنها حربهٔ دفاعی او نیست و چند ترفند دیگر وجود دارد که باعث استثناء بودنش می شود از جمله اینکه می تواند بدنش را به وسیلهٔ باد کردن بزرگ، سفت و پف کرده جلوه دهد و همین امر باعث می شود تا شکارچی فکر کند با یک جسم سفت و سخت که مناسب بلعیدن نیست طرف است، اما ترفند اصلی و متمایز این مارمولک پاشیدن خون از گوشهٔ چشم ها به شکل پاشش سرنگی است، حداقل هشت گونه از این نوع مارمولک شناسایی شده که قادر به انجام این مکانیزم دفاعی هستند که می توانند از گوشه های چشم خود خون را برای مسافت 5 فوت (1/5 متر) پرتاب کنند.

آنها این کار را با محدود کردن جریان خون در قسمت ناحیهٔ سر و سپس رهاسازی جریان همراه با پارگی عروق کوچک در اطراف پلک خود انجام می دهند، این امر نه تنها باعث سردرگمی شکارچیان می شود بلکه به دلیل اینکه خون برای سگ ها و گربه ها یک طعم بد در چرخهٔ غذایی است معمولاً از نزدیکی به چنین طعمه و خوردنی هایی اجتناب می کنند، این شیوه هر چند در مورد سگ ها و گربه ها عملکرد خوبی داشته اما به نظر می رسد تاثیری بر روی پرندگان شکاری ندارد، تنها سه گونه از این نوع مارمولک قادر به پاشش از فاصلهٔ نزدیک هستند.

روش های دفاعی مارمولک شاخدار

روش اول:استتار

یکی از روش های اساسی مارمولک ها برای زنده ماندن استتار است. مارمولک ها بر روی خاک یا حتی تکه های سنگ قدرت تغییر رنگ را دارند. این مارمولک، مثل آفتاب پرست، می تواند به رنگ محیطی که در آن ساکن است، یعنی صحرا، دربیاید. این خزندگان به لطف رنگ بندی پشت بدن و خارهایشان، حتی می توانند بر روی صخره ها هم استتار کنند. این تغییر رنگ تا جایی پیش می رود که مارمولک تقریبا نامرئی می شود و از شر پرندگان در امان می ماند. البته این روش برای رهایی از دست مارها جواب نمی دهد. آنها در مواجهه با مارها روش دومی را در پیش می گیرند.

روش دفاعی مارمولک های شاخدار

روش دوم:پُف کردن و واژگون شدن

برای یک مار گرسنه مهم نیست که مارمولک پوست سفت و سختی دارد. او با استتار هم فریب نمی خورد. بنابر این مارمولک شروع به پُف کردن می کند و دو برابر اندازه ی واقعی خود می شود و مار را شگفت زده می کند. اما مارمولک روش انحرافی شگفت انگیز خود را برای مرحله ی آخر نگه داشته است. مارمولک به آرامی واژگون می شود و شکم خود را به شکارچی می نمایاند. او سفت و سخت شده و دست ها را به سمت بالا کشیده است. دیدن این صحنه ی منحصر به فرد اشتهای مار را کور می کند و او رفتن را به ماندن ترجیح می دهد.

روش دفاعی مارمولک های شاخدار

روش سوم:پرتاب خون

دو تکنیک گفته شده برای دور کردن شکارچیان کوچک کافی بود. اما اگر یک حیوان بزرگ به مارمولک حمله کند او مؤثّرترین سلاح خود را به کار خواهد بست. پرتاب خون از چشم روش سوم مارمولک است. زمانی که یک سگ یا حیوان دیگر به مارمولک نزدیک می شود، مارمولک هدف گیری می کند و سپس جریان خون را پرتاب می کند. طعم و مزه ی آن بسیار وحشتناک است. 15 دقیقه طول می کشد تا شکارچی پس از پرتاب خون ریکاوری کرده و خود را پیدا کند.

روش دفاعی مارمولک های شاخدار

مارمولک چگونه خون پرتاب می کند؟

مارمولک جریان خون را در سر خود کنترل می کند. جریان خون را در سایر نقاط بدن محدود کرده، فشار خون را در سرش افزایش می دهد. فشار شروع به ایجاد شدن می کند. افزایش فشار منجر به پاره شدن رگ های نازک چشم مارمولک می شود و جریان خون ترسناکی بر روی صورت شکارچیان می پاشد. مارمولک می تواند جریان خون را به هر سمتی که می خواهد کنترل کند. این جریان خون می تواند تا 1.5 متری پرتاب شود.