زندگی نامه حمیده عباسعلی کاراته کار المپیکی

حمیده عباسعلی از زندگی خود می گوید

• نام:حمیده
• نام خانوادگی:عباسعلی
• تاریخ تولد:23 اسفند 1368
• محل تولد:تهران
• رشته ورزشی: کاراته

-----------------------------------------

 زندگی شخصی حمیده عباسعلی

حمیده عباسعلی متولد ٢٣ اسفند سال 1368 در تهران میباشد. او کاراته کار ایرانی است و از 8 سالگی رشته کاراته را شروع کرده است.

از سال ها قبل هم به همه دوستانش گفته بود که حتم دارد تا زمانی که حمیده عباسعلی در کاراته حضور دارد، این رشته المپیکی می شود. این چیزی بود که همیشه به آن فکر می کرد؛ المپیک. وقتی هم که اولین مدال تاریخ کاراته بانوان ایران را گرفت، باز هم می دانست که حالا باید به المپیک فکر کند؛ به میدانی که وقتی مدالش را بگیری آن وقت انگار کارنامه ات کامل شده.

مادر حمیده عباسعلی

حمیده عباسعلی در سال 2014 در آلمان به مدال نقره جهان رسید او در سال 2016 هم باز روی سکو رفت. دو مداله شد اما این او را آن چنان که باید و شاید خوشحال نکرد چون میل به پیشرفت و خواهندگی در او خیلی زیاد است. دو ست داشت نقره دو سال قبلش را تبدیل به طلا کند اما این اتفاق رخ نداد و بر سکوی سومی دنیا قرار گرفت. حال از اینکه بی مدال از جهانی برنگشته خوشحال است اما راضی نیست. چون برای او هیچ نقطه پایانی وجود ندارد.

عکس حمیده عباسعلی روی مجله فیلادلفیای آمریکا

او همچنان می خواهد در اوج باشد و برای در او ج ماندن تمرینات بسیار سختی را هم پشت سر می گذارد. او بعد از پشت سر گذاشتن یک ماه استراحت برای فاصله گرفتن از همه سختی هایی که در یک سال اخیر پشت سر گذاشته، دوباره برای شرکت در مسابقات پیش رو استارت زده است. حالا هدفش تکرار مدال طلای بازی های آسیایی 201 اینچئون، کسب مدال طلای جهانی 2018 و همچنین حضور و درخشش در المپیک 2020 توکیو است. قول مدال نمی دهد؛ در ذهنش هدف سازی کرده و می خواهد پله پله به چیزهایی که می خواهد برسد. گفت و گوی ما با این کاراته کای جسور و پرانگیزه را می خوانید.

افتخارات ورزشی حمیده عباسعلی

• کسب مقام اول و دوم مسابقات جهانی سبک ایتو سکای در سالهای 2006 و 2005
• کسب مقام اول مسابقات سبک شیتو کای جهان در سال 1387 – چین
• کسب مقام سوم آسیایی جوانان و امید در سال 1389 – هنگ کنگ
• کسب مقام دوم جایزه یزرگ ترکیه در سال 1389
• کسب مقام دوم مسابقات آسیایی در سال 1390
• کسب مقام سوم مسابقات آسیایی در سال 1390
• کسب مقام اول مسابقات آسیا در سال 1394
• کسب مقام دوم در مسابقات جهانی در سال 1393

گفت و گو با حمیده عباسعلی

یک چیزی همیشه در مصاحبه های شما نظر من را به خود جلب کرده و آن هم میلی است که همیشه برای پیشرفت دارید و این خیلی ارزشمند است. اینکه هیچ وقت اشباع نشوید و هر روز بخواهید رو به جلو حرکت کنید.

من همیشه برای بهتر شدن انگیزه زیادی دارم. دوست ندارم درجا بزنم و در یک حالت بمانم. برای خودم نیز هیچ حد و مرزی در رابطه با نهایت کارم قائل نیستم.

این در حالی است که وقتی حرفه ای ورزش می کنی همیشه موانعی وجود دارند که مانع کارت می شوند اما شما همیشه سعی کردید که از حواشی فاصله گرفته و این موانع را خودتان برطرف کنید.

برای اینکه بخواهی کار را رها کنی و از ادامه دادنش خسته شوی، همیشه بهانه وجود دارد اما من باختن و مغلوب شدن برابر مشکلات و موانع را اصلا دوست ندارم و نمی خواهم مقابل سختی ها کم بیاورم. اتفاقا همیشه این سختی ها برایم انگیزه ای می شود که بیشتر تلاش کنم، بهتر باشم تا مغلوب نباشم. بعد وقتی به گذشته نگاه می کنم و می بینم که از پس مشکلاتم برآمده ام، این به من دنیایی از انرژی می دهد و برایم خیلی لذت بخش است. البته نه اینکه هیچ وقت پیش نیاید که ناامید شوم، شعار نمی دهم، بالاخره در ورزش حرفه ای فراز و نشیب زیاد و جود دارد اما معتقدم وقتی این مسیر را انتخاب کرده ام باید همه سختی های ش را هم به جان بخرم و تنها به روزهای خوشش دلخوش نباشم.

حمیده عباسعلی:هدفم المپیک است

رسیدن به چنین دیدگاهی اصولا خودش یک گام بزرگ در راه موفقیت است.

چون دقیقا می دانم که چه چیزی می خواهم و برای رسیدن به چه هدفی تلاش می کنم. وقتی آدم راهش را بداند، همه سختی ها را هم پشت سر می گذارد و این موانع او را از پای در نمی آورد چون می داند در مسیر رسیدن به هدف، باید سختی های زیادی را پشت سر بگذارد.

همین است که در اولین میدان جهانی که بانوان ایرانی اجازه پیدا کردند در آن حضور پیدا کنند، موفق به کسب مدال شدید. در حالی که همان روزها خیلی ها می گفتند از بانوان توقع کسب مدال نیست چون قبلا تجربه حضور در مسابقات جهانی را نداشته اند.

دقیقا همین طور است. آن روزها به ما همین را می گفتند. اتفاقا با شرایط بسیار سختی هم به مسابقات اعزام شدیم. یک روز می گفتند تیم نمی رودو فردا می گفتند تیم به آلمان می رود. مشکلات مربوط به ویزا گریبانگیر تیم شده بود اما من به این فکر می کردم که شاید دیگر نتوانم شانس حضور در مسابقات جهانی را پیدا کنم.

به خودم می گفتم مگر چند بار می توانی ملی پوش شوی، مگر چند بار ممکن است به جهانی بروی؛ این طور فکر می کردم که شاید این برای اولین بار و آخرین بار باشد که به جهانی می روم و این طور بود که خودم را از نظر روحی جمع کردم. از نظر جسمی به خاطر تمریناتی که انجام داده بودم، آمادگی خوبی داشتم. همیشه با خوب تمرین کردن، به آمادگی لازم می رسی اما تنها تمرین و آمادگی جسمانی نیست که ضامن موفقیت است، بلکه باید از نظر روحی هم شرایط خوبی داشت. باید از نظر روانی آمادگی حضور در میدان بزرگ را داشته باشی و بدانی که چه چیزی می خواهی.

عکسهای حمیده عباسعلی کاراته کار کشورمان

اتفاقا همیشه هم این طور نیست که ورزشکار در آستانه مسابقات در بهترین شرایط روحی خود قرار داشته باشد. ورزشکار حرفه ای هم از دیگر آدم ها مستثنی نیست و ممکن است مسائلی باشد که روحش را درگیر خود کرده باشد.

شاید بقیه این طور فکر کنند که ما وقتی تمرین را برای شرکت در مسابقه ای آغاز می کنیم، حتما در شرایط ایده آل هستیم و هیچ کم و کسری وجود ندارد و همه اتفاقاتی که پیرامون ما رخ می دهد حتما خوب و در جهت مسیری است که می خواهیم طی کنیم اما واقعا این طور نیست. همیشه وقتی در مسیر ورزش قهرمانی هستی، مشکلاتی پیش رویت هستند.
اینکه آدم هایی وجود دارند که دوست ندارند تو نتیجه بگیری و پیشرفت کنی. در عین حال حریفان ما هم سخت تلاش می کنند. گرچه هر کسی که ملی پوش می شود به دنبال کسب مدال و افتخارآفرینی است اما گاهی این تلاش به کسب موفقیت منتج نمی شود و این بیش از هر چیزی خودِ ورزشکار را اذیت می کند.

فکرش را بکنید برای رسیدن به مدال، از همه چیز خود زده ایم. میهمانی رفتن تعطیل می شود، کمتر فرصت می کنیم در کنار خانواده و دوستان باشیم، باید دائم زیر فشار سنگین تمرینات و اردوها باشیم. اگر یک روز روی تمرین تمرکز نداشته باشی، همان یک روز هم آسیب می بینی. البته منتی هم بر کسی نیست، ما خودمان این راه را انتخاب کرده ایم اما حرفم این است که ما همیشه در بهترین شرایط خود به مسابقات اعزام نمی شویم، همیشه موانع و سختی ها و مشکلاتی هست که باید با آنها بجنگیم. فقط دوست داریم که بیشتر ما را درک کنند، همین.

جایگاهی که اکنون در کاراته بانوان دارید، راضی تان می کند؟

دوست دارم باز هم ارتقا داشته باشم و پیشرفت کنم. مدال جهانی برایم خیلی ارزشمند است که باز هم به دنبالش هستم. دوست دارم دوباره مدال طلای بازی های آسیای ام را تکرار کنم. چهار سال است که قهرمان آسیا هستم و دو مدال جهانی دارم، اما دوست دارم رنگ مدال های جهانی ام بهتر شود، هیچ وقت قول مدال نداده ام، اکنون هم قول نمی دهم اما دوست دارم بهترین مدال را بگیرم.

حمیده عباسعلی اولین مدال آور رشته کاراته بانوان

از جهانی اخیر که برگشتید با وجود کسب مدال برنز که در واقع دومین مدال جهانی تان بود، گفتید که این مدال راضی تان نکرده و فقط طلا می خواستید.

واقعا در خودم می دیدم که طلا بگیرم و دوست هم داشتم که این اتفاق بیفتد اما در عین حال می دانم که بعضی وقت ها هر کاری که می کنی، نمی شود، هر قدر هم که تلاش می کنی به آن چیزی که می خواستی نمی رسی. البته یک سری مسائل هست که بازگو کردنش اصلا درست نیست اما در همین حد می گویم که وقتی در یک مسیر هستی، خیلی چیزها هم باید کنار هم قرار بگیرند و ذهنت آرام باشد.

با توجه به اینکه مسابقات جهانی کاراته یک سال در میان برگزار می شود، به خاطر همین رقابت هایش در بالاترین سطح ممکن برگزار می شود. رقابت ها آن قدر سنگین است که نفرات برتر دائم تغییر می کنند. همه با آمادگی خوبی در مسابقات امسال شرکت کرده بودند اما من هم می خواستم نتیجه ام بهتر از دو سال قبل باشد.

با وجودی که خیلی ها بحث آسیب دیدگی ام را مطرح کرده بودند ولی خدا را شکر توانستم باز هم مدال بگیرم و دست خالی برنگردم. مگر می شود ورزش حرفه ای بکنی و آسیب نبینی؟ اگر می خواستم فقط برای کسب سلامتی و نشاط ورزش کنم که ورزش صبحگاهی را انتخاب می کردم (با خنده). وقتی تصمیم گرفتم که در این مسیر قرار بگیرم، این را پذیرفتم که آسیب دیدگی هم جزئی از کار است. امسال هم شرایط از این نظر خیلی خوب نبود اما باز هم توانستم به مدال برنز برسم.

شما یکی از ورزشکارانی بودید که در مقاطعی از روانشناس بهره گرفته اید. این موضوع چقدر کمک تان کرد؟

قبل از بازی های آسیایی بود که با روانشناس ارتباط گرفتم. همین باعث شد که ذهنم کم کم باز شود و این حرف ها واقعا روی من اثر داشت.

تمام نکته هایی که روانشناس به من گفته بود کاملا همراهم بود. بعد از آسیایی فشار روانی زیادی روی من بود، بعد به خودم آمدم و گفتم در این وضعیت نمی توانم نتیجه بگیرم. خیلی ها می گفتند بعد از طلای بازی های آسیایی قانع شده ای اما من قانع نشده بودم، می خواستم در همان جهانی هم طلا بگیرم. من سعی می کنم که به حرف ها زیاد اهمیت ندهم و فقط خودم باشم.

وفتی فینالیست جهانی 2014 شدم، ثابت شد آنهایی که در مورد صحبت می کردند، من را نشناخته اند. آنجا حمیده واقعا خودش بود، می خواستم ثابت کنم که می توانم در شرایط سخت از پس همه مشکلات بربیایم. شاید برخی تصور کنند خودستایی است اما واقعا شعار نمی دهم، به خاطر روزهایی که پشت سر گذاشتم خودم را تحسین می کنم چون توانستم کارم را درست انجام دهم.

بیوگرافی و عکسهای حمیده عباسعلی

در اینستاگرام هم نسبتا فعال هستید.

خیلی اوقات از پیام هایی که مردم می گذارند انگیزه ای مضاعف می گیرم. کامنت های خیلی از آنها برایم واقعا دلگرم کننده و انرژی بخش است. من دوست دارم کسی باشم که مردم کشورم به من افتخار کنند و در عین حال از کاری که انجامش می دهم، لذت ببرم. البته گاهی هم به شکلی مورد قضاوت عده ای قرار می گیری که خب بهتر است سکوت کنی. من ترجیح می دهم این جور وقت ها هم سکوت کنم و کارم را ادامه دهم. باید بیشتر تلاش کرد اما انتقاد همیشه هست.

حالا که بعد از استراحت دوباره استارت زده اید برنامه تان چیست؟

ذهنم خیلی خسته بود و به این استراحت احتیاج داشتم، گرچه دیگر این اواخر از خستگی در کردن و تمرین نکردن هم خسته شده بودم (با خنده). حالا هم پله پله به آینده فکر می کنم. تمرینم را شروع کرده ام و خیلی برایم اهمیت دارد که در بازی های آسیایی 2018 بتوانم مدال طلای قبلی ام را تکرار کنم.

و هدف بلند مدت هم حتما المپیک است؟

معمولا همه آدم ها برای خود هدف بلندمدتی را در نظر می گیرند که هدف من هم المپیک است. همیشه جزو آرزوهایم بود که کاراته زمانی که من هم در آن حضور دارم، المپیکی شود و هر وقت در این رابطه حرفی به میان می آمد به همه می گفتم که مطمئنم که تا وقتی من هستم کاراته به المپیک می رود. وقتی این اتفاق افتاد خیلی خوشحال شدم. حالا اول باید بتوانم سهمیه بگیرم و بعد در این میدان حضور داشته باشم. البته قبل از فکر کردن به المپیک، ما یک جهانی و یک بازی های آسیایی پیش رو داریم که باز هم سعی می کنم خوب تمرین کنم و در راه رسیدن به هدفم بهترین عملکرد را داشته باشم.

عکسهای حمیده عباسعلی

حمیده عباسعلی در برنامه با صبح 

عکسهای حمیده عباسعلی قهرمان کاراته

بیوگرافی و عکسهای حمیده عباسعلی

حمیده عباسعلی در کنار رامبد جوان و جناب خان

حمیده عباسعلی و پدرش 

حمیده عباسعلی در رتردام