سوسن پرور این روزها مشغول چه کاری است؟

این بازیگر در یکی از پست های اینستاگرامش نوشت که برخی از فالوئر هایش برای او کامنت و پیام می گذارند که چرا جراحی زیبایی و آرایش نمی کند! پرور دراین باره هم در اینستاگرامش و هم در مصاحبه با رسانه ها تاکید کرد که چهره خدادادی اش را دوست دارد و نمی خواهد آن را دستکاری کند! پرور این روزها نمایش هایلایت را در حال اجرا دارد، متن نمایش را با همکاری ریحانه حسن زاده نوشته و علاوه برکارگردانی، یکی از نقش ها را هم بازی می کند.

گفتگویی جذاب با سوسن پرور

داستان نمایش هایلایت در یک آرایشگاه زنانه روایت می شود و زن هایی که به این آرایشگاه می آیند از خانواده و رابطه خود با همسرشان می گویند؛ رابطه هایی که چنگی به دل نمی زند و نشان می دهد پای بست خانواده ها چندان محکم نیست! با پرور درباره چگونگی انتخاب موضوعی که چالش های خانواده های امروزی را بیان می کند همصحبت شدیم.

چطور شد برای نمایش هایلایت سراغ موضوع خانواده ها و چالش هایی که با آن روبه رو هستند، رفتید؟

اطرافم پر است از آدم هایی که در زندگی خانوادگی احساس شادی و رضایت نمی کنند! همین موضوع باعث شد تا روی این موضوع حساس شوم که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. با همکاری خانم حسن زاده تقریبا با 70 زوج به صورت مستقیم و غیرمستقیم صحبت کردم و متوجه شدم که زیربنا درست چیده نشده و به همین دلیل حال خانواده ها و زن و شوهرها خوب نیست. اما برای این که قصه تلخ نشود به لوکیشنی فکر کردم که بتوانم در آن کمدی خلق کنم و در نهایت به پیشنهاد خانم سمیه شوقی، لوکیشن آرایشگاه زنانه را انتخاب کردیم. در این مکان خانم ها بدون این که یکدیگر را بشناسند، راحت قصه زندگی خود را برای هم تعریف می کنند. هایلات چند روایت زنانه از خانواده است. در این نمایش نه قضاوت کرده ام و نه راهکاری بلدم که ارائه کنم و بگویم از آن استفاده کنید، فقط آیینه ای گذاشته ام و برخی زندگی ها را در آن منعکس کرده ام. در این آیینه می بینیم که خانواده ها شرایط خوبی ندارند و باید هر کسی راهی برای نجات خود پیدا کند.

سوسن پرور بازیگر طنز سینما و تلویزیون

در تحقیقی که انجام دادید چه عواملی پیدا کردید که خانواده ها را به برزخ کشانده است؟

عدم خوشحالی! شادی غایب اصلی زندگی هاست. در یکی از دیالوگ های نمایش یکی از شخصیت ها می گوید:ما از صبح تا شب کار می کنیم که از زندگی لذت ببریم، اما هیچ کدام ما خوشحال نیستیم!

ما بلد نیستیم شاد زندگی کنیم یا خوشحالی را در جاهای اشتباه جست وجو می کنیم؟

این که چقدر به ما یاد می دهند شاد زندگی کنیم یک موضوع است، اما آنچه برای من مهم بود این است که ما چقدر بلدیم با همین چیزهایی که داریم، شاد زندگی کنیم ! من می توانم با یک ماشین مدل پایین هم کلی لذت ببرم، اما این خوشی و لذت را از خودمان دریغ می کنیم، چون در حسرت داشتن ماشین مدل بالا هستیم و منتظریم آن را به دست بیاوریم !

یعنی زیاد ه خواهی باعث شده غمگین و برخی اوقات ناسازگار باشیم؟

اسمش را زیاده خواهی نمی گذارم! ذات بشر این گونه است که هیچ وقت قانع نیست! ما باید تلاش کنیم به بهترین ها دست پیدا کنیم، این صفت بدی نیست اما زمانی باعث عذاب ما می شود که نمی گذارد از داشته هایمان لذت ببریم! انسان با امید به دست یافتن به شرایط بهتر تلاش می کند، اما نباید اجازه دهیم حسرت جای امید را بگیرد و زندگیمان را تلخ کند.

دختران ما معمولا با این تفکر بزرگ می شوند که باید مردی از راه برسد و آنها را خوشبخت کند، در حالی که بهتر این است آنها خودشان قهرمان زندگی شان باشند و به همسر به عنوان همراه و یاور نگاه کنند، در نمایش هایلایت به این موضوع هم توجه کرده اید؟

اشاره هایی به این موضوع دارم که باید هر کسی خودش دست به زانویش بگیرد و بلند شود، اما در این نمایش هیچ سبک و سیاقی را نقد نمی کنم، فقط چند برش از زندگی های مختلف را نشان می دهم. بیشتر دوست دارم که بیننده هایلایت به قصه شخصیت ها فکر کرده و با آنها همذات پنداری کند.

تئاترهایی که به موضوع خانواده و روابط بین زن و شوهرها می پردازد قابلیت این را دارد که در خانه فرهنگ محله ها و فرهنگسراها روی صحنه برود، چرا از این قابلیت کمتر استفاده می شود؟

این اتفاق نمی افتد چون بودجه ای برای این قبیل کارها در نظر گرفته نمی شود. تئاتر دو سه سالی است که در تهران تقریبا از مهجوری به در آمده آن هم به مدد فعالیت بخش خصوصی در تئاتر است. خیلی مشتاقم تئاترهایم را در شهرستان ها روی صحنه ببرم اما بودجه نیست!

سوسن پرور بازیگر طنز سینما و تلویزیون

اما معاونت فرهنگی شهرداری می تواند از این گونه آثار حمایت کند. شما مطالبه ای در این زمینه از شهرداری داشته اید؟

پیشنهاد اجرا در خانه های فرهنگ و فرهنگسراها خیلی خوب است اما من به عنوان فعال حوزه تئاتر نمی توانم چنین پیشنهادی را بدهم یا دنبال اجرایی کردن آن باشم. این را مسئولان فرهنگی و هنری باید پیگیری کنند. متاسفانه تئاتر در سبد فرهنگی و اقتصادی خانواده های ایرانی جایی ندارد! حتی قشر فرهیخته هم دوست ندارد برای تماشای تئاتر هزینه کند و بیشتر دوست دارد با بلیت مهمان به دیدن یک نمایش برود! عموم مردم که جای خود دارند. در حالی که در تئاتر می توان خیلی از موضوعات و مشکلات خانوادگی و اجتماعی را بیان کرد و مردم را به فکر واداشت. اما هیچ مسئولی روی این موضوع حساسیتی ندارد و تلاش نمی کند، حتی اگر لازم است خانواده ها را با بسته های تشویقی به تماشای تئاتر ترغیب کند.