گفتگوی جالب و خواندنی با سوسن پرور
سوسن پرور بازیگر شیرین و خوش اخلاق تئاتر و تلویزیون یک آدم خاص است و به جز بازیگری، علایق و مشغله های بخصوصی دارد که در گفتگویی به آنها پرداخته است.
عده ای می گویند که نقش های او شباهت زیادی به هم دارد و اتفاقا خودش هم با این موضوع موافق است ولی چیزی که در همان نقش های مشابه نیز وجود دارد، خلاقیت سوسن پرور است که باعث شده کارهایش دیدنی و دوست داشتنی باشند. او یک آدم خاص است و به جز بازیگری، علایق و مشغله های بخصوصی دارد که شاید کمتر در دیگر بازیگران دیده شود. او بسیار رک صحبت می کند ولی این رک گویی او نه تنها آزاردهنده نیست بلکه بسیار دوست داشتنی است.
خاطرات بد از مصاحبه های مطبوعاتی
خاطرات خوبی از مصاحبه کردن ندارم، اهل حاشیه نیستم و ترجیح می دهم تمرکزم روی کارم و بازیگری باشد. بعضا شما حرف دیگری می زنید ولی چیز دیگری چاپ می شود. شاید هم من نمی توانم منظورم را به خوبی برسانم و باعث سوءبرداشت از طرف خبرنگاران می شود.
البته برخی از خبرنگاران کمی زیرک هستند. سر همین ماجرای مصاحبه، داستانی برای من پیش آمده بود که نزدیک بود کاری را از دست بدهم. در کل خاطرات خوبی از مصاحبه ندارم و به همین دلیل کمتر تن به مصاحبه می دهم.
دیدنی های بسیار ایران زمین
اولین بار که به ترکیه رفته بودم، روز اول با اشتیاق از هتل خارج شدم و بعد از بازدید از یک مسجد تاریخی و یکی، دو ساعت گشت زدن در خیابان ها به هتل برگشتم و تا 48 ساعت بعد از هتل خارج نشدم و پشیمان بودم.
به نظرم ترکیه نسبت به ایران اصلا چیزی برای دیدن نداشت. همین اصفهان ما از نظر آثار باستانی با کل کشور ترکیه برابری می کند. سواحل زیبای جنوب، ساحل زیبای چمخاله در شمال، کویرهای مان و. . . همه و همه از دیدنی های ایران هستند و این خیلی غم انگیز است که ما این طبیعت را داشته باشیم ولی اطلاع رسانی ضعیفی در مورد آن انجام دهیم؛ در حالی که تورهای کشور ترکیه و دیگر کشورها بسیار فراتر و اغراق شده تر از آنچه که دارند، تبلیغ می کنند.
دلتنگی برای درخت های ولیعصر
این روزها حفظ محیط زیست کشورم برایم اهمیت بالایی پیدا کرده است. با خودم عهد کردم تا جایی که بتوانم برای حفظ این محیط تلاش کنم. واقعا دلم برای درخت های خیابان ولیعصر می سوزد، وقتی درخت ها را با درخت های جنگل های شمال مقایسه می کنم احساس می کنم که غمگین هستند و لبخندی ندارند. مدام به خاطر ترافیک این خیابان فقط دود به خورد این درخت ها می رود.
سعی کردم از خودم شروع کنم و برای حفظ محیط زیست تلاش کنم؛ اینکه مثلا در معابر عمومی آشغال نریزم. متاسفانه برخی افراد رعایت نمی کنند اما این حرکات باید قانونمند شود تا عادت کنیم به رعایت کردن؛ مثل بستن کمربند ایمنی و. . . از طرفی به نظرم برای مسائلی مثل نریختن زباله در معابر عمومی، آتش روشن نکردن در طبیعت و. . . باید جریمه اختصاص داده شود.
دوستان صمیمی غیرسینمایی!
تقریبا همه دوستان صمیمی من، غیرسینمایی هستند و دغدغه ها و مشکلات اجتماعی باب آشنایی من با بیشترشان بوده است. آنها اکیپی هستند که در یک بنیاد خیریه کار می کنند و به واسطه آن بنیاد، ما با هم آشنا شدیم. دغدغه های اجتماعی بالایی دارند که من هر روز از آنها می آموزم. ارتباطم با دوستان همکارم خیلی خیلی کمتر است.
اصولا خیلی دوست ندارم فضای کاری و همکاری ام با فضای رفاقتی و خصوصی به هم نزدیک شود؛ مگر اینکه یکسری استثناها به وجود بیاید که به واسطه اعتماد دو طرف و مشترکات خلقی است. در این میان می توانم به دوستی ام با خانم فریده فرامرزی اشاره کنم که به جرات می توانم بگویم همانند خواهر من است، نه یک دوست.
بازیگران دیگری هم هستند که مثل خانم لادن مستوفی و خانم رابعه اسکویی که دوستی ما به قبل از زمان بازیگری بر می گردد.
یک کار ایده آل و رضایت بخش
سریال «آقا و خانم سنگی» برای من یک کار ایده آل است؛ از کار و از حضور خودم در این سریال راضی هستم. با توجه به سواد خودم و اطلاعاتی که دارم جنس بازی ای که برای خودم در این کار انتخاب کرده بودم، درست بود.
ولی در مورد فرصت دیده شدن یا نشدن برای همه در یک کار پر پرسوناژ، اعتقاد من بر این است که هرکس به اندازه استعدادی که دارد دیده می شود؛ نه به اندازه زمانی که بازی می کند؛ مثلا ممکن است آدمی 5 سکانس در کاری داشته باشد ولی بیشتر از نقش اصلی کار در یادها بماند.
ولی این یک کار پر پرسوناژ بود و این نشان از سختی های کار است. هماهنگ کردن این تعداد بازیگر که همه در نقش های مکمل حضور دارند و یک جنس کردن بازی آنها از مشکلاتی بود که روی دوش کارگردان بود.
انتقال حس بازیگر به تماشاگر
من به عنوان یک بازیگر سعی کردم در سریال«آقا و خانم سنگی» در نقش خودم بهترین حضور را داشته باشم و در سکانس های خودم تلاشم این بود که پیشنهاد یا ایده ای _چه برای خودم چه برای بازیگرانی که مقابلم بازی می کردند_ مطرح کنم و خوشحالم که آقای احمدلو کارگردانی نبود که بخواهد به ما ثابت کند کارگردان کار است.
البته طی کار، من بیشتر این حس را داشتم که آقای احمدلو هم یکی از بازیگران کار است چون آنقدر نرم و زیرکانه اجازه عنوان کردن ایده های مان را به ما می داد که همه با تمام خلاقیت سر کار حاضر می شدند و او همه ایده ها را می شنید و آن ایده ای را که اجرایی می شد، می پذیرفت. به خاطر همین صمیمیتی که در این کار وجود داشت، من آن حسی را که سکانس ها به مخاطب می دهد دوست دارم.
ترس از تکرار و ترس از بیکاری!
متاسفانه خودم هم این را قبول دارم که نقش های مشابه زیادی داشته ام و متاسفانه فیلمسازها با دیده شدن در یک نقش، سریعا نقش های مشابه را به آن بازیگر پیشنهاد می دهند و من هم قربانی همین ماجرا شدم. نمی خواهم بگویم در این ماجرا من بی تقصیر بودم، من هم مقصر هستم چون می توانستم کارهای شبیه به هم را قبول نکنم ولی از این می ترسیدم که کاری را رد کنم و چند سال بیکار بمانم و در نهایت فراموش شوم.
به همین خاطر یکی درمیان این نقش های تکراری را می پذیرفتم. نتیجه این ماجرا هم شد فضاهای تکراری که اصولا در بازی من می بینید:نقش دختری که تمایل به ازدواج دارد. در این ماجرا 50درصد من و 50درصد فیلمسازان مقصر هستند. چون مردم مرا در این نقش و این ژانر پذیرفته اند؛ به همین خاطر فیلمسازان ما به خودشان اجازه ریسک کردن نمی دهند که برای یک نقش متفاوت در یک ژانر متفاوت سراغ من بیایند.
بازیگرانی که متحول شدند
فتحعلی اویسی سال ها در نقش منفی بازی کرد ولی یک روز یک کارگردان این ریسک را پذیرفت و او را در نقشی کمدی آورد که باعث افزایش محبوبیت فتحعلی اویسی شد. مرجانه گلچین نیز واقعا شیرین و آگاهانه طنازی می کند، طنز را به خوبی می شناسد و میمیک صورتش در خدمت طنز است. به نظر من او یکی از بازیگران زن طنزمان است که صاحب یک سبک و یک ژانر شد. واقعا افتخار می کنم که در کار « بزنگاه » با ایشان همبازی بودم.
رضا عطاران این ریسک را پذیرفت و بازیگری را که فیلم سینمایی « شب بیست و نهم »را در کارنامه دارد و اکثرا در کارهای ملودرام حضور داشته در یک کار طنز وارد کرد. منتهی این دست کارگردان ها خیلی کم هستند که ریسک قبول کنند؛ به همین خاطر شما سوسن پرور را مدام در نقش دختری می بینید که در آرزوی ازدواج کردن است.
سوسن، چقدر تو خوبی!
خاطرم هست چند سال پیش تئاتری را کار می کردم به نام « بادها برای که می وزند »؛ یکی از دوستان صدابردار آمدند و کار را تماشا کردند و بعد از آن با تعجب زیاد گفتند:« سوسن، چقدر تو خوب بودی! من هرگز فکر نمی کردم آنقدر جدی بازیگری کنی». این نظر یک فردی بود که خودش کننده کار است و در این عرصه حضور دارد. شاید بهتر است بگویم آن عرصه ای که من می توانستم دیگر استعدادهایم را بروز بدهم، برای من فراهم نشد.
به خاطر همین از بازی در« خنده بازار » واقعا خوشحال و راضی هستم چون نقش های متفاوتی را در آن بازی کردم و تجربه بسیار خوبی برایم بود چون بالاخره بعد از یک مدت بازی کردن در یک نقش ناخودآگاه مایوس و زده می شوی و تکرار مداوم هرچیزی بعد از یک مدت باعث لوث شدن آن می شود.
بازیگر خوب یا دیالوگ گوی خوب؟!
متاسفانه چیزی که امروز می بینیم این است که تو اگر خوب دیالوگ بگویی، بازیگر خوبی هستی؛ یعنی چیزی به عنوان تحلیل شخصیت و شناخت آن دیگر وجود خارجی ندارد؛ پس من هم همین روال را پیش می گیرم؛ یعنی دیالوگ هایم را می گویم، پولم را می گیرم و خداحافظ. ولی در سریال« آقا و خانم سنگی » این گونه نبود.
رفیق من، سنگ صبور غم هام
وقتی این سختی ها را می بینم یا اتفاقات تلخی برایم رخ می دهد، سنگ صبور من دوست نازنینی به نام مهدیه زهدی است. دوستی که واقعا به جرات می توانم بگویم خانواده من است. از زمانی که به تهران آمدم، کسی که کمک کرد من در تهران خانه بگیرم، زندگی کردن در تهران را به من آموخت، تا جایی که در توانش بود لباس پوشیدن برای کار تصویر را به من یاد داد و. . . او بود و واقعا مثل یک مادر از من حمایت کرد؛ برای همین من گاها به او مامان می گویم!
دوستی که گوش شنوای خوبی است. کسی است که بیشتر از هرکس جنس تنهایی های مرا می شناسد. مهدیه زهدی دوست خیلی خوبی است و خانواده من از بابت حضور مهدیه واقعا قوت قلب دارند. در واقع من سه خواهر دارم؛ مهدیه در کنار مریم و پونه. مهدیه زهدی بیشتر از هرکس دیگر به من نزدیک است و از تمام جزییات زندگی من آگاهی دارد.
ازدواج و عدم تساوی زن و مرد
هیچ وقت درباره ازدواج کردن گاردی نداشتم و نگفتم که هیچ وقت ازدواج نمی کنم. زندگی من این طوری رقم خورد. ولی در کل یک مقدار به خاطر عدم وجود تساوی بین حقوق زن و مرد، در من ترس وجود دارد و این برای من آزاردهنده است و اصلا نمی توانم آن را درک کنم که مثلا من روزی ازدواج کنم و همسرم به من بگوید تو دیگر نمی توانی این کار را ادامه بدهی. . . همان طور که او یک انسان آزاد است من هم یک انسان آزاد هستم، همان طور که من نمی توانم به او بگویم تو کار مورد علاقه ات را کنار بگذار، او هم نمی تواند این خواسته را از من داشته باشد. این عدم تساوی بین زن و مرد مخصوصا در زندگی زناشویی چیزی است که نمی توانم آن را درک کنم؛ به همین دلیل نمی توانم این را قبول کنم که وارد فضایی شوم که تضمینی وجود ندارد.
همسر ایده آل سوسن پرور
همسر ایده آل من یک آدم چهارشانه، بلند قامت و خوش هیکل است که حتما هم اسب سفید دارد و در خانه او را جرج کلونی صدا می کنند. (باخنده)
قسمت های مهم زندگی من
سهم مهمی از زندگی من به موزیک اختصاص دارد چون تمام انرژی های منفی ای که دارم با گوش دادن به موزیک تخلیه می شود. بعد از آن ورزش کردن است؛ منتهی نگاه من ورزشی نیست.
دوچرخه سواری را خیلی دوست دارم و در زندگی بدون ورزش من که تنها ورزش مفیدم پیاده روی است، سعی می کنم دوچرخه سواری را داشته باشم. نوشتن، دغدغه من است؛ حتی اگر مطلبی که می نویسم قرار نباشد جایی منتشر شود. در گذشته وبلاگ داشتم و به روز کردن وبلاگ برایم خیلی انگیزه بود ولی امروزه در حد یک دل نوشته یا دست نوشته است.
اینترنت و شبکه های مجازی این روزها بیشتر وقت مرا به خود اختصاص می دهند؛ مثلا ارتباط نزدیک با مردم از طریق اینستاگرام و دریافت نظرات آنها در مورد کارهایم و آگاهی از اخبار مهم روز از طریق سایت های خبری. رانندگی را هم خیلی دوست دارم و جزء کارهایی است که به من خیلی آرامش می دهد. بارها پیش آمده که بدون هدف سوار ماشین می شوم و فقط رانندگی می کنم که ناگهان سر از جاده بین شهری در می آورم.
