سیلیکون | کاربرد سیلیکون در لوازم آرایشی

 سیلیکون پلیمر مصنوعی ای است که در کفی کفش، درون کاشت پستان ( در لباس زیر)، و دئودورانت ها استفاده میشود. سیلیکون نوعی پلیمرمصنوعی است که یک ماده ی کوچکتر، از واحدهای شیمیایی تکرار شونده ، به نام مونومر ها است که در زنجیره های طولانی به یکدیگر پیوند خورده اند.

سیلیکون شامل یک سیلیکون _اکسیژن پایداری است با " زنجیرهای جانبی" که شامل هیدروژن و یا گروه های هیدروکربنی متصل به اتم سیلیکون است. از آنجا که ستون آن کربن ندارد ، سیلیکون به عنوان یک پلیمر معدنی نیز محسوب می شود. که با بسیاری از بسپار های آلی با ستون های تشکیل شده از کربن متفاوت است.

پیوندهای سیلیکون_اکسیژن در ستون های سیلیکونی بسیار پایدار هستند، و بسیار قوی تر از رشته های کربن_ کربن های موجود در پیلیمر های دیگر به یکدیگر پیوند خورده اند. زنجیرهای جانبی سیلیکون، پلیمرهیدروفوبیک ( آب گریزی) ایجاد میکنند که آن ها را برای کاربردهایی که نیاز به دفع آب است مفید میسازد. زنجیرهای جانبی ، که اغلب متشکل از گروه های متیل هستند، نیز واکنش با سایر مواد شیمیایی را دشوار ساخته و مانع چسبیدن به بسیاری از سطوح می شود.این خواص را میتوان با تغییر گروه های شیمیایی متصل به ستون های سیلیکون_اکسیژن تنظیم کرد.

 

 

 سیلیکون با دوام، آسان ساخت و پایدار در برابر گستره ی وسیعی از مواد شیمیایی و درجه حرارت است. به همین سبب ، سیلیکون تجاری شده است و در بسیاری از صنایع ، از جمله خودرو سازی ، ساخت و ساز،انرژی ، الکترونیک، شیمیایی ، روکش، پارچه و مراقبت های شخصی استفاده می شود این ماده کاربرد های دیگری نیز دارد از جمله، مواد افزودنی به جوهر تا مواد تشکیل دهنده ی دئودورانت.

 

فردریک کیپینگ شیمیدان ،برای اولین بار واژه سیلیکون را برای توصیف ترکیباتی که در آزمایشگاهش ساخته و مطالعه میکرد، را استفاده کرد. و دلیل او این بود که که باید بتواند ترکیبات مشابه با آن هایی که میتوانستند با کربن و هیدروژن ساخته شوند را ایجاد کند. چون سیلیکون و کربن شباهت های زیادی با یکدیگر دارند. نام رسمی برای توصیف این ترکیبات ، "سیلیکوکتون" بود که به "سیلیکون" اختصار داده شد. کیپینگ بسیار علاقمند به جمع آوری مشاهدات در مورد این ترکیبات بود ، تا درمورد چگونگی کار کردن آن ها اطلاعات بیشتری کسب کند.

او سال ها وقت صرف آمادگی و نامگذاری آن ها کرد. دانشمندان دیگر به کشف مکانیزم های پایه و اساسی سیلیکون ها کمک میکنند. در دهه ی 1930 ، دانشمندی از شرکت کورنینگ گلس ورکز در تلاش بود تا مواد مناسب جهت قراردادن در عایق برای قطعات الکترونیکی را کشف کند. سیلیکون به علت قدرت جامد شدن زیر حرارت ، کاربرد دارد. این اولین توسعه ی تجاری موجب تولید گسترده ی سیلیکون گشت.

 

 

اگر چه "سیلیکون" و " سیلیکا" املایی مشابه دارند ، اما شبیه به هم نیستند. سیلیکون حاوی سیلیکون ، یک عنصر اتمی با عدد اتمی 44 است. سیلیکون یک عنص طبیعی می باشد که قابلیت های استفاده ی بسیاری دارد، مثلا بعنوان یک نیمه رسانا در الکترونیک استفاده می شود. از سوی دیگر، سیلیکون مصنوعی است و در مقابل الکتریسیته عایق است و آن را هدایت نمیکند. سیلیکون را نمیتوان به عنوان بخشی از یک تراشه ی تلفن همراه استفاده کرد، هرچند این ماده برای غلاف تلفن بسیار محبوب است. سیلیکا که به نظر می رسد مانند سیلیکون است، به ملکولی متشکل از اتم سیلیکونی متصل به دو اتم اکسیژن منسوب است. 

 

 

چندین فرم مختلف سیلیکون وجود دارد که در درجه بالایی از اتصالات عرضی وجود دارند. درجه ی اتصالات عرضی چگونگی اتصالات زنجیرهای سیلیکونی را ، با ارزش بالا که در نتیجه ی یک ماده ی سیلیکونی سخت تر است را توصیف میکند.این دگرگونی خواص از جمله سختی پلیمر و نقطه ی ذوب را تغییر می دهند.

 

مایعات سیلیکون ، همچنین روغن های سیلیکون نامیده می شود، شامل پیوندهای مستقیم پلیمر سیلیکون بدون اتصالات عرضی.این مایع ها به عنوان روان کننده ها در مواد افزودنی ، مواد تشکیل دهنده لوازم آرایشی ، استفاده شده اند.

ژل سیلیکون دارای تعداد اندکی اتصالات عرضی بین زنجیره های پلیمری می باشد. این ژل ها در لوازم آرایشی و به عنوان فرمول موضعی برای بافت های زخم، چراکه سیلیکون مانعی را شکل میدهد که موجب هیدراته شدن پوست می شود. ژل سیلیکون همچنین برای درون کاشت پستان ( لباس زیر) و بخش نرم در برخی از کفی های کفش استفاده می شود.

 

علامت الاستومر های سیلیکون( ONE TAPE ) که به نام سیلیکون لاستیک سیلیکونی نیز خوانده می شود ، شامل پیوند های بیشتری از اتصالات جانبی و تولید مواد لاستیکی می شود.این لاستیک ها به عنوان عایق در صنعت الکترونیک ، بسته بندی وسایله نقلیه ، دستگش گاز و دستگیره های آشپزخانه استفاده می شوند.رزین های سیلیکونی در مقاوم در برابر حرارت و مواد مقاوم در برابر آب و هوا و برای حافظت از ساختمان ها استفاده می شود.

 

از آنجایی که سیلیکون از نظر شیمیایی ساکن و پایدارتر از پلیمر های دیگر است ، انتظار نمیرود که با قسمت های بدن واکنش نشان دهد. با این حال ، سمیت بستگی به عواملی مانند زمان قرار گرفتن در معرض، ترکیب شیمیایی ، سطوح دارو ، نوع مواجهه، جذب مواد شیمیایی و پاسخ فردی دارد.

محققان پتانسیل سمیت سیلیکون را با در نظر گرفتن اثراتی از قبیل ، تحریک پوست، تغییرات سیستم تولید مثل و جهش ها مورد بررسی قرار داده اند .اگر چه چند نوع از انواع سیلیکون پتانسیل ایجاد سوزش را در پوست انسان دارد ، مطالعات نشان می دهند، در معرض مقدار استانداردی از سیلیکون قرار گرفتن ، به طور معمول اثرات نامطلوب را بسیار کم و هیچ می سازد.