فال غزل شماره 112 حافظ: آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

فال حافظ پلاس وی و غزل شماره 112 حافظ :آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

درصورتیکه پاسخ فال حافظ آنلاین شما، غزل شماره 112 یا همان شعر "آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد "است، تفسیر کامل آن را در این بخش از فال حافظ پلاس وی خواهید خواند.

متن شعر و غزل آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

صبر و آرام تواند به من مسکین داد

******

وان که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت

هم تواند کرمش داد من غمگین داد

******

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم

که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

******

گنج زر گر نبود کنج قناعت باقیست

آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد

******

خوش عروسیست جهان از ره صورت لیکن

هر که پیوست بدو عمر خودش کاوین داد

******

بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی

خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد

******

در کف غصه دوران دل حافظ خون شد

از فراق رخت ای خواجه قوام الدین داد

معنی غزل 112 حافظ و تفسیر فال این غزل از دیوان حافظ

اگر دل به کسی داده ای، فاصله‌ای تا وصال یار نمانده؛ کافیست تلاش خود را بیشتر کنی.

به خاطر زیبایی خارق‌العاده و جوانی ات مغرور نباش زیرا هیچکدام از آنها ماندگار نخواهند بود.

از امیدت برای رسیدن به آرزوهای دلت مراقبت کن که زمان رسیدن به آرزوهایت نزدیک است.

وقتی به مال و ثروتی دست پیدا کردی، با آن قناعت کن و پرداخت حق دیگران را به تاخیر نیانداز.

همیشه به خداوند توکل کن و شک و تردید را از دلت بیرون کن.

خداوند، خالق زیبایی‌ها، قدرت مطلقی دارد و به هر فرد نعمتی عطا می‌کند که او باید با آن قانع باشد؛ تو نیز باید از زندگی خود در برابر هوس‌ها و عشق‌های سریع‌گذر محافظت کنی و بدان که زمستان زندگی‌ت در حال عبور است و بهار به زودی خواهد رسید.

دلت را به ظاهر زیبای دنیا و اشخاص مادی خوش نکن، زیرا هیچ سودی جز پشیمانی در پی ندارد.