تحلیلگران معتقدند که نفت، زمین و دین سه عامل تأثیرگذار مهم بر سیاستهای جهانی و حتی جنگ هستند. به گفتهی پت گلسینگر، مدیرعامل اینتل، صنعت تراشه نیز به این فهرست اضافه خواهد شد. او اعتقاد دارد که در پنج دههی پیش رو، محل تولید تراشه اهمیت بیشتری نسبتبه محل ذخایر نفت خواهد داشت.
گلسینگر در مصاحبه با CNN گفت محل ذخایر نفت در ۵۰ سال اخیر، ژئوپلیتیک را تعریف کرده است، اما در نیمقرن آینده معیار مهمتری در مرکز توجه قرار خواهد گرفت: «محل زنجیرهی تأمین فناوری و جایی که پردازندهها تولید میشوند.»
اینتل افزونبر سایتهای تولیدی اورگن، نیو مکزیکو و آریزونا، مشغول تولید کارخانههای جدیدی در ایالت اوهایو است و همزمان فعالیتهای بینالمللی خود را در کشورهایی مثل ایرلند، آلمان و ایتالیا گسترش میدهد. اینتل ۲۰ میلیارد دلار در کارخانههای آمریکا و حداکثر ۹۰ میلیارد دلار در کارخانههای جدید اروپا سرمایهگذاری خواهد کرد.
پت گلسینگر میگوید سرمایهگذاری ۹۰ میلیارد دلاری در اروپا نهتنها به اینتل نفع میرساند بلکه برای «جهانیسازیِ حیاتیترین منبع آیندهی جهان» ضروری است. به گفتهی گلسینگر، لازم است که زنجیرهی تأمین «از لحاظ جغرافیایی متعادل و جانسخت باشد.»
کمبود تراشه که در نتیجهی همهگیری ویروس کرونا ایجاد شد تأثیر قابلتوجهی روی بسیاری از صنایع گذاشت، از خودرو و لوازم الکترونیکی مصرفی تا وسایل پزشکی. شرایط نابسامان بازار تراشه باعث شد ایالات متحده لایحهی ۲۸۰ میلیارد دلاری جدیدی را به قانون تبدیل کند که ۵۲ میلیارد دلار از بودجهی آن در قالب کمک مالی به تراشهسازان داده میشود.
پت گلسینگر دررابطهبا کمبود تراشه میگوید: «اگر صرفاً یک چیز از بحران کرونا و سفر چند سالهای که در آن بودهایم یاد گرفته باشیم، این است که در زنجیرههای تأمینمان به مقاومت نیاز داریم.» گلسینگر میگوید اینتل و سایر شرکتهای صنعت تراشه منتظر توزیع بودجهی قانون CHIPS هستند و احتمالاً این اتفاق قبل از پایان سال ۲۰۲۳ رخ میدهد.
یکی دیگر از دلایل تأکید بر متنوعسازی زنجیرهی تأمین، کشور تایوان است. صادرات تراشههای IC از تایوان که حدودا ۵۰ درصد از سهم بازار جهانی را در اختیار دارد، سال گذشته ۱۸٫۴ درصد رشد کرد. گلسینگر پیشتر نسبتبه وابستگی بیش از حد به تایوان هشدار داده بود، چون تایوان هر لحظه در خطر هجوم چین است: «تایوان مکان باثباتی نیست. پکن سال گذشته ۲۷ هواپیمای جنگی به ناحیهی هوایی تایوان فرستاد.»