ناصرالدین شاه در تاریخ 25 تیر 1211 شمسی در دهکده کهنمو از توابع تبریز از مادری بنام مهد علیا و پدری بنام محمدشاه بدنیا آمد،وی که قبل از سطنت به ناصرالدین میرزا معروف بود بعد از سلطنت به القابی همچون قبلۀ عالم،سلطان صاحبقران،شاه بابا و شاه شهید معروف شد همچنین جزو اولین پادشاهانی بود که اقدام به ثبت و نگارش خاطراتش می کرد.
وقتی سخن از قاجاریه به میان می آید بی شک نام امیرکبیر با اقدامات مهمش در ذهنها میدرخشد اما خیانت ها و قتل وغارت های زیادی در آن زمان انجام شد که کشور را تا نهایت نابودی کشاند و با وجود اینکه طولانی ترین تاریخ سلطنت به نام ناصر الدین شاه ثبت شده بود سرانجام این سلطه گری به یکباره روز جمعه هجدهم ذیقعده سال 1313 توسط میرزا رضای کرمانی از میان برداشته شد.
در این روز ناصرالدین شاه قاجار که به شکرانه پنجاهمین سالگرد سلطنت به زیارت حضرت عبدالعظیم در شهر ری رفته بود در قیل و قال مردم در لحظه خروج از حرم با گلوله ای از تپانچه میرزا رضای کرمانی ترور شد.
پس از ترور شاه امین السلطان تلاش بسیاری کرد تا خبر این ترور پخش نشود و تهران آرام بماند؛ نقل است وی به محض مطلع شدن از ترور شاه ترتیبی داد تا جسد ناصرالدین شاه را مخفیانه از صحن بیرون ببرند و در کالسکه سلطنتی بنشانند. در بازگشت به کاخ گلستان خودش نیز در کنار جسد برجای نشسته شاه نشست و جسم بی جان او را به حرکت درآورد تا برای جمعیت دست تکان دهد.
با این حال شاه مضروب پس از انتقال به کاخ گلستان چندان زنده نمی ماند و تلاش اطبا برای نجات او بی نتیجه می ماند. گفته می شود کلمات آخر وی پیش از مرگ این بود که "اگر زنده بمانم جور دیگری بر شما حکومت می کنم". پس از مرگ ناصرالدین شاه مقرر می شود تا روز بعد و رسیدن مظفرالدین شاه به پایتخت صبر کنند و پس از آن پیکر شاه را پس از تشییع در امامزاده عبدالعضیم حسنی(ع) به خاک می سپارند.
از مراسم تشییع جنازه ناصرالدین شاه به دلیل اهمیت آن در آن زمان چند عکاس عکاسی کرده اند که آقارضا عکاسباشی، عبدالله قاجار و آنتوان سوریگین از این دست هستند. با این حال هیچ عکسی از جنازه یا لحظه خاکسپاری شاه در دست نیست.
