مقایسه 3 خودروی چینی
برلیانس H330 اتوماتیک،جیلی امگرند EC7،JAC J5 اتوماتیک سه خودروی اتوماتیک چینی هستند که از نظر کیفیت و امکانات باهم تفاوتهایی دارند از این رو با تنوع بازار سدان های چینی، انتخاب میان گزینه های موجود سخت تر از قبل شده است. از این رو در این مقایسه 3 مورد از محبوب ترین و پرفروش ترین سدان های چینی را در مقابل یک دیگر قرار دادیم و به نقاط قوت و ضعف آنها پرداختیم.
برلیانس H330 اتوماتیک
این روزها هیزم آتش رقابت میان چینی های سگمنت C زیاد شده و ورود عضوی جدید به نام برلیانس H300، انتخاب میان سدان های متوسط چینی را واقعا سخت تر از قبل کرده است. برلیانس یکی از برندهای معتبر خودروساز چینی به شمار می رود و چیزی که موجب تمایز آن با سایر برندهای چینی شده، شریک آلمانی اش یعنی ب ام و است که بخشی از تجربیات اش را در ساخت این محصول به خودروساز چینی منتقل کرده.
برلیانس روی پلت فرم تغییر یافته ب ام و سری 1 مونتاژ می شود و با نگاهی دقیق به طراحی بدنه اش، به خوبی می توان به رابطه این خودروساز با شریک باواریایی پی برد. طراحی بدنه فراتر از آن چیزی است که از یک خودرو چینی انتظار دارید. خطوط روی بدنه به خوبی با یکدیگر هماهنگ هستند و برجستگی روی گلگیرها باعث شده تا ابهت بدنه بیشتر به چشم بیاید. مواردی نظیر مه شکن های جلو و سانروف، ظاهر مدل اتوماتیک فول آپشن را از مدل پایه مجزا می کند. هم چنین استفاده از رینگ های 15 اینچی اسپرت نیز به زیبایی هر چه بیشتر ترکیب ظاهری برلیانس کمک شایانی کرده است.
علی رغم ابعاد جمع و جور بدنه نسبت به رقبا، که باعث شده هدایت و پارک کردن برلیانس در شهرهای شلوغ آسان شود، فضای کابین جادار و راحت است و از این نظر می توان برلیانس سدان را میان تندر 90 و 206 اس دی در نظر گرفت.
نخستین چیزی که هنگام ورود به برلیانس جلب توجه می کند، رنگ بندی گرم کابین و جذابیت ترکیب 2 رنگ کنسول جلو و پنل درهاست که حال وهوای خودروهای گران قیمت تر را تداعی می کند. اما صندلی ها برخلاف جک و جیلی فاقد روکش چرمی هستند و کیفیت پوشش آنها برای خودرویی با قیمت بالای 50 میلیون تومان معمولی به نظر می رسد.
البته ایرادی به راحتی صندلی ها وارد نیست. علاوه بر این که صندلی ها به خوبی سرنشینان را در بر می گیرند و از حرکت اضافی بدن شان جلوگیری می کنند، جنس نرم و راحت آنها باعث شده تا در مسافرت های طولانی راحتی سرنشینان را مهیا کنند. صندلی راننده در 8 جهت تنظیم می شود و موقعیت قرارگیری راننده در برلیانس نسبت به 2 خودرو دیگر اسپرت تر است.
کیفیت کلی مونتاژ و متریال کابین قابل قبول است. اما به حاطر رنگ بندی روشن کابین، درزها و فاصله میان بعضی از قطعات، بیشتر از جک یا جیلی خودشان را نشان می دهند. چیدمان کابین نیز مناسب است و نمره قبولی را در بحث ارگونومی کسب می کند.
سیستم تهویه به صورت اتوماتیک قابل تنظیم است و پس از چند دقیقه فعالیت، قدرت واقعی خود را به نمایش می گذارد و از این نظر یکی از بهترین ها در این مقایسه به شمار می رود. پیشرانه استفاده شده در برلیانس، حجم و قدرت کمتری نسبت به 2 رقیب دیگر دارد. یک پیشرانه 1.5 لیتری 4 سیلندر که قادر است 103 اسب بخار نیرو در دور 5800 تولید کند. شاید با توجه به قدرت نه چندان بالای پیشرانه نتوانید خودروهای هم کلاس را در جاده ها جا بگذارید. اما مصرف پایین و کم سروصدا بودن پیشرانه، در مسیرهای شهری سرنشینان را به خود علاقه مند می کند.
برلیانس با 2 گیرباکس اتوماتیک و دستی در کشور عرضه شده است. نمونه اتوماتیک از یک گیرباکس 6 سرعته (5 دنده جلو یک دنده عقب) بهره می برد و مصرف سوختش حدود 6.7 لیتر در 100 کیلومتر است. البته در حالت اتوماتیک با تعویض دنده ها در دورهای پایین، دور خودرو در سربالایی ها افت می کند و رمق پیمودن شیب های نه چندان تند را هم ندارد. اما در حالت دستی دور موتور بالاتر نگه داشته می شود و نکته مثبت دیگر این که بیشینه گشتاور 138 نیوتن متری در دور نه چندان بالای 3800 به محور جلو منتقل می شود.
یکی از نقاط قوت برلیانس نسبت به رقبای خود، فرمان پذیری عالی و هندلینگ مناسب است. البته از خودرویی که نام ب ام و در شناسنامه اش به چشم می خورد، جز این هم انتظار نمی رود. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع میل پیچشی است و حتی در مسیرهای ناهموار نیز تنش های وارد شده به چرخ ها را به کابین منتقل نمی کند.
صندوق بار 460 لیتری برلیانس به خوبی نیازهای مسافرتی سرنشینان را پاسخ می دهد و باک 55 لیتری اش باعث شده تا پای مالکش کمتر به پمپ بنزین باز شود. هم چنین برلیانس توانسته امتیاز 5 ستاره از موسسه CNCAP کسب کند و وجود 2 عدد ایربگ در کابین و استفاده از گاردهای محافظتی در استخوان بندی درهای جانبی، به خوبی ایمنی سرنشینان را تامین می کند.
جیلی امگرند EC7
شرکت جیلی از سال 1986 فعالیت خود را آغاز کرد و از سال 2002 وارد گود خودروسازی شد. این شرکت اکنون به عنوان یکی از 4 خودروساز برتر چین شناخته می شود. هم چنین در سال 2008 شرکت جیلی بخش عمده ای از سهام ولوو را خریداری کرد و با مالکیت این برند سوئدی، خود را در بازارهای جهانی نیز مطرح کرد. امگرند از زیر مجموعه های شرکت جیلی به شمار می رود که از سال 2009 به جیلی اضافه شده و خودروهای لوکس این شرکت را شامل می شود.
امگرند EC7 بزرگ ترین سدان جیلی است. کمتر از 2 سال از حضور EC7 در ایران می گذرد و با طراحی زیبا و فهرست امکانات مناسب، در این مدت توانسته نظر خریداران زیادی را به سوی خود جلب کند. طراحی EC7 از تویوتا کرولا الهام گرفته شده و شباهت هایی نیز به هیوندای آوانته دارد. جلو پنجره مشکی رنگ هماهنگی جالبی با کاسه تیره چراغ های جلو دارد و خطوط روی بدنه از هماهنگی مناسبی با یکدیگر بهره می برند. ایرادی به نمای جانبی وارد نیست و پوشش کرومی دستگیره درها حس لوکس بودن را القا می کند.
قسمت عقب نقطه اوج طراحی EC7 به شمار می رود و شباهت هایی با بنز کلاس S نسل قبل دارد. چراغ های متشکل از لامپ های LED و نوار کرومی بالای جای پلاک و برجستگی روی در صندوق عقب، همگی گواه این مدعا هستند. در طراحی EC7 روی ذات لوکس خودرو تاکید بیشتری شده و چاشنی اسپرت طراحی J5 را ندارد و حتی می توان گفت در برخی نقاط نسبت به J5 ساده تر و بدوی تر نیز هست.
با ورود به کابین با فضایی نسبتا لوکس با کیفیت قابل قبول روبه رو خواهید شد. اندازه فرمان نسبتا بزرگ است و صندلی ها با چرم مصنوعی پوشانده شده اند. از نقاط قوت کابین EC7 نسبت به J5، می توان به تنظیم برقی صندلی جلو و صفحه نمایشگر روی کنسول مرکزی جلو اشاره کرد. البته تنظیمات این صفحه نمایشگر و سیستم صوتی با سختی انجام می شود و گاهی اوقات، زبان این سیستم به صورت خود به خود از انگلیسی به چینی تغییر پیدا می کند!
از نظر زیبایی بصری، قطعات دکوراتیو کابین یک رده پایین تر از J5 قرار می گیرند و کیفیت دکمه های تنظیم سیستم صوتی روی فرمان و دکمه های شیشه بالابر روی درها چنگی به دل نمی زند. جالب است که به جز دکمه های روی در راننده، دکمه های شیشه بالابر روی سایر درها فاقد چراغ روشن شونده در شب هستند! صندلی های EC7 سفت است و نسبت به J5 از راحتی کمتری برخوردار است.
فضای پا برای صندلی های جلو مناسب است، اما فضای سر و پا در ردیف عقب، با توجه به ابعاد خودرو، محدود به نظر می رسد و افراد قدبلند را دچار مشکل می کند. یکی دیگر از برتری های EC7 نسبت به J5 در تعداد ایربگ های نصب شده در کابین است. که علاوه بر 2 ایربگ جلو، از ایربگ های جانبی و پرده ای نیز بهره می برد. فراموش نکنید با یکی از ایمن ترین خودروهای چینی طرف هستید. EC7 اولین خودروی چینی است که موفق به کسب 4 ستاره ایمنی از موسسه EURONCAP شده و همین عامل راه ورود به بازارهای جهانی را برای EC7 گشوده است. یکی از نکات جالب ایمنی در EC7، باک ضد انفجار آن است که با چند لایه پلیمری پوشانده شده.
در کل کیفیت مونتاژ و متریال کابین EC7 قابل قبول است، اما از نظر طراحی کابین در مقابل J5 کم می آورد. این در حالی است که در بحث فهرست امکانات، EC7 نسبت به J5 از برتری نسبی برخوردار است.
جیلی EC7 یک پیشرانه 4 سیلندر با 16 سوپاپ به حجم 1.8 لیتری را در دل خود جای داده که بر پایه یکی از پیشرانه های تویوتا طراحی شده است. این پیشرانه به سامانه زمان بندی متغیر سوپاپ ها مجهز شده و قادر است 137 اسب بخار قدرت و 172 نیوتن متر گشتاور تولید کند. موتور EC7 با مکث کوتاهی پس از استارت روشن می شود. صدای پیشرانه در طول حرکت زیاد است و عایق بندی نامناسب کابین باعث شده تا صدای پیشرانه و چرخ ها به داخل کابین نفوذ کند.
با وجود موقعیت برابر پیشرانه با J5، EC7 نسبت به J5 زمان بیشتری را برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر طلب می کند. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع TRAILING ARM است. سیستم تعلیق عقب و تایرهای GITI با پهنای 215 میلی متر، نقش بسزایی در کوبش های داخل کابین دارند، اما همین لاستیک های پهن، موجب افزایش هندلینگ و چسبندگی EC7 شده اند.
فرمان عملکرد مناسبی دارد، اما انتقال تکان های مسیر به فرمان از دقت آن می کاهد. هم چنین با وجود دیسک های خنک شونده در هر 4 چرخ و سیستم ABS و EBD، ترمزهای EC7 چندان قوی نیستند و در ترمزگیری های شدید، علاوه بر دایو دماغه خودرو، صداهایی نیز از چرخ ها شنیده می شود.
جعبه دنده 5 سرعته دستی EC7 عملکرد نرمی دارد اما هنگام معکوس دادن شاهد افت محسوس موتور هستیم. جعبه دنده اتوماتیک CVT نیز از عملکرد نسبتا مناسبی برخوردار است. در کل از نظر قابلیت های فنی و سواری، EC7 تا حدودی از هموطنش J5 کم می آورد و بیشتر یک خودرو خانوادگی و مناسب افراد میان سال است تا یک سدان چابک و جوان پسند. همه اینها در حالی است که شرکت جلیران موتور، EC7 اتوماتیک را با قیمت 80 میلیون تومانی عرضه می کند، که این اختلاف 20 میلیونی با J5 جای تامل دارد!
JAC J5 اتوماتیک
این سوی گود جک J5 اتوماتیک قرار دارد. J5 اولین خودرو اتوماتیک کرمان موتور به شمار می رود و حدود یک سالی از حضور آن در بازار ایران می گذرد. البته پیش از این، کرمان موتور نمونه دنده دستی J5 را با پیشرانه ای 1.5 لیتری عرضه می کرد، اما J5 اتوماتیک مجهز به پیشرانه 1.8 لیتری و گیرباکس اتوماتیک داستان متفاوتی دارد. محصولات جک بهترین طراحی را میان خودروهای چینی دارند و J5 نیز از این قاعده مستثنی نیست. حتی روزنامه واشنگتن پست در مقاله ای، تلاش جک برای زدودن ذهنیت بد خودروهای چینی را مورد توجه قرار داده است.
طراحی J5 هنر شرکت پینین فارینا، طراح محصولات فراری و مازراتی است و اگر سری به سایت این شرکت ایتالیایی بزنید، از میان سایر خودروهای چینی، تنها نام جک در بخش افتخارات آن ثبت شده است. طراحی J5 بسیار زیبا و هماهنگ است و می توان گفت یکی از زیباترین چینی های بازار به حساب می آید. به طوری که اگر نشان ستاره مانند جک از روی J5 برداشته شود، به سختی می توان به چینی بودن آن پی برد. هم چنین اگر بخواهید مدل اتوماتیک را از روی ظاهر تشخیص دهید، باید نگاهی به سانروف و طرح متفاوت رینگ ها با مدل منو ال بیاندازید.
با ورود به کابین جک درمی یابیم با فضایی بسیار جذاب و با کیفیت روبه رو هستیم. با قرا گرفتن روی صندلی ها، لحظه ای شک خواهید کرد که سوار یک سدان 60 میلیونی شده اید! رنگ بندی کابین و کیفیت کلی متریال کابین تا حدودی از EC7 بهتر است و نمی توان منکر جذابیت کابین جک شد. پنل درها و صندلی ها با چرم مشکی رنگ پوشانده شده اند و چرم دوخته شده دور فرمان کیفیت قابل قبولی دارد. جذابیت صفحه کیلومترشمار و قطعات دکوراتیو براق روی کنسول و درها از EC7 بیشتر است و نورپردازی آبی رنگ نشان گرها فضای آرامش بخشی را به وجود می آورد.
فاصله بین محورها از لیفان 620 بیشتر است و برخلاف EC7، سرنشینان ردیف عقب از فضای مناسبی برخوردار هستند. هم چنین برای سرنشینان ردیف عقب، دریچه های مجزای سیستم تهویه تعبیه شده است. صندلی ها نیز سفتی صندلی های EC7 را ندارند و به خوبی سرنشینان را در بر می گیرند. در عوض، خبری از تنظیمات برقی صندلی جلو نیست و صندلی راننده به صورت دستی در 8 جهت تنظیم می شود. هم چنین صفحه نمایشگر نیز به صورت فابریک روی جک عرضه نمی شود و کامپیوتر سفری اطلاعاتی نظیر مصرف سوخت و فاصله قابل پیمایش را ارائه نمی دهد.
J5 توانسته 5 ستاره ایمنی از موسسه CNCAP دریافت کند و در زمینه ایمنی به اندازه EC7 ستاره ندارد! البته این به دین معنا نیست که J5 خودرو ناامنی محسوب می شود. این خودرو از 2 کیسه هوا بهره می برد و در تست های تصادف روبه رو و جانبی، به خوبی ضربات را جذب می کند و مانع آسیب دیدن سرنشینان می شود.
در کل کیفیت متریال و مونتاژ J5 دلچسب تر از EC7 به نظر می رسد و اگر از چند آپشنی که جیلی نسبت به جک اضافه تر دارد صرف نظر کنیم، باید در این بخش، J5 را برنده بدانیم. نیروی محرکه J5 توسط یک پیشرانه 1.8 لیتری 16 سوپاپ تامین می شود که با چند اسب بخار بیشتر نسبت به EC7، قادر است 141 اسب بخار و 165 نیوتن متر گشتاور تولید کند.
پیشرانه و گیرباکس J5 متعلق به میتسوبیشی ژاپن است و تحت لیسانس این شرکت در چین مونتاژ می شود. عایق بندی کابین نسبت به EC7 بهتر است و خبری از صداهای اضافه و صدای پیشرانه داخل کابین نیست. J5 شتاب اولیه مناسبی دارد و کشش موتور آن در سبقت ها و مانورهای ناگهانی راننده را روسفید می کند.
یکی از مهم ترین نقاط قوت J5 در بحث فنی، گیرباکس 4 سرعته اتوماتیک میتسوبیشی این خودرو است. با فشردن شستی روی اهرم دنده می توان دنده ها را به صورت دستی نیز تعویض کرد. در حالت دستی می توان با خیالت راحت معکوس داد، چون حالت هوشمند گیرباکس معکوس را پس نمی گیرد.
هم چنین کات آف روی 5000 دور قرار دارد و هنگام گاز دادن می توان از توان موتور استفاده بهینه برد. واکنش دنده نیز نسبت به میزان فشردن پدال گاز مناسب است. هم چنین هنگام ترمزگیری، دماغه J5 هم چون EC7 دایو نمی کند و خبری از سروصداهای اضافه و بازی کردن کاور سانروف نیست!
از نظر فنی باید J5 اتوماتیک را برتر از EC7 قلمداد کرد. خودرویی که روح میتسوبیشی در آن دمیده شده و جزییات فنی جذاب تری دارد. در این مقایسه جک J5 اتوماتیک یک سروگردن بالاتر از جیلی امگرند EC7 اتوماتیک قرار می گیرد. یکی از مهم ترین برتری های J5 نسبت به EC7، قیمت منطقی آن است که حدود 20 میلیون تومان از EC7 ارزان تر است! هم چنین با افزایش تقاضا برای خرید J5، فاکتور بازار خرید و فروش دست دوم نامناسب خودروهای چینی نیز برای این خودرو کم رنگ شده است.
