از اواسط قرن نوزدهم، میانگین دمای بدن انسان پیوسته در حال کاهش بوده است و دانشمندان مطمئن نیستند که علت این اتفاق چیست. مطالعه‌ای که اخیراً انجام شده است، انگشت اتهام را به‌سوی عاملی مهم نشانه می‌رود: میکروب‌های روده.
به‌گزارش ساینس‌آلرت، محققان در این مطالعه داده‌های بیماران بستری‌شده به‌‌علت عارضه‌ی سپسیس و آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌ها را بررسی کردند. سپسیس بیماری خطرناکی است که در آن سیستم ایمنی بدن واکنش بسیار شدیدی به عفونت نشان می‌دهد. در این تحقیق، رابطه‌ی میان باکتری‌های روده و تغییرات دمای بدن و پیامدهای سلامتی ناشی از آن بررسی شد.
انتخاب مبتلایان به سپسیس برای شرکت در این مطالعه کاملاً عمدی بوده است؛ چراکه این بیماری می‌تواند نوسان‌های دمایی مختلفی را در بدن بیماران ایجاد کند که اغلب با بخت افراد برای بهبودی و گذر از این بیماری ارتباط دارد.
رابرت دیکسون، میکروبیولوژیست و ایمونولوژیست دانشگاه میشیگان، معتقد است که پاسخ دمایی بدن در سپسیس اهمیت بسیار زیادی دارد و به پیش‌بینی احتمال مرگ یا زنده‌ماندن بیمار کمک می‌کند. دیکسون این موضوع اشاره می‌کند که دانشمندان هنوز نمی‌دانند دلیل این تنوع چیست و آیا می‌شود آن را برای کمک به بیماران اصلاح کرد یا نه.
تیم تحقیقاتی پس از مطالعه‌ی نمونه‌ی باکتری‌های روده‌ی ۱۱۶ بیمار مبتلا به سپسیس، متوجه وجود تغییرات گسترده در میکروبیوتای آن‌ها شد؛ تغییراتی که با تغییرات دمای بدن این افراد مرتبط است.
معرفی باکتری‌های روده به‌عنوان عامل اصلی سردترشدن بدن ما در ۱۵۰ سال گذشته کافی نیست؛ اما این فرضیه‌ی جالب نشان می‌دهد که میکروبیوم‌های روده چگونه با دمای بدن ما ارتباط دارند. کیل بانگرز، متخصص داخلی دانشگاه میشیگان می‌گوید:
آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌های دارای باکتری میکروبیوم و بدون این باکتری نشان می‌دهند که دمای پایه‌ی بدن موش‌های بدون میکروبیوم کمتر از گروه دیگر است. این در حالی است که درمان با آنتی‌بیوتیک نیز باعث کاهش دمای بدن این موش‌ها شد. علاوه‌بر‌این، به‌نظر می‌رسد که هم در انسان و هم در موش‌ها، باکتری‌های مرتبط با نوسان‌های دمای بدن از نوع مشابهی هستند.
این امکان وجود دارد که با تحقیقات بیشتر بتوانیم راه‌هایی برای اصلاح میکروبیوم روده پیدا کنیم و از این طریق دمای بدن انسان را تحت‌تأثیر قرار دهیم. این موفقیت می‌تواند چشم‌انداز افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند سپسیس را بهبود بخشد. به‌باور بانگرز، دما عاملی حیاتی است؛ چراکه هم به‌راحتی می‌توان آن را اندازه‌گیری کرد و هم اطلاعات مهمی درباره‌ی وضعیت التهابی و متابولیک بدن در‌اختیار ما قرار می‌دهد.
این مطالعه در ژورنال American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine منتشر شده است.
